Η μονή βρίσκεται στο χωριό Καλαρρύτες και χτίστηκε περί το 1212. Λαξεύτηκε ο βράχος και εκεί χτίστηκε για ασφάλεια από επιθέσεις.
Η πρόσβαση γίνεται από μονοπάτι λαξευμένο στο βράχο και μια κινητή ξύλινη γέφυρα που κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας χρησιμοποιήθηκε για την άρνηση πρόσβασης και την προστασία από κάθε επιδρομή. Η μονή είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο.

Στη βάση της μονής και την κάτω πλευρά του δρόμου υπάρχει επίσης καταρράκτης ενώ η παρουσία νερών και η καλλιέργεια των ανάλογων κήπων από τους μοναχούς σε κοντινή απόσταση είναι αυτή που έδωσε και την ανάλογη ονομασία "Κηπίνα" στην μονή.

 

 

Η φύση γύρω δεσπόζει κυρίαρχη και επιβλητική! 

Μέρος του εσωτερικού της μονής και η κινητή γέφυρα...

Η κουζίνα και ο στενός διάδρομος που οδηγεί στους κοιτώνες της μονής...

 

Συνέχεια προς ανάβαση και πέρασμα από το Μπάρο...

Όσο ανεβαίνουμε υψόμετρο το περιβάλλον γίνεται πιο άγριο και είναι ξεκάθαρο πως οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν καθόλη τη διάρκεια του έτους αλλά κυρίως το χειμώνα (άνεμοι, βροχές, χιόνια) έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους...

Το απαραίτητο αυτοκολλητάκι δεν έλειψε..και αν θυμάμαι καλά το είχε βρει ο Διονύσης σε επόμενο ταξίδι του  .

 

 

Κατηφορίζουμε με προορισμό το Χαλίκι...

Η επόμενη στάση στο Μέτσοβο όπου και ακολούθησε λουκούλλειο γεύμα σε γνωστό μπαλκόνι της περιοχής με υπέροχη θέα!


Καλή Ανάσταση να ευχηθώ σε όλους σας κύριοι!
Να περάσετε όμορφα με τις οικογένειές σας και τους φίλους και μετά το Πάσχα να οργανωθούμε για την επόμενή μας συνάντηση μιας που ο καιρός πλέον είναι ιδανικός και οι επόμενοι μήνες προσφέρονται για δράση!

 

Μπράβο ρε Ζήση, πάντα τέτοια