Η ιδέα έπεσε πριν λίγες ημέρες στο θέμα στεκι των AB αλλά η παντόφλα λόγω Κυριακής επικράτησε οπότε δεν υπήρξε καμμία νύξη ούτε για αστείο. Σηκώνομαι λοιπόν σήμερα νωρίς νωρίς κατα τις 10, πίνω το εσπρεσσάκι μου απο την Costa Rica, βάλω τα χρώματα του πολέμου και πάω να δω το μωρό τι διαθέσεις έχει.
"Καλημέρα αγάπη" της λέω
"Καλημέρα μωρό μου" απαντάει. ¨Έλα, καβάλησε με και πάμε να περάσουμε όμορφα τα δυο μας"
Ε δεν άργησα να το κάνω. Σε 5 λεπτά ήμασταν και οι δυο σε έκσταση. Αυτή πρόθυμη να ακολουθήσει τον ρυθμό που έδινα με το δεξί μου χέρι και τα λικνίσματα του κορμιού μου. Λυσομανούσε σε κάθε στροφή( τα λάστιχα είναι παλιά και με πολλά χλμ και πάνε αύριο για αλλαγή). Σε κάποια φάση γλιστράει αλλά με κινήσεις ακριβείας επανερχεται στον σωστό δρόμο.
"Ατακτο αγόρι" μου λέει "θα με ρίξεις".
"Εχω άγριες διαθέσεις σήμερα, θα σε σκίσω" απαντώ..
Σύντομα περάσαμε το βουνό και φτάσαμα στις πρόποδες της απέναντι μεριάς και αντικρύσαμε την φύση που έχει αναγεννηθεί απο τις στάχτες τις.
Κατεβαίνουμε το βουνό με γοργούς ρυθμούς και αφού περναμε και ενα κοπάδι πρατίνες και όσα κουραδάκια είχαν αφήσει αλώβητοι πιάνουμε την ευθεία για Σκούρτα και το τριψήφιο νούμερο στο κοντερ με το 2 μπροστά ήρθε εύκολα. Κάνουμε δεξιά, περνάμε τους γουρνάρηδες εκεί και φτάνουμε απο πίσω μπροστά σε αυτό:
To βλεπετε τον χωματόδρομο αριστερά που με φωνάζει έλα-έλα. Ε δεν πήγα απο εκεί και καλά έκανα μιας και κάποια σημάδια πιο πριν μου έλεγαν οτι το λασπαριό θα ήταν απαγορευτικό για το μαμούθ με λάστιχα δρόμου. Κατεβαινω και αυτο τον λοφο μεσα στο πράσινο λοιπόν και βλέπω οτι καλως δεν πήγα απο τον χωματόδρομο γιατί η λάσπη ήταν απίστευτα πολύ και ακόμα εκεί θα ήμουν. Ο χωματόδρομος έβγαζε λίγο μετά το μοναστήρι που βλέπετε δεξιά.
Συνεχίζω λοιπόν προς τον προοριοσμό μου ο οποιος ήταν το Δήλεσι. Ο δρόμος μέχρι εκεί σε μερικά σημεία πολύ ωραίος και στριφτερός και η κυρά το χάρηκε αλλά σε κάποια σημεία το βλαχουριό της περιοχής σου υπενθύμιζε οτι "στο θκωμ του χωριού ιγό ιέχου πουρταιριότητα" οπότε και έβγαινε ξαφνικά απο του χουραφ, στου δρόμου έτσι απλά.
Φτάνουμε Δήλεσι και πάμε παραλία. Φτάνουμε εκεί και το μωρό λέει ¨Πάμε να μυρίσουμε λίγο αλμύρα".
Περνάμε κατι καφετέριες, κάτι πλακόστρωτα κλπ και τα υπόλοιπα ζευγαράκια που πιανόντουσαν χερι-χέρι μας κοίταγαν με μίσος. Τι κοιτά ρε παπάρα επειδή εσύ κολώνεις να την καβαλήσεις μπροστά στον υπόλοιπο κόσμο σου φταίμε εμείς τα ερωτευμένα και παθιασμένα ζευγάρια!! Α παγαινε και κοίτα το μπάζο που βολτάρεις. Αράζω λοιπόν σε μια άκρη μπροστά στην παραλία και αγναντεύω λιγο το πέλαγος.
