...
Η ιδέα έπεσε στο ξεκάρφωτο για να δω αντιδράσεις. Με δυο μικρά παιδιά και μαζεμένα έξοδα αυτή την περίοδο, δύσκολα το αποφασίζεις.
Πετάω ένα «Τι θα ‘λεγες να πηγαίναμε με το Στέλιο και τη Βίκυ στη Νάξο?» και φυλάγομαι πίσω απο τον πάγκο της κουζίνας. Περιμένω κάτι βαρύ να περάσει πάνω από το κεφάλι μου (αν την γλυτώσω).
Κι όμως... σιγή...
Βγάζω δειλά το κεφάλι μου και βλέπω την Ελευθερία προβληματιμένη. Είναι φανερό πως με άκουσε και ψάχνει επιχειρήματα για να αρνηθεί. Όμως η ανάγκη για μια αλλαγή... κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ, είναι ίση, ίσως και μεγαλύτερη από την δική μου.
Κι εκεί είναι που αρχίζει δειλά δειλά δείχνοντας μου ότι χρειάζεται και λίγο σπρώξιμο, να μου παραθέτει επιχειρήματα.
-Ναι αλλά έχουμε έξοδα.
-Ε δεν θα πάμε και στη Χαβάη. Δυο μερούλες μόνο.
-Τα παιδιά?
-Η φανταστική μανούλα σου (!!!) τι έχει να κάνει το ΣΚ?
-Τον Στέλιο τον ρώτησες?
-Ε θα τον ρωτήσω. Δεν θα πάμε απρόσκλητοι.
-Μα είναι μακρυά, δεν είναι?
-Ευτυχώς η τεχνολογία φρόντισε να έχει ανακαλυφθεί το καταμαράν. Τρεις ωρίτσες και με καλή παρέα.
-Ναι αλλά ο καιρός? Μην πάμε με βροχή όπως και στην Σαντορίνη που γέλαγε ο κόσμος.
Εκεί κόλωσα. Ανοίγω το ΜΕΤΕΟ... και... καταστροφή!!!
Χαλάει ο καιρός το ΣΚ.
Μούσκεμα η οθόνη. Φτου... και πάλι φτου.
-Ας περιμένουμε μήπως και αλλάξει. Έχουμε μέρες μπροστά μας. Ας κάνουμε και καμμιά προσευχή εν τω μεταξύ.
Κι εκεί σκάει προσκλητήριο για γάμο. Η «κυρά Μαρίκα» παντρεύει την κόρη της που δεν την έχουμε δει ούτε σε φωτογραφία.
Ευτυχώς... το περνάμε στο ντούκου.
Αμ έλα που η ξαδέλφη, (ξέρεις... αυτή που έχουμε να τη δούμε από τότε που γεννήθηκε) μεγάλωσε. Και παντρεύεται κι αυτή την ίδια μέρα.
-Ε, και να μην πάμε δε νομίζω ότι θα μας θυμάται. (Ουφ... ξυστά πέρασε...)
Οι μέρες πέρνουν και εγώ σχεδόν έχω πάθει θλάση στον δείκτη από το πληκτολόγιο.
w w w.meteo.gr F5... F5... F5... F5...
Και η βροχή έγινε ασθενής... και μετά βαριά συννεφιά... και οι ελπίδες άρχισαν να θεριεύουν.
Σε πείσμα των καιρών, δυό μέρες πριν, πάρθηκε η τελική απόφαση.
ΘΑ ΠΑΜΕ ΚΙ ΟΤΙ ΓΙΝΕΙ.
Σάββατο χαράματα και η Αθήνα κοιμάται (εντάξει ντε..., χουζουρεύει). Εκτός από εμάς φυσικά. Καφεδάκι για να ανοίξει το μάτι, κράνη, μπουφανάκια, όλα τα απαραίτητα και βουρ για το σημείο συνάντησης. Σε λίγα λεπτά καταφθάνει και το αδελφό stradaki (ststrada).
