Έχει οδοντωτό και στους Πάδες...
Αμ πώς....!

Και ο Έκτορας, όπου μετά το καλωσόρισμα πήγε και κάθισε τεμπέλικα κάτω από ένα τραπέζι...

Και ήρθε η ώρα να σας μιλήσω και για την εκπληξούλα που λέγαμε...
Όπως θα δείτε στην πρώτη φωτογραφία βρίσκεται το σημείο που έχουμε παρκάρει τις μηχανές μας πίσω από τον ξενώνα.

Το σημείο αποτελεί την κορυφή μιας δεξιάς στροφής και ο δρόμος συνεχίζει προς στο δεξί μέρος της φωτό.

Κάτω μεριά του δρόμου έχει κάποιο ρέμα με 3-4 ταράτσες κλιμακωτά, ενώ πάνω μεριά του δρόμου υπάρχουν ξανά κλιμακωτά κάποιες ταράτσες με δέντρα και ψηλά ξερά χόρτα.

Την ώρα που πάμε να φύγουμε και συζητάμε μεταξύ μας, ξαφνικά ο Μπάμπης μας κάνει νόημα να ησυχάσουμε και μας δείχνει προς το δρόμο.


Γυρίζουμε και αντικρίζουμε μια μικρή αρκούδα να διασχίζει το δρόμο από την κάτω πλευρά του προς τα επάνω σε απόσταση περίπου 25-30 μέτρων απομακρυνόμενη από το σημείο που βρισκόμασταν. Χωρίς να χάσω χρόνο και χωρίς να το πολυσκεφτώ προσπάθησα να την ακολουθήσω και να τραβήξω έστω μια φωτό. Οι υπόλοιποι δύο σκέφτηκαν σίγουρα που πηγαίνει ο τρελός, χαχα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς (δεν είμαι σίγουρος) δεν την πρόλαβα καθώς ανέβηκε στην πάνω μεριά του δρόμου και χάθηκε πίσω από τα δέντρα και τη βλάστηση. Δεν επιχείρησα κάτι πιο τολμηρό γιατί πολύ πιθανό σε κοντινή απόσταση να βρισκόταν και η μαμά αρκούδα και δεν θα είχε και πολύ καλά ξεμπερδέματα η ιστορία αν μας έπαιρνε χαμπάρι...

Επέστρεψα, βάλαμε μπροστά τις μηχανές και φύγαμε με κατεύθυνση το χωριό Άρματα...

Στην είσοδο του χωριού Άρματα υπάρχει ένας μικρός αλλά πανέμορφος ναός της Παναγίας ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει ένα μεγάλο νεροπρίονο. Δεν κάναμε στάση εκεί γιατί νομίσαμε πως πρόκειται για νεροτριβή και είχε κι άλλες στα επόμενα χωριά.

Δείτε πληροφορίες και φωτογραφίες για το νεροπρίονο ΕΔΩ και ΕΔΩ. 

Όποιος περάσει από το χωριό, του συνιστώ να κάνει μια στάση εκεί.

Στην 3η & 4η φωτό φαίνεται στο βάθος το χωριό Δίστρατο και από μακρυά διακρίνεται ο επιβλητικός Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο κέντρο περίπου του χωριού.

 

 


Συνεχίζεται....

Αγαπημένη διαδρομή 
Αν όμως έχεις μακρύ γρανάζωμα στο Capo τον ήπιες έτσι και θες να πας γρήγορα

Αγαπημένη διαδρομή 
Αν όμως έχεις μακρύ γρανάζωμα στο Capo τον ήπιες έτσι και θες να πας γρήγορα

16 / 47 φοράω

Παράθεση από: unocapo στις Σεπτέμβριος 08, 2021, 11:54:37 πμ

Αγαπημένη διαδρομή 
Αν όμως έχεις μακρύ γρανάζωμα στο Capo τον ήπιες έτσι και θες να πας γρήγορα

16 / 47 φοράω

Μια χαρά είσαι! Εγώ έκανα πέρσι την διαδρομή με το μαμα γρανάζωμα και δεινοπάθησε το αριστερό μου χέρι. Τώρα έχω το 16άρι και είμαι κομπλέ 

Μπράβο! Πολύ ωραίες φωτό. Αγαπημένα μέρη με φοβερές διαδρομές! Τον Ιούλιο πέρασα 10 μέρες στις Πάδες και βόλταρα στα μέρη αυτά! Το 'χω ξαναπεί, Ειστε τυχεροι εσείς που μένετε εκει κοντα και και μπορειτε να κάνετε μικρές εκδρομές σε αυτά τα πανέμοφρα βουνά 

