Απόσπασμα εκ του ημερολογίου καταστρώματος, της 13ης του μηνός Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 2016.
Από την 5ην και 40 πρωινήν σήμερον τα τμήματα ηρχισαν προσερχόμενα εις σημείο προκαλύψεως Αφιδνων υπό την κάλυψην του σκότους της νυκτός.
Το σάλπισμα εφορμήσεως παρατάθηκε από την 6ην πρωινήν εις την 6ην και 30 τοιούτην προκειμένου τα τμήματα να καταναλώσουν ανάλογον ζεστόν ρόφημα καθώς η πορεία επρομηνύετο παγερή.
Εγγίζοντας αι δείκται του χρονογράφου την ένδειξην 6:30 σαλπίζει άμεση αναχώρηση. Εντος συντόμου χρόνου πλεύσεως επί της επαράτου εθνικής, παρακάμπτουμε εις το επαρχιακόν δίκτυον κινούμενοι πάντα υπό του σκότους της νυκτός.
Το γλυκοχάραμα μας προλαμβάνει επί επαρχιακού δικτύου ολίγο έξω από τη Θήβα, και συνεχίζουμε ολοταχώς δια Λαμία μέσω χαμηλών θερμοκρασιών, που στο κομμάτι από Λειβαδιά μέχρι Άμφισσα ηγγιξε και σταθεροποιήθηκε εις τους 4ας βαθμούς της κλίμακος κελσίου. Στην Αμφίκλεια πραγματοποιήθηκε και παύση της πορείας επί 20λεπτου προκειμένου να επανέλθει εν μέρη η θερμοκρασία μας, καθόσον το ψύχος είχε διαπεράσει ευκόλως τα προβλεπόμενα μέσα ανασχέσεως.
Ανεβαίνουμε ένα καταμουσκεμένο από την υγρασία (και πιθανώς από νυκτερινή βροχή) Μπραλο, προσπερνάμε την κουκίδα της Λαμίας στο χάρτη ως μηδέποτε υπάρχουσα, και συνεχίζουμε την πορεία μας πάση δυνάμει δια ράχες Τυμφρηστού. Με αδημονία μεγάλη να φτάσουμε στο διάσελο και να πάρουμε πορεία βόρια στις ψηλές ορεινές στράτες, που θα μας φέρουν στα μετόπισθεν του Σμοκοβου από τα αγαπημένα ψηλά ορεινά περάσματα.
Προσπερνώντας το Σμοκοβο εισερχόμεθα εις την ανιαρή και κατάπτυστη ευθεία του κάμπου μέχρι Καρδίτσα, την οποία επίσης προσπερνάμε ως μηδέποτε υπάρχουσα. Και συνεχίζουμε ολοταχώς δια Μουζακιον, και από εκεί δια Πύλη Τρικάλων όπου και πραγματοποιείτε μικρή παύση της πορείας, δια την κατανάλωση ζεστού ροφήματος και παροχή στερεάς μερίδας τροφής εις τα αναπαυόμενα τμήματα.
Κάτι η ημίωρη καθυστέρηση εκκινήσεως, κάτι η 20λεπτη στάση στην Άμφισσα, κάτι η στάση ανεφοδιασμού μετά τσιγάρου μετά τη Λαμία, φτάσαμε στην Πύλη με 1 ώρα και κάτι καθυστέρηση, και μέχρι να εκκινήσουμε εκ νέου είχε πάει η ώρα 13:00.
Ας είναι όμως, δεν θα αγχωθούμε κιόλας μια τόσο όμορφη μέρα, έστω και αν ελλοχεύει ο κίνδυνος να μας προκάνει το σκότος εις τα Όρη.
Ξεκινάμε από Πύλη ολοταχώς για φράγμα Μεσοχώρας όπου και πραγματοποιούμε μικρή παύση της πορείας δια ανάληψη δυνάμεων από τα τμήματα τα οποία καταπονούνται από την ταχεία κίνηση στο στενό ορεινό ανάγλυφο.
