Πέρασαν σχεδόν 2 1/2 μήνες ,
από τότε που πήγα τη τελευταία βόλτα με το μηχανάκι μου . 


 Λίγο η ζέστη , λίγο η ''κατάθλιψη'' από την επιστροφή από τις Άλπεις ,
λίγο οι πολιτικές εξελίξεις και όλη αυτή η μιζέρια ...
και οι μέρες πέρασαν . 


 Έτσι το προηγούμενο ΣΚ , είπα Γιώργη πάρε το κόλο σου από το καναπέ ,
και τράβα καμιά τσάρκα σαν το παλιό καλό καιρό .
Τότε που έπαιρνα το μηχανάκι μου , φούλαρα βενζίνη και τράβαγα μόνος μου
χωρίς πρόγραμμα , χωρίς άγχος , χωρίς να ακολουθώ ή να με ακολουθούν ...
απλά εγώ , η μοτοσυκλέτα μου και ο ανοιχτός δρόμος . 


 Κάπως έτσι το 8 το πρωί πήγα στο γκαράζ , καβάλησα τη καλή μου και
αναχώρησα με πορεία βόρεια και τα Ζαγόρια .
Παράλληλα ήταν και ευκαιρία να δοκιμάσω τις βαλίτσες και τη συμπεριφορά τους
στο δρόμο , όπως και το Mosfet που πρόσφατα εγκατέστησα . 







 Έχω ένα κακό συνήθειο ρε παιδί μου το πρωί ,
πίνω πολύ νερό ... και κατουριέμαι όλη την ώρα μετά ..
Πρέπει να σταμάτησα και 10 φορές μέχρι τα Γιάννενα 





 Φουλάρισμα στα Γιάννενα , και πορεία προς Τσεπέλοβο .
Το τοπιο μόλις πάρεις τη έξοδο προς τα Ζαγόρια αρχίζει και αλλάζει ...
γίνεται πιο πράσινο , πιο παρθένο , η κίνηση ελαττώνεται ο δρόμος αποκτά το
γνωστό φιδίσιο ενδιαφέρων του και παράλληλα δεξιά και αριστερά ξεφυτρώνουν
γεφύρια και εκκλησίες . 


Γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα , και άραγμα για 2 λεπτά να ρουφήξουμε 2 τζούρες ελευθερίας .








.... συνεχίζεται

Λίγο παρακάτω η γέφυρα Κοκόρου .
Βαρέθηκα να σταματήσω να τη περπατήσω μιας και είχα σταματήσει λίγο πριν
αλλά από την άλλη το άφησα εκκρεμότητα για το μέλλον 








 Μετα το γεφύρι άρχισαν να ξεπροβάλουν τα πρώτα χωριά ,
Πέτρινα , περιποιημένα και ανεπτυγμένα πλήρως με υποδομές τουρισμού
πράγματα που νότια της Πίνδου στα ορεινα της Άρτας αλλά και της Αιτωλοακα


ρνανίας
δεν τα βλέπεις .
 Ήταν νωρίς ακόμα , ούτε 10 δεν είχε πάει και ντράπηκα να καθίσω για καφέ
στα άδεια ακόμα από κόσμο καφενεία .
Έτσι πέρασα κλεφτα και συνέχισα για να μπω στη καρδιά της Πίνδου και του δάσους
με πορεία το νομό Γρεβενών και τη Βασιλίτσα . 











 Όσο πιο βαθιά μπαίνεις στο δάσος , τόσο πιο όμορφο γίνεται το περιβάλλον
και τόσο πιο στενός ο δρόμος .
Δεν τους γουστάρω αυτους τους δρόμους καθόλου , δεν κάνουν για μηχανή .
Σε μαγεύουν , και ξεχνάς ότι δεν είσαι μόνος σου ...
και πάντα μα πάντα , σε κάποια στροφή θα συναντηθείς με κάποιο ΙΧ που θα έρχεται από απέναντι
και καλό είναι να έχεις τη σωστή ταχύτητα για να αποφύγεις τα χειρότερα . 


Αλλά από την άλλη το τοπιο και  τα δέντρα αποζημιώνουν .
Τώρα που το σκέφτομαι πολύ θα ήθελα αυτό το κομμάτι να το είχα κάνει με το ποδήλατο μου .   