Τα λόγια είναι περιτά. Καλημέρες και φφφφφφύγαμεεεεεε.
Το κόκκινο καταμαράν μας περίμενε.
Στο σχεδόν άδειο γκαράζ τα stradakia λαμβάνουν θέσεις και σε λίγο γράφουν ναυτικά μίλια (όχι στο κοντέρ φυσικά).
Το ταξίδι χαλαρό και ξεκούραστο.
Άφιξις και ανασυγκρότιση.
Η πρώτη διαδρομή Χώρα, Αγ. Προκόπιος, Αγ. Άννα. Πρώτο αδιέξοδο. Πίσω.
Συνέχεια προς Ορκός, Καστράκι, Αλικό. Δεύτερο αδιέξοδο. Πίσω πάλι.
Επιστροφή προς Αγ. Αρσένιο, Βίβλος, Χαλκί, ανάβαση στο Ζα (βουνό)
και πέσιμο πίσω στον Απόλλωνα για φαγητό.
Μια τεβέρνα μόνο ανοιχτή και ο ιδιοκτήτης (απαισιόδοξος λόγω κρίσης) δεν έχει τίποτα τοπικό να δοκιμάσουμε εκτός από γραβιέρα. Τσιμπήσαμε.
Φωτό δεν έχει γιατί πέφτει λογοκρισία εδώ μέσα. 
Ξαφνικά οι πρώτες σταγόνες πέφτουν και μετακομίζουμε σε άλλο τραπέζι για να μην βρεχόμαστε. Μόλις έκοψε η βροχή ξεκινήσαμε για την επιστροφή από το βόρειο τμήμα του νησιού. Οι σταγόνες μας συνόδεψαν για αρκετή ώρα χωρίς όμως να αποτελούν πρόβλημα. 130 χιλιόμετρα γράψαμε την πρώτη μέρα σε ανηφόρες, κατηφόρες και άπειρες στροφές αλλά με πολύ καλή άσφαλτο (ζηλεύετε Αλέξη - Θέμη).
Θέμη αυτές για σένα.
Κίνηση μηδέν στους δρόμους. Ακόμα δεν έφτασαν οι τουρίστες. Ευτυχώς.
Ξεκούραση. Ηλιοβασίλεμα στην ταράτσα του ξενοδοχείου.
Μετά ποδαράτη βολτίτσα στην πόλη.
----------
Η επόμενη μέρα μας βρήκε ανανεωμένους. Πρωινό. Μια ματιά από την ταράτσα είναι must. Όσοι γεννήθηκαν κουρασμένοι έχουν δικαίωμα στην ξαπλώστρα.
Μια βόλτα σε Αγ Γεώργιο, Αγ. Προκόπιο, Αγ. Άννα επιβάλεται.
Μετά καφεδάκι στο λιμάνι.
Δεν πάμε για φαγητό στο Φιλότι που μας άρεσε? Να κάνουμε και κανένα χιλιόμετρο?
Παίρνουμε τον ανήφορο προς το κέντρο του νησιού. Γλινάδο, Σαγκρί, Χαλκί, Φιλότι.
Βόλτα στα σοκάκια και φαγητό στην ταβέρνα στην κεντρική πλατεία με τον πλάτανο.
Πάλι τίποτα τοπικό για να δοκιμάσουμε. Μας έμεινε η απορία.
Χαλαρή επιστροφή στο λιμάνι για το γυρισμό.
Μια βόλτα στην Πορτάρα.
Τα καλά πράγματα διαρκούν λίγο. Ίσως έτσι είναι καλύτερα.
Καλό καλοκαίρι να έχουμε.ΥΓ 1. Στέλιο συμπλήρωσε τα κένα με φωτό (αν έχεις).
ΥΓ 2. Αυτό το είδαμε στα στενάκια της Νάξου πάνω σε κάτι σκαλιά. Στο ξεκάρφωτο.