Πω ρε μαγκες ,τι ομορφη εκδρομη! Παντα τετοια παιδια! Μπραβο

Ζήση λεω να μαζέψουμε όλοι μαζί χρήματα, να σου παρουμε ενα ξυπνητηρι ακομα. Αυτό να το βάλεις στην κουζίνα να βαραει...!
Αν και πάλι δεν το ακους, τοτε θα σου παρουμε ενα πλοίο να περνας απέναντι οποτε γουσταρεις μονος σου 

Αγαπημένα μέρη.
Ωραία βόλτα,όμορφες εικόνες
 

Η παραδοσιακή νεροτριβή ή δριστέλα στο Δίστρατο αποτελεί βιολογικό πλυντήριο φτιαγμένο από πεύκο και ρόμπολο. Το συγκεκριμένο πλυντήριο πλένει κάθε ύφασμα μόνο με την ορμή του νερού, χωρίς να χρειάζεται ηλεκτρικό ρεύμα και απορρυπαντικό.

Οι κατασκευές αυτές χρονολογούνται γύρω στα 1900, σε ορεινές περιοχές με έντονη την παρουσία του νερού. Τότε οι νεροτριβές ήταν ιδιόκτητες. Τώρα πια, η πλειοψηφία των νεροτριβών ανήκει στους ΟΤΑ, οι οποίοι αναπαλαιώνουν ή κατασκευάζουν εξ' αρχής τις εγκαταστάσεις.

Σημείο έντονης κοινωνικής ζωής, η νεροτριβή αποτελούσε πόλο συνάντησης των γυναικών που πήγαιναν να πλύνουν τα ρούχα, αλλά και των αντρών που έκοβαν τα ξύλα στο νεροπρίονο, που λειτουργούσε στην ίδια εγκατάσταση. Παραδίπλα υπήρχε και το μαντάνι, που αποτελούνταν από τέσσερα ξύλινα σφυριά, τα οποία, με τους χτύπους τους, ύφαιναν το ύφασμα. Η σωστή λειτουργία της νεροτριβής απαιτούσε εξειδικευμένες γνώσεις.


Μερικές ακόμα πληροφορίες για το χωριό ΕΔΩ.

Λίγο παραπάνω ένα ωραιότατο καφέ για τα δεδομένα της περιοχής και αρκετά ενημερωμένο και πέραν του καφέ, βάφλας κτλ, σε ρούμια και σπέσιαλ ποτά όπως μάθαμε από τον ιδιοκτήτη.

Το καφέ πέραν του χώρου που είχε στο εσωτερικό και του όμορφου μπαλκονιού, είχε στην πάνω μεριά του δρόμου εξωτερικό χώρο με ξύλινα τραπέζια και πτυσσόμενες πολυθρόνες ή σεζ-λονγκ όπως λένε και στο χωριό μου με τη θέα να μαγεύει και την απόλυτη ηρεμία της φύσης να βοηθάει στη χαλάρωση που αναζητάμε μέσα από αυτού του είδους τις βόλτες.

Αφού ξενερώσαμε τον ψαγμένο - πιτσιρικά ιδιοκτήτη με τους σπέσιαλ φρέντο και τα μαγικά μαντζούνια που έφτιαχνε, παραγγέλνοντας σκέτους διπλούς ελληνικούς και κλαμπάκι (δυνατό έχω να πω), αράξαμε να απολαύσουμε τη φύση με χαλαρή κουβεντούλα κάτω από τη σκιά της καρυδιάς.

Σε λίγο στην παρέα προστέθηκε και ο Μήτσος (aka παλαβός ιδιοκτήτης) στον οποίο πουλήσαμε λίγο τρελίτσα και λάβαμε τις αντίστοιχες απαντήσεις από έναν λίγο πιο τρελούτσικο από εμάς...   Σόου κανονικό η υπόθεση.

Δεν έλειψαν και οι φιλοσοφικές συζητήσεις μεταξύ μας και μέσα σε αυτή την ωραία ατμόσφαιρα και με την ανάλογη χαλάρωση πέρασε τουλάχιστον μια με μιάμιση ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.

Κάποια στιγμή τα σύννεφα παραμέρισαν και ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του για να μας ζεστάνει.

Επιπλέον όπως ανέφερα παραπάνω σε όλη την περιοχή υπήρχαν διάσπαρτες αρκετές μηλιές. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κέρασα τους συνοδοιπόρους μου 2-3 μηλαράκια βιολογικά και πεντανόστιμα!