Από εκεί συνεχίζουμε δυτικά μέχρι τα όρια της λίμνης πουρναριου και εκτελώντας σφικτό ελιγμό αναστροφής παίρνουμε ανατολική πορεία με κατεύθυνση προς Μουζακιον.
Από εδώ αρχίζει και το πλέον μάχιμο κομμάτι της διαδρομής περίπου 100 χιλιόμετρων και κάτι ψιλά.
Ο δρόμος στενεύει κιάλλο νερά τρέχουν από τα βουνά η αναβλύζουν καταμεσής του καταστρώματος του δρόμου κατολισθήσεις κατακρημνίσεις νερά που πίπτουν καταρρακτωδώς από τις οροφές των τούνελ σε όλο το πλάτος του καταστρώματος του δρόμου υπό μορφή κουρτίνας ύδατος. Μαγεία.
Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει και φτάνουμε στο γεφύρι του Αχελώου στις όχθες του οποίου ενε το σπιτομαζαζακι με τον γαλήνιο πράσινο κηπαριο που είναι προγραμματισμένη η τελευταία παύση της κινήσεως του περιπόλου εντος του ορεινού όγκου της Πίνδου.
Ένα μικρό άγχος πλανάτε στον αέρα καθόσον ο ήλιος έχει αρχίσει να πέφτει χαμηλά και ο κίνδυνο να μας προκάνει το σκότος στα βουνά πριν την έξοδο μας στο κάμπο από Μουζακιον είναι από υπαρκτός, έως σχεδόν βέβαιος.
Μεταξύ των προτάσεων να παύσουμε την πορεία η να συνεχίσουμε ακαταπαύστως δια Μουζακιον επικρατεί το να παραμείνουμε με πλειοψηφία 3ων/4ων
Ένα σκασμό χιλιόμετρα πλεύσαμε για να φτάσουμε μέχρι εδώ, για να πιούμε ένα αρωματικό ρόφημα από βότανα του βουνού με μέλι, και να κάτσουμε να ρουφήξουμε τη γαλήνη του τοπίου αφουγκραζομενοι τον βόμβο του ποταμού να ρέει βίαια από τις βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών.
Μετά παρελεύσεως ενός πραγματικά απολαυστικού ημιώρου και κάτι πάρα πάνω, ξεκινάμε εκ νέου γνωρίζοντας καλά ότι εντος του επομένου εικοσαλέπτου θα μας προκάνει το σκότος και δια Μουζακιον θέλουμε 1 ώρα με 1 ώρα και ένα τέταρτο.
Ας είναι, δεν άξιζε τον κόπο να χάσουμε το ημίωρο στο ποτάμι υπό του φόβου μην αντιμετωπίσουμε τη νύχτα εις τα όρη.
Ξεκινάμε ταχέως με το τελευταίο φως της ημέρα και το σκότος μας προλαμβάνει κάπου στο Ανθηρό Αργηθεας.
Εμπρός τοποθετείτε το βαρύ γερμανικό θωρηκτό με τους αντιαεροπορικούς προβολείς πάνω κάτω δεξιά αριστερά μπρούμυτα και ανάσκελα που κάνει τη νύχτα μέρα. Είναι ένας τροχήλατος πολυέλαιος, μια έντονη μάζα φωτός, που κινείτε ταχέως στα σκοτεινά στενά περάσματα και τρομάζει τα φαντάσματα.
Τα υπόλοιπα τμήματα κινούνται κολλητά στη σκιά του και ο ρυθμός διατηρείτε ικανοποιητικός προς σβέλτος.
Και από την Αργηθεα αρχίζει η ανάβαση του τελευταίου ορεινού όγκου που θα μας κατεβάσει Μουζακι και στον κάμπο της Καρδίτσας.
Καθώς ανεβαίνουμε στα σκοτάδια η χαμηλή θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει κιαλλο και παραπλέοντας το ακρωτήριο Τύμπανος στα 1550 μέτρα υψόμετρο αγγίξαμε και σταθεροποιηθήκαμε επί μακρόν στους 3 βαθμούς της κλίμακας κελσίου.