 Την πάτησα με το καιρό σαν πρωτάρης .
Μπερδέυτηκα και πίστεψα ότι δεν θα έκανε ζέστη ...
και έτσι ενώ είχα μαζί μου 2 45αρες βαλίτσες , δεν είχα ούτε ένα μπουκάλι νερό μαζί 
Γκάνιαξα λέμεεεεε ...   
Ευτυχώς που είχε πολλές βρύσες στο δρόμο , και έτσι σε μία σταμάτησα για ανασύνταξη δυνάμεων
και να ξεδιψάσω .
Άσχημος σύμβουλος η αφυδάτωση στα ταξίδια . 





...συνεχίζεται

μπράβο  ρε  αρχηγέ  μου  καλά ξηγήθηκες  το  καλύτερο πράγμα να ξεφευγει  το μυαλό σε  όμορφες  διαδρομές,  πάντα  τέτοια

στα καλυτερα...
 

ετσιιι φτιαξε  μας  τωρα  !!!

+etv1000 μονος και τα μυαλα στα καγκελα...!!!

Και μόλις βλέπω επικεφαλίδα λέω εδώ είμαστε ετοιμάζεται εξόρμηση σε μέρη που δεν έχω φτάσει και χάρηκα

  Από εμένα  :brv:για την όλη εκδρομή μας χρειάζονται για να ξεφεύγει λίγο ο νους
Όσο για την μοναξιά εγώ δεν είμαι σύμφωνος πολλά γίνονται και λίγο παρέα την χρειάζεσαι βρε αδερφέ 

 Ήπια το νεράκι από τη βρύση και συνήλθα από τη ζέστη που με είχε βαρέσει κατακούτελα ,
και έτσι συνέχισα τη διαδρομή προς Βασιλίτσα .
 Όσο ανέβαινα σε υψόμετρο απομακρυνόταν και η ζέστη ,
και ειδικά 10 χλμ πριν και μετά τη Βασιλίτσα ήταν υπέροχα . 


 Δροσούλα , τοπίο μαγικό και ερημικό αυτή τη περίοδο
και γω με το capo μου κάπου εκεί στη μέση να απολαμβάνω τη στιγμή . 


 Τη μοναξιά έσπασε ο τσοπάνης που έβλεπα να κατεβαίνει από ώρα τη πλαγιά ,
και ήρθε μέσα στη χαρά να με χαιρετήσει δια χειραψίας και να κάτσει μαζί μου .
15 λεπτά συζητήσαμε διάφορα και ήταν μια κουβέντα που πολύ την χάρηκα
ακριβώς όσο την χάρηκε και αυτός που περνάει απεριόριστες ώρες μοναξιάς με τα πρόβατα . 







 Επόμενος προορισμός το χωριό Σπήλαιο και η ξακουστή γέφυρα Πορτίτσας .


...συνεχίζεται

 Κατεβαίνοντας η θερμοκρασία άρχισε να ανεβαίνει πάλι
και παράλληλα η δυσφορία από τις κορντούρες .
Καλοκαιρινές σου λέει μετά και 4 seazon κτλ
π@π@ριές 


Ίσως στην Ολλανδία να είναι για 4 seazon
αλλά για Ελλάδα 3 και καλά είναι 


 Δεν έφτανε βέβαια το χάλι μου με τη ζέστη ,
μπερδεύτηκα-χάθηκα κιόλας εκεί πλησιάζωντας προς το Σπήλαιο
και ξεκίνησα να κάνω μπρος πίσω μέσα στα χωριά ψάχνοντας να βγάλω άκρη .


 Μπήκα σε ένα χωριό , σε κάποια φάση ( ούτε που θυμάμαι που )
με έβαλε σε κάτι αυλές σπιτιών ... δεινοπάθησα να στρίψω το καράβι 


 Ξανά μανά να ψάχνω , μέχρι που απογοητεύτηκα και είπα δεν γμτ θα πάω να φύγω ...
και μόλις το λέω τσουπππππ να σου η ταμπέλα προς Σπήλαιο 


 Οκ , λέω πάμε το χουμε 


Φτάνω Σπήλαιο , μπαίνω στη πλατεία πουθενά ταμπέλα για γεφύρι 
Μα τι χάλι αυτά τα χωριά εκεί πάνω , να μην έχουν ταμπέλες .


