Καμμια σχολη δεν ισοφαριζει την οδηγικη εμπειρια του να γραψεις 20-30.000 χιλιομετρα στο δρομο μαθαινοντας...


έτσι νόμιζα και εγώ μέχρι που πήγα στο καλιφόρνια και κατάλαβε πως τα περίπου 800.000 χιλιόμετρα που είχα κάνει τα έκανα με λάθος τρόπο υπόψη πήγα στα 35 μου.
Το ότι οδηγάς στο δρόμο δε σημαίνει δυστηχώς ότι ξέρεις να οδηγάς σωστά κάποιοι είναι τυχεροί και επιβιώνουν κάποιοι άλλοι όμως δε προλαβαίνουν ναμάθουν από τη πρώτη άτυχη στιγμή γίνονται στατιστική όσοι έχουν τελειώσει το σχολείο έχουν μετά από κανά χρόνο να σου πουν πως επιβίωσαν χάρη στα σχολεία

Το θεμα του διπλωματος το σκεφτηκε κανεις;

Παράθεση από: ΚΡΗΤΙΚΟΣ στις Αύγουστος 05, 2008, 10:13:11 μμ

Καμμια σχολη δεν ισοφαριζει την οδηγικη εμπειρια του να γραψεις 20-30.000 χιλιομετρα στο δρομο μαθαινοντας...


έτσι νόμιζα και εγώ μέχρι που πήγα στο καλιφόρνια και κατάλαβε πως τα περίπου 800.000 χιλιόμετρα που είχα κάνει τα έκανα με λάθος τρόπο υπόψη πήγα στα 35 μου.
Το ότι οδηγάς στο δρόμο δε σημαίνει δυστηχώς ότι ξέρεις να οδηγάς σωστά κάποιοι είναι τυχεροί και επιβιώνουν κάποιοι άλλοι όμως δε προλαβαίνουν ναμάθουν από τη πρώτη άτυχη στιγμή γίνονται στατιστική όσοι έχουν τελειώσει το σχολείο έχουν μετά από κανά χρόνο να σου πουν πως επιβίωσαν χάρη στα σχολεία

Να ξέρεις ότι όταν περνάς την εμπειρία στο δρόμο φαίνετε πολύ περισσότερο από κάθε σχολείο.
Έτσι εξηγούνται πολλά όταν σε είδα να οδηγάς!!!
You rock

το μονο που μπορουμε ειναι να κανουμε καμμια προσευχη.

Τρελός είναι? ή δεν ξέρει σε τι χωράφια πάει να μπεί.

Δώστου βρε μία Φάπα και μία κλωτσιά στον κώλο και πέστου ουστ απο δώ που θές και ΖΧ-10, πάρε το ΖΧ-250.....   

Διάβαζα τα όσα γράφετε, τα όσα έγραψα κι εγώ και τελικά δεν έχω καταλάβει τι κάνουμε.
Λέμε την γνωμη μας σε κάτι που ουσιαστικά δεν μας αφορά , που δεν μας ενδιαφέρει.
Δεν καταλαβαίνουμε πως δεν θα αλλάξουμε εμείς την νοοτροπία που έχουν οι άλλοι κι από την άλλη ... μπείτε για μια στιγμή στην θέση αυτού του παιδιού.

Σας παραθέτω την δική μου προσωπική εμπειρία και στο που έφτασα και από κει και πέρα δεν ασχολούμαι ειλικρινά με το θέμα αυτό.
Η δική μου εμπειρία έχει δυο σκέλη.
1ον έκανα τον δικαστή  σε φίλο που ήθελε να αγοράσει μηχανή
2ον βρέθηκα να κρίνομαι σαν το νεαρό φίλο μας.