Καβατζάροντας όμως το πέρασμα και αποκτώντας οπτική επαφή με την άλλη πλευρά προς τη λίμνη πλαστήρα και τον κάμπο ένα έκλαμπρο φεγγάρι κάνει τη νύχτα σχεδόν μέρα κατά την κατάβαση μας δια Μουζακιον.
Ηθικόν ακμαιότατον και συνεχίζουμε πάση δυνάμει.
Φτάνουμε Μουζακιον και παίρνουμε κατεύθυνση για Καρδίτσα, εμπρός παραμένει το γερμανικό θωρηκτό με τους προβολείς, στο ενδιάμεσο τα 2 ελαφρά εύδρομα και οπισθοφυλακή το βαρύ Ιταλικό καταδρομικό παντός καιρού και ανοικτής θαλάσσης.
Σε κάποια διασταύρωση παίρνουμε πορεία αριστερά, μου παίρνει μερικά λεπτά να το επεξεργαστώ και να καταλάβω στο σκοτάδι ότι ξεφύγαμε από την ρότα μας.
Αρχίζω να προσπερνώ τις προπορευόμενες μονάδες και φτάνω το θωρηκτό ανάβοντας τα παλλόμενα φώτα παύσεως της πορείας.
Και αρχίζει ο διάλογος …
Που πάμε από δω?
Το GPS από εδώ δείχνει πορεία για Καρδίτσα
Η Καρδίτσα είναι από τον δρόμο δεξιά μας
Και το GPS στα 4 χιλιόμετρα να στρίψουμε δεξιά
Εντάξει άμα λέει να στρίψουμε δεξιά μάλλον θα μας βγάλει στον κεντρικό. Κάποια ιδιοτροπία του μηχανήματος μας έκανε την παράκαμψη από εδώ δεν αξίζει να γυρίσουμε τα χιλιόμετρα πίσω.
Και συνεχίζουμε την πορεία μας στα χωράφια και φτάνουμε και στρίβουμε δεξιά στα 4 χιλιόμετρα για να βγούμε στον κεντρικό ( να αμέ πως το ήθελες. Το στα 4 χιλιόμετρα στρίβετε δεξιά ήταν το δόλωμα για να μας ξεγελάσει) και μετά που στρίψαμε δεξιά στα 400 μετρά μας ξανατρίβει αριστερά και μετά από δυο τρία χιλιόμετρα πάλι αριστερά και έχουμε προχωρήσει πολλά χιλιόμετρα για να αποφασίσουμε να γυρίσουμε, και συνεχίζουμε κινούμενοι αλλοπρόσαλλα δεξιά και αριστερά και ευθεία μέσα στα χωράφια και τελικά μας βγάζει το μηχάνημα του διαβόλου στο δρόμο Καρδίτσας Τρικάλων 10 χιλιόμετρα μακριά από την Καρδίτσα προς Τρίκαλα.
Άντε πάλι ολοταχώς προς τα πίσω να καλύψουμε τα 10 χιλιόμετρα μέχρι Καρδίτσα, ευτυχώς έχουμε βγει πλέον στον κεντρικό και ξέρουμε που πάμε χωρίς τις σπιουνιές του ηλεκτρονικού παραπληροφοριοδότη.
Προσπερνάμε την Καρδίτσα και συνεχίζουμε ολοταχώς για Δομοκό, για τα δεδομένα της ώρας γρήγορα τον διαπλεύσαμε και συνεχίσαμε δια Λαμία όπου κάναμε στάση ανεφοδιασμού και μετά μπήκαμε εθνική για Αθήνα.
Τελευταία στάση ανασυγκρότησης και χαιρετισμών έλαβε χώρα εις τον Σείριο, εκεί δίδετε το παράγγελμα τους ζυγούς λύσατε, και ο καθένας λαμβάνει πορεία αυτοβούλως δια την εστίαν του.
Τέλος εκπομπής σήματος και τήρηση σιγής ασυρμάτου.