Ρωτάω το καφετζή


- ευθεία , 1 χλμ χαλικόδρομος και μετά αριστερά και πας στο γεφύρι .


Οκ λέω εύκολο , φύγαμε .
Κάνω 1 χλμ χαλικόδρομο , και όσο τον οδηγούσα σκεφτόμουν πως ήμουν αρκετά ψηλά
για να δω γεφύρι από δω πάνω άρα μετά το χαλικόδρομο λογικά θα είχε κανά μονοπάτι
που θα πηγαίνει με τα πόδια . 


Η απορία μου λύθηκε μόλις τελείωσε ο χαλικόδρομος και ξεκίνησε ο κατσικόδρομος
για άλλα 3 και κάτι χλμ υπολογίζω ... κατηφορικός με μεγάλες κλίσεις και φουρκέτες
και γαμώ λέω τον ήπιαμε 


Είχα φτάσει όμως πολύ κοντά για να τα παρατήσω ,
και αν και είχα τις αμφιβολίες μου αν έπρεπε να βάλω το κτήνος των 250 κιλών
σε αυτές τις κατηφορικές φουρκέτες ... εν τέλει προχώρησα και αντίκρυσα το γεφύρι . 












 Το σημείο είναι ιδανικό για κατασκήνωση όπως το είδα ,
και με δεδομένο ότι εκεί πάνω έχει πλυθώρα χωματόδρομων
μου μπήκαν διάφορες ιδέες για το μέλλον... 


 Με αυτά και με αυτά έχοντας ήδη παραδώσει από τη κούραση λόγο ζέστης
ξεκίνησα για το ανέβασμα .
Εκεί είχαμε και τα hapenning μας 
αλλά δε βαριέσαι ρε αδερφέ ... ακόμα και αυτο τη πλάκα του είχε 








 Πάντως πιο αυστηρό και εξαντλητικό τεστ στις βαλίτσες δεν θα μπορούσα να είχα κάνει ,
μέχρι και τεστ αντοχής από πτώση έκανα ο αθεόφοβος 


 Βγήκα στο Σπήλαιο και είχα μπροστά μου μόνο την επιστροφή πλέον .
Κανονικά θα πήγαινα από το παλιό μέχρι το Μέτσοβο ,
αλλά όπως είπα είχα παραδώσει από τη κούραση λόγο ζέστης
και έτσι μπήκα Εγνατία και βουρ για Γιάννενα και Τριανταφύλου
για ανασύνταξη δυνάμεων . 







420 χλμ έγραψε το κοντέρ ,
8 το πρωί έφυγα από το σπίτι μου 4 και κάτι ήμουν πίσω
χορτάτος από εικόνες και διαδρομές ...
που τις είχα ανάγκη . 


 Το capo πέρασε όλα τα τεστ με επιτυχία ,
εγώ ψιλομεγαλώνω σιγά σιγά αλλά θα το ξεπεράσω
κατά τα άλλα να μαστε καλά μέχρι την επόμενη
που ευελπιστώ αν δεν μας τα χαλάσει ο καιρός να είναι
η χωμάτινη εξόρμηση στα Αγραφα . 

Ααααα μην ξεχάσω ,
στο Τριανταφύλου μου άναψε και το λαμπάκι της ρεζέρβας .


Οπότε λέω ας άνω και άλλο ένα τεστ και ας πάω μέχρι την Άρτα με ρεζέρβα
να δούμε βγαίνει ?


Και άμα δεν βγει ... δεν πειράζει μωρέ περιπέτεια και έτσι 


Εεεε μια χαρα με έβγαλε για τα 70 χλμ που έκανα με ρεζέρβα . 

Μπράβο ρε Γιώργο!
Πραγματικά σε χαίρομαι φιλαράκι..το χω και εγω όνειρο να καβαλήσω την μηχανή μου εγώ με την πάρτη μου μόνο και μουσική για παρέα και να φύγω χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό όμως!

Ομορφα πραγματα.

Προτιμω τα μοναχικα ταξιδια,εχουνε αλλη χαρη....

Το γλυκο τι το ηθελες?Θα με κανεις να τρεχω βραδιατικα.

ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ!!!!!!!!!!

Kαι γω θελω γλυκο.

To γλυκάκι είναι σήμα κατατεθέν