Στην πρώτη περίπτωση οι πιο παλιοί θυμόσαστε σίγουρα τον πόλεμο που έκανα στον Χρηστο - Κολτρέιν- προκειμένου να μην πάρει την μηχανή που ήθελε.
Από ενδιαφέρον το έκανα και αγάπη μην πάθει τίποτα. Και δεν κατάλαβα ούτε για μια στιγμή πόσο τον πλήγωνα και πόσο ταραζα την ζωή του με την επιμονή μου.
Δεν κατάλαβα ότι του ψαλίδιζα το όνειρο και δεν είχα το δικαίωμα να το κανω αυτό.
Αυτό το συνηδειτοποίησα οταν μετά την πτώση που είχα , ο καλύτερος φίλος μου, ένας άνθρωπος που αγαπάω πάρα πολύ με έστησε στον τοίχο και με βάραγε αλύπητα.
"δεν το έχεις", "οδηγείς για λάθος λόγους","δεν ξερεις να στριβεις","δεν πλαγιάζεις","δεν τον ελέγχεις","δεν πας με 20 χλμ","ΠΑΡΑΤΑ ΤΟΝ".............
Παράτα τον ,τον Πήγασο. Την ψυχή μου, την ζωή μου να την παρατήσω... έτσι απλά.
Προσπάθησα ομολογουμένως να το κάνω. Δεν τα κατάφερα.
Ξέρετε σε τι σημείο έφτασα; Να έχω κανει μαθήματα με επαγγελματία οδηγό αγώνων και να μην μπορώ να ανέβω καν πάνω στον Πηγασο. Να τρέμω σαν το ψαρι. Να ζητάω βοήθεια απο τους φίλους μου στο φόρουμ , η οποία και μο προσφέρθηκε.
Τον πούλησα 3000 χιλιάρικα, για να τον πάρω πάλι πίσω 3-4 μέρες μετά. Για λόγους οικογενειακούς που δεν αφορούν κανέναν αλλά κυρίως γιατί  δεν μπορούσα να τον οδηγήσω πια. Και μαράζωνα στην κυριολεξία.
Έφτασα στα όρια της κατάθλιψης και ..... ξέρετε τι ήθελα;
Ξέρετε τι ήθελα στ αλήθεια;
Να ακούσω τον φίλο μου να μου λέει "έλα ρε μαλάκα, μαζί, να θυμηθείς όσα ξέχασες, να μάθεις να σταματάς ξανά, να στρίβεις ξανά. Έλα να σου δείξω."
Δεν το έκανε όμως. Από ενδιαφέρον κι αγάπη μου φωναζε, με εστηνε στα δυο μετρα και το ξέρω. Το ίδιο κανω - έκανα κι εγώ μαζί του. "Πρόσεχε, μην πίνεις, μην κανεις καγκουριές, μην ...μην ... μην... μην ...μην........"
Δεν χρειάζονται όλα αυτά ρε παιδιά- πραγματικά δεν χρειάζονται.
Ενα νέο παιδί πήρε μια μηχανή και κάποιος που νοιαζεται, κρίνει ότι είναι επικίνδυνη για την σωματική του ακεραιότητα.
Μπορεί να είναι κι έτσι.
Πάρε τον ξάδελφό σου φίλε μου, μίλησε του όπως θα ήθελες να μιλήσουν σε εσένα. Πήγαινε μικρές κοντινές βόλτες μαζί του, δείξε του , ακόμα κι αν στο 0-300 είναι λίγο τρελό να πας με μια τετοια μηχανή, δεν μπορεί, κατι θα μάθει από εκεί.
Μην τον αποπαίρνεις, μην του στερείς το όνειρο, μην κρίνεις τις οδηγικές του ικανότητες γιατι το αποτέλεσμα θα είναι να χάσετε και οι δυο.
Νομιζετε ότι δεν θα το νοιώσει από μόνος του ,ότι η μηχανη που πήρε δεν έχει καμιά σχέση με την μηχανή που είχε;
Κι όταν το νοιωσει δεν θα στραφεί σε εσένα Φίλε μου, όπως δεν στράφηκα κι εγώ στον κολητό μου.
Και εκεί μπορεί απέναντι σου να έχεις την σιωπή... μια σιωπή που ξέρεις τι θα λέει; "όταν νοιαζεσαι τον άλλο προσπάθησε να μπεις για ένα λεπτό στην θέση του".
Μην γίνεστε δικαστής Ντρεντ, δεν έχει κανένας αυτό το δικαίωμα, δεν επιτρέπεται.
Βοηθήστε τον άλλο που το χρειάζεται χωρίς όμως να τον πατάτε κάτω. Ακουστε αυτό που σας λέει. Μην κλέινετε τα αυτιά σας στην φωνή του, ανοίξτε τα ματια σας και δείτε τον φόβο και την αγωνία που μπορεί να έχει. Σταθείτε δίπλα του. Μαζί.
Και μην ξεχνάτε ένα πράγμα. Ακόμα κι ο πιο έμπειρος οδηγός είναι υποψηφιος για μια μεγαλειώδη σαβούρα.
Κυκλοφορούμε πάνω σε δυο ρόδες και πάμε ξυπόλητοι στα αγκάθια με τους δρόμους που έχουμε, και τις αχαρακτηριστες οδηγικές συμπεριφορές των οδηγών αυτοκινήτων.
Κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Αγώνας επιβίωσης είναι ... Βοήθησε τον ξάδελφό σου να επιβιώσει.
Δείξε του αυτα που δεν ξέρει και δεν θα βγεις χαμένος... πίστεψε με.

Αυτά από μένα που επέλεξα την μηχανή και την σιωπή ............