εντάξει κομμάτια να γίνει ας γράψω μια γραμμή.
κάποια στιγμή ακολουθώντας στο χώμα τον ιχνηλάτη μας με το 640 αντικρίζουμε αυτό

Πως? δεν διακρίνετε κάτι? Για κοιτάξτε καλύτερα

Αν και τώρα δεν βλέπετε τίποτα δεν υπάρχει σωτήρια για εσάς.
Το σκηνικό απο μακριά είναι βγαλμένο κατευθείαν απο τον άρχοντα των δακτυλιδιών

ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ...
Είναι το λιγότερο που μπορώ να πω για να δείξω τον ενθουσιασμό μου γι αυτά που βλέπουν τα ματάκια μου.
Στην επόμενη καταδρομική ο κόσμος να χαλάσει θα έρθω...ακόμα και με σλικ λάστιχα!

Μικρέ στα σλικ λάστιχα να βάλεις και μια  για να μη γλυστράνε πολύ .
Και Ζήση, ακόμα δεν μπορώ να δω φωτογραφίες δικές σου. Γιατί Αγόρι μου. Τις έχεις μόνο για τα μάτια του Αργύρη??

Χαχαχα Θεούλης Χρήστο άκου να βάλει και μπανάνα….
Δν τις κρατάω κρυφές βρέ τις φωτογραφίες, δοκίμασε με κανέναν άλλο browser  γιατί τις έχω ανεβάσει στο  tinypic και τις τραβάει δυναμικά απο εκεί, ίσως ο browser σου κάνει κολπάκια… Θα στις στείλω όμως να τις δείς όλες online.



Αργύρη, η δεξιά πλευρά με βόλευε ρε φίλε, το κρατούσα καλύτερα μέχρι να ακουμπήσει κάτω για να μη γρατσουνιστεί το καημένο…
Την πρώτη φορά μου ψιλοστοίχησε, μετά συνήθησα και δε με ένοιαζε, το ακουμπούσα σιγούλια σιγούλια κάτω και φώναζα τους άλλους να το σηκώσουμε…Αφού πρέπει να με βαρέθηκαν τα παιδιά, θα λέγαν απο μέσα τους "τι θα γίνει με δ'αυτον? Πάλι έπεσε?" 






Πάντως γέμισαν οι μπαταρίες για τα καλά, την επομένη της επιστροφής για να καταλάβετε (28η) δούλευα απο τις 12:30 μέχρι τις 01:15 όποτε και φύγαμε με τον κολλητό απο το μαγαζί του. Οι υπόλοιποι ήταν έτοιμοι να πέσουν κάτω κι εγώ χτύπαγα άλλο ένα 12ωρο...