Σχετικά με μια συζήτηση που έγινε πρόσφατα με φίλο συνάδελφο μοτοσικλετιστή όσον αφορά την «ενδοεπικοινωνία αναβατών», και συγκεκριμένα μέσα από ηλεκτρονικά μέσα, θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου.
Πρώτα απ΄ όλα να ξεκαθαρίσω την θέση και την γνώμη μου.
Προσωπικά προτιμώ να μην έχω κανέναν να μιλάω όσο ταξιδεύω διότι θέλω όλη η προσοχή μου να είναι στον δρόμο και στα πιθανά περίεργα του, παρά να «λύνω» προβλήματα γενικού περιεχομένου του τύπου....«μια και βρεθήκαμε τα δυο μας να πούμε κάτι επί τη ευκαιρία».
Κι όταν λέμε ταξίδι εννοούμε ταξίδι κι όχι μετακινούμαι απ' το σπίτι στην δουλειά, η το αντίστροφο. Ειδικά σ’ αυτό το τελευταίο νομίζω ότι είναι εντελώς περιττό να αναφερθώ.
Αν δεν μπορείτε να ταξιδέψετε «μοναχικά» για κάποιες ώρες και έχετε την ανάγκη
να μιλάτε με τον-τους συνταξιδιώτες σας τότε πάρτε αυτοκίνητο να πάτε όπου θέλετε, και στην διαδρομή λύστε και το Κυπριακό (που ξέρεις μπορεί να το λύσετε), μιλήστε για την Greenpeace, για το μεταναστευτικό πρόβλημα του ριγέ μυρμηγκιού στην Αλάσκα, κι άλλα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μιας και απ' ότι φαίνεται το ζητούμενο σας είναι ο προορισμός κι όχι η διαδρομή.
Σκεφτείτε ότι εδώ και χρόνια όλοι «κόπτονται» (κι έχουν δίκιο) για την ομιλία στο κινητό την ώρα της οδήγησης, και μάλιστα με μεγάλα πρόστιμα σε περίπτωση παράβασης.
Για την ενδοεπικοινωνία έπρεπε λογικά να ισχύει ακριβώς το ίδιο, αλλά ας μην είμαι κι υπερβολικός.
Κι ερωτώ: Τι αλλάζει όσον αφορά την χρήση ενός κινητού τηλεφώνου με την χρήση μιας ενδοεπικοινωνίας?
Κι απαντώ: ΤΙΠΟΤΑ, είναι ακριβώς το ίδιο, ακούς κάποιον άλλον μέσω ακουστικού και του μιλάς μέσω μικροφώνου, βάζεις δηλαδή το μυαλό στην ίδια ακριβώς διαδικασία, όπως όταν μιλάς στο τηλέφωνο, και όπως είναι φυσικό ένα μέρος των εργασιών (του μυαλού) έρχονται σε 2η προτεραιότητα. Αυτό όπως όλοι καταλαβαίνουμε είναι πολύ επικίνδυνο ειδικά στις μέρες μας, μέσα στους «Ελληνικούς» δρόμους μας, κι ανάμεσα στους «Έλληνες» οδηγούς με το «καλοπληρωμένο» δίπλωμα, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Ας πούμε ότι έχετε ξεκινήσει το ταξίδι, έχετε κάνει 60-100 χλμ, κι έχετε κιόλας βαρεθεί την οδήγηση και θέλετε να μιλήσετε?
Κάντε 15 λεπτά στάση, μιλήστε, φάτε κάτι, κάντε τσιγάρο, και ξεκινήστε πάλι.
Αν πάλι είστε στο ταξίδι μόνος και θέλετε οπωσδήποτε κάποια «ψυχολογική» παρέα, υπάρχει μια πάρα πολύ καλή λύση με τα «mp3 players» που μπορούν να σας βγάλουν απ’ την ανία.
Αν πάλι μετά τις στάσεις και κάθε 30 χλμ βαριέστε τόσο σύντομα τότε..... αλλάξτε τρόπο μετακίνησης δεν είστε για τέτοια, πάρτε τρένο, πάρτε αεροπλάνο, πάρτε καράβι ή πέστε σε κάποιον να σας πάει αλλά όχι με μηχανή γιατί πάλι θα βαρεθείτε!
Αυτά έχω να πω προς τον φίλο σαν μια απάντηση που χρωστούσα.
Και καλά ταξίδια να έχουμε όλοι μας!