Η σκεψη απλη: Ξεκιναμε απο Πατρα και προσπαθουμε να φτασουμε Καλαβρυτα, αποκλειστικα απο χωμα. Η διαδρομη σχετικα απλη, μολις 90χλμ, περισσοτερο ενδεικτικη του τι ειναι ικανο να διασχισει ενα caponord με ασφαλεια και ειναι μιας πρωτης ταξης ευκαιρια να χαρτογραφηθει το μερος ωστε στην επομενη να μπορεσουμε να εξερευνησουμε τα χωματα γυρω απο Καλαβρυτα, προς Τρικαλα Κορινθιας ή Διακοφτο ή δυτικα προς Κλειτορια, περνωντας "αερας" μεχρι τα Καλαβρυτα.

Η διαδρομη ηταν αυτη στην φωτο, οπου δυστυχως, βγηκανε 15χλμ πριν τα Καλαβρυτα, στο χωριο Φλαμπουρα και ολα αυτα εξαιτιας τοπικου τυπου που μας ειπε οτι δεν υπηρχε αλλος χωματοδρομος.

Η πρωτη σταση μας ηταν στο τελειωμα της ασφαλτου, στην αυτοσχεδια πιστα μοτοκρος της Ζαστοβας, οπου ειχαμε (τουλαχιστον αυτο πιστευα) την ευκαιρια να παιξουμε λιγο με το WR.
Στον πρωτο γυρο, εγω εγκατελειψα. Το μηχανακι πρεπει να ηταν πιο μακρυ γραναζωμενο και απο capo με 18αρι γραναζι μπροστα 

Αφου εδωσα τα ευσημα στον Μακη, την καναμε γρηγορα μπας και το ξεχασω 

Η ανοδος προς την 2η σταση για φωτο και νερακι ξεκινησε και συντομα κατω απο τις ροδες μας πηραν θεση η φυτευτη πετρα και οι πεσμενες πετρες απο την πλαγια. Η θεα του Πατραικου κολπου και της γεφυρας Ριου σε αποζημειωνει ομως.

Δυστυχως στην πορεια, προς την 2η σταση (καταφυγιο Ψαροι) το κιν. τηλεφωνο μου εφυγε στο δρομο και αναγκαστηκαμε να ξανα-κατεβουμε κανα χιλιομετρο μεχρι να το εντοπισουμε. Αιτια, η φθηνη κινεζικη βαση που ειχε ο Μακης και η οποια δεν αντεξε το κοπανημα.

Καπου εκει ξανασταματησαμε για καμια φωτο και τοτε θυμηθηκε ο Μακης οτι οι πιεσεις στο μοτοσακο του ηταν για δρομο και ξεκινησε να βγαζει αερα.

Σταση για φωτο, 200μετρα πριν το καταφυγιο. Η πολη της Πατρας απλωνεται σαν πιατο, ακριβως στο χειλος του γκρεμου.

Σπιτια τσοπανων 

Καταφυγιο Ψαροι, Παναχαικο ορος. Βρισκεται εκει πανω, με μια προσφατη ανακαινιση, πριν το '95 που το πρωτοειδα. Ευτυχως που καποιοι το συντηρουν

Η θεα εκπληκτικη

Και οπως παντα, φανατικος των ducatisti 


Up yours λεμε !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η επομενη σταση μας ειναι μια βολτα μεχρι τις ανεμογεννητριες που δεν εχει παει ποτε ο Μακης, να δουμε απο πού τελικα περνανε τα καλωδια ρευματος...... Τελικα πρεπει να τα εχουν χωσει βαθια 

Η διαφορα στην ροη του αερα ειναι εκπληκτικη σε αυτα τα σημεια.

Ο δρομος προς Πρασουδι, το οροπεδιο του Παναχαικου και κομβικο σημειο για την μετεπειτα πορεια των χωματο-διαδρομων, ειναι ανοιχτος και μαλιστα αρκετοι βοσκοι εχουν βγαλει τα προβατα εκει πανω.
Με οσους απο αυτους μιλησαμε, μας ειπαν οτι ο δρομος προς Λεοντιο κ Οβρυοκαμπο (ενδιαμεσος προορισμος πριν τα Καλαβρυτα) ειναι δυσκολος, ειδικα στο κατεβασμα απο το Παναχαικο, μιας και δεν χρησιμοποιειται πλεον απο κανεναν.

Εμεις, απλα αποφασισαμε να παμε και να το διαπιστωσουμε μονοι μας.

Καπου στον δρομο, εφυγε και η 2η καμερα απο την θεση της 

 

Και καπου εδω ξεκιναει η καταβαση του Παναχαικου. Η κροκαλα και τα νεροφαγωματα κυριαρχουν σε μια διαδρομη αποτομη κατηφορικη, με φουρκετες.
Η καμερα δυστυχως δεν μπορει να αποτυπωσει τις 3 διαστασεις 


Καπου εκει, ο Μακης αποφασιζει να κατεβει την πλαγια, αντι να κανει την φουρκετα, και παρολιγο τραγωδια, να ψαχνουμε το WR στο βαθος
 

Στο τελειωμα της κροκαλας, η επομενη μας σταση, αναγκαστικη, μιας και η χουφτα και ο λεβιες του WR εχουν στραβωσει. Ευτυχως, εχω προνοησει και εχω μαζι μου καποια εργαλειακια πρωτων βοηθειων 

Mεσημερακι πλεον και πλεον ιδανικη σταση, για κανα ξηροκαρπι, νερο και πατατακι, διπλα στο ποταμι Σελινουντα, που εκβαλει στην Τεμενη Αιγιου.

Απιστευτο τοπιο, κριμα που δεν ειχαμε μαγιο