Τα πράγματα για μας του Αλεξανδρούπολίτες ήταν απλά. Έπεφτε το μήνυμα το ραντεβού δίνονταν και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη έπερνες το δρόμο για Κίρκη μιας και είναι απο τις αγαπημένες διαδρομές ιδιαίτερα όταν τα χρώματα του φθινοπώρου κατακλίζουν όλη την διαδρομή και μικρά περίεργα πλασματάκια νοιώθεις ότι σε ακολουθούν στο κατόπι σου. H διαδρομή λίγο πολύ γνωστή για όσους ταξιδεύουν μέχρι την Κίρκη με αυτοκίνητο, μοτοσυκλέτα ή και ποδήλατο. Η διαδρομή που είναι λιγότερο γνωστή είναι αυτή με το τρένο μιας και ο σταθμός όπως έχει πάψει πλέον να λειτουργεί. Για το χωριό τυγχάνει να ξέρω αρκετά μιας και είναι η γεννέτηρα της μητέρας μου και το μέρος όπου έμενα και μεγάλωσα ώς τα 5 μου αλλά και επισκεφτόμουν πολύ τακτικά μέχρι και που τελείωσα το σχολείο.
Για την ιστορία απλά να αναφέρω ότι η κοινότητα Κίρκης βρίσκετα στην έξοδο της χαράδρας των Αγ. Θεοδώρων, κλεισμένη από λόφους. Ο μικρός οικισμός, γνωστός για τις ταβέρνες του και το ωραίο κρασί, πήρε το όνομά του κατά παράφραση της λέξης σαράντα χάνια ή ωραία χάνια (Κιρκ-χαν), πιθανώς από πανδοχεία που υπήρχαν εκεί στην περίοδο της Τουρκοκρατίας γιατί λειτούργησε ως σταθμός ανεφοδιασμού στο δρόμο προς την Κων/πολη. Σε γειτονικό ύψωμα έχει εντοπισθεί υπαίθριο προϊστορικό ιερό των Θρακών ενώ στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής εκτίθεται βράχος, από την περιοχή του χωριού, με εγχάρακτα σχέδια που χρονολογείται στο τέλος της Εποχής του Χαλκού και στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου. Η Κίρκη όμως είχε την τύχη να διασώσει και το τελευταίο ίσως εργαστήρι βυζαντινής αγιογραφικής παράδοσης στην Ελλάδα. Δείγματα του καλλιτεχνικού του έργου κοσμούν το τέμπλο του κεντρικού ναού του Αγ. Γεωργίου. Οι εικόνες του τέμπλου φιλοτεχνήθηκαν στα 1926-1927 από το μοναχό Κύριλλο (1871-1945), που γεννήθηκε στην Κίρκη και έμαθε την αγιογραφική τέχνη στο Άγιο Όρος . Επιστρέφοντας στην πατρίδα του δημιούργησε εργαστήριο με κύριο μαθητή το λαϊκό ζωγράφο Πασχάλη Κατσίκα . Δέχτηκαν πολλές παραγγελίες , κυρίως από τη Ρωσία και τη Θράκη.
H περιοχή Κίρκης-Άβαντα περιλαμβάνει πολύ σημαντικούς βιότοπους, καθώς στις πολυάριθμες απόκρημνες πλαγιές και στα φαράγγια φωλιάζουν σπάνια αρπακτικά πουλιά, όπως ο χρυασετός, το όρνιο, ο μπούφος, ο μαυροπελαργός κ.ά. Η παρουσία κλειστών δασωμένων κοιλάδων προσελκύει πολλά μεταναστευτικά και διαχειμάζοντα είδη. Στην περιοχή συναντώνται οι περισσότερες ορθοπλαγιές και βραχώδεις εκτάσεις ανάμεσα σε δασωμένες κοιλάδες σε όλο το Νομό Εβρου, πολλές από τις οποίες είναι εξαιρετικά δύσκολα προσπελάσιμες από τον άνθρωπο και αποτελούν φυσικό καταφύγιο για πολλά είδη θηλαστικών, όπως το ζαρκάδι και ο λύκος. Παράλληλα, η μεγάλη αυτή ποικιλία σε συνδυασμό με το θερμό κλίμα της περιοχής έχει δημιουργήσει ιδανικές συνθήκες για την ύπαρξη πολλών ερπετών και εντόμων.
Η περιοχή ανήκει στην παραμεσογειακή ζώνη βλάστησης, η οποία εμφανίζεται με την υποζώνη Ostryo-Carpinion. Σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα προς την Κίρκη, η φυσική βλάστηση έχει αντικατασταθεί από αναδασώσεις τραχείας, μαύρης και θαλάσσιας πεύκης. Στην περιοχή καταγράφονται και ενδημικά, σπάνια ή απειλούμενα είδη.
Είναι μια γωνιά του κόσμου που η αρμονία της φύσης και η ρυθμοί ζωής δίνουν νοήμα στην ύπαρξη. Όποιος δεν έχει βρεθεί δεν μπορεί να συνηδειτοποιήσει το μεγαλείο της αγνότητας και του απόλυτα "καθαρού".
Εγώ απλά θα παραθέσω ένα μικρό φωτογραφικό υλικό που είναι αξιο αναφοράς για το χωριό.