Όλοι όσοι γνώριζαν τον Καπετάνιο εχασαν ένα κομμάτι απο την καρδιά τους σαν έφυγε απο κοντά μας.
Ηταν οικογένεια, άνθρωπος ζωντανός, της παρέας, της πλάκας, της κουβέντας και της κατανόησης.
Όσοι μοιραστήκαμε κάποια χιλιόμετρα μαζί του πολλές φορές τον αναπολήσαμε πάνω στον δρόμο.
Είναι κρίμα τέτοιοι άνθρωποι να φεύγουν απο κοντά μας, αλλά μένουν πάντα στο μυαλό και την καρδιά μας δίχως άλλο.
Καπετάνιε! απο κει ψηλά που μας κοιτάς, να μας προσέχεις και να χαμογελάς σαν μας βλέπεις να βγαίνουμε στους δρόμους!