"Πάμε να φύγουμε" μου λέει "ξενέρωτα είναι εδώ δεν έχει βουνό και στροφές".
"Αυτά θες μανίτσα μου?? Τώρα θα δείς"
Πάλι καβάλα, την ανάβω γρήγορα και φεύγουμε προς Ωρωπο για να ανεβουμε Μαλακάσα και Ιπποκράτειο πολιτεία. Ο δρόμος μέχρι Μαλακάσα καλός σχετικά αλλά χωρις πολλά πολλά.
Σύντομα περνάμε κατω απο Εθνική και στρίβουμε αριστερά για Πάρνηθα.
"Ωπα βγάλε μια φωτό εδώ"
Ξεκινάμε ανάβαση σε μια πανέμορφη διαδρομή τόσο κλειστή που χωράει ίσα ίσα ενα αυτοκίνητο και μια μηχανή αν τυχόν βρεθούν αντιθετα. Μέσα σε πυκνη βλάστηση με πολλές απανωτες στροφές 180 μοιρών. Φτάνουμε στην κορυφή και συναντάω άσχημα σημάδια. 2 ορκ με τα τετράροδά τους χωρίς κουκούλα απο απέναντι αλλά οκ λέω φυσικό είναι. Πιο κάτω τα ορκ πληθαίνουν και φτάνοντας έξω απο την Ιπποκράτειο πολιτεία γίνεται χαμός. Ορκ και ουρουκ χάι έχουν κυριεύσει καθε σπιθαμί γης, γρασιδιού και ασφάλτου! Εχουν φέρει μαζί και μικρά ορκάκια σε καρότσια και όλοι μαζί κάνουν πικ νικ, μπάρμπεκιού και παίζουν και χαίρονται τι??? Μια Κυριακή στο βουνό με μπόλικο καυσαέριο απο τα δίλιτρα ντιζελοκίνητα τέρατά τους. Πάω μέχρι την λίμνη Μπελέτσι και τι να δω: ΟΡΔΕΣ ΟΡΚ εχουν παρκάρει παντού, παντού όμως !!!!
Φεύγω και πάνω στην παραζάλη μου χάνω τον δρόμο της επιστροφής και μπλεκω σε κάτι χωματόδρομους, κάτι σκωροφαγωμένους δρόμους και λακούβες. Το μωρό γουστάρει και δεν κολώνει φυσικά αλλά ο φόβος των ελαστικών με κρατάει λίγο απο το να χαρώ μαζί της.
Καταφερνω και βρίσκω το δρόμο και πάω προς Βασιλικά Κτήματα. Τα τάγματα των ΟΡΚ συνεχίζουν να έχουν πιάσει κάθε κενό και πάμε στο δάσος, σε αυτο το πανέμορφο μέρος σημειωτόν και τρώμε καυσαέριο και καπνίλα απο προβατίνα απο τα μπαρμπεκιού. Σε λίγα λεπτά φτάνω Βαρυμπόπη αλλά δεν κάνω το λαθος να παω ευθεία. Μπαίνω δεξιά μέσα την Βαρυμπόπη και πάω προς Θρακομακεδόνες και πίσω σπίτι.
Φτάνω στο γκαράζ και το μωράκι είναι ενθουσιασμένο. Αγκαλιές, φιλιά, τούρτες μιας και σήμερα έχω γενέθλια ε το κακό δεν άργησε να γίνει(βλέπε τέλος το βίντεο).
Παραθετω την διαδρομή και τις προσωπικές μας στιγμές στο τέλος μιας και ο έρωτας δεν κρύβεται ρε!!
https://goo.gl/maps/KHvaoQKQDcJ2Γλώσσοφιλα
[size=78%]
[/size]Αγκαλιές
Το βίντεο είναι ακατάλληλο για ανηλίκους οπότε απομακρύνετε τα μικρά απο την οθόνη προτού το πατήσετε!!