Όπως ανακοινώθηκε στο fb page που υπάρχει με τον ανάλογο τίτλο κατόπιν των αναβολών λόγω της κατάστασης από την επόμενη εβδομάδα ξεκινάει η διαδικασία εκτύπωσης της αυτοβιογραφίας του Ivano Beggio. 250 σελίδες με 250 φωτογραφίες και τιμή γύρω στα €25 αν είναι εφικτό όπως αναφέρθηκε.

Θα τυπωθεί σε 2.000 αντίτυπα για αρχή με το παραπάνω κόστος απλά να καλύπτει τα έξοδα της οικογένειας για την έκδοση όπως λένε για τις εκτυπώσεις κτλ.

Για λόγους δυσειδαιμονίας δεν δέχονται προπαραγγελίες όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση...

Από τα κομμάτια της ιστορία ας ξεκινήσουμε από τον 1ο πρωταθλητή της aprilia τον Φινλανδό Tommi Ahvala.

Όπως αναφέρει ο ίδιος:

" Ξεκίνησα το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1988 με τον Φινλανδό εισαγωγέα της Fantic Motor και στα μέσα της σεζόν μου ζήτησαν να υπογράψω συμβόλαιο ως επίσημος οδηγός. Έπρεπε να πάω στην Ιταλία την Τετάρτη πριν από το Grand Prix, αλλά στην Aprilia, όπου και με ακολούθησαν με ενδιαφέρον, το ανακάλυψαν. Επέμειναν πολύ να μιλήσουμε πρώτα και να με ενημερώσουν για την πρότασή τους.

Έτσι την Τρίτη έφτασα στο Noale με τους γονείς μου: η προσφορά ήταν ήδη έτοιμη, αλλά θυμάμαι ότι δεν μπορούσαμε εύκολα να καταλάβουμε αν ήταν καλή ή όχι, γιατί τότε η λίρα είχε τόσα πολλά μηδενικά σε σύγκριση με το φινλανδικό μάρκο ! Μετά από μερικούς υπολογισμούς καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο θα είχαμε πληρωμένα όλα τα έξοδα, αλλά επίσης θα μας έμεναν και χρήματα.

Ρόλο επίσης έπαιξε το γεγονός ότι ο αντιπρόσωπος του παγκόσμιου πρωταθλητή Ντιέγκο Μπόσις ήταν ήδη στην ομάδα, ένας οδηγός που θαύμαζα και οι προπονητές της Aprilia ήταν τόσο ενθουσιώδεις για τη νέα υδρόψυκτη μοτοσικλέτα στη φάση σχεδιασμού της.

Έτσι, σε ηλικία δεκαέξι ετών, ξεκίνησα τη μακρά ιταλική μου περίοδο, κάτω από την πολύτιμη καθοδήγηση του Ettore Baldini, ο οποίος ήταν πρωταθλητής 1976 και 1977  στα italian trails και εν συνεχεία έγινε ο άνθρωπος της Aprilia.





Ως συνήθως τότε, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών, κοιμήθηκα στο τροχόσπιτο μου, παρκαρισμένο στο πίσω μέρος του εργοστασίου: από Δευτέρα έως Πέμπτη εκεί υπήρχε ο Ettore που μιλούσε ευτυχώς λίγα αγγλικά, στη συνέχεια έμεινα με τον διευθυντή της ομάδας τον Sergio Bonaldo, ένα πολύ καλό άτομο ο οποίος  όμως ήξερε μόνο ιταλικά: Θυμάμαι πόσο σιωπηλά ήταν τα δείπνα!

Αποφάσισα λοιπόν να μαθαίνω τριάντα λέξεις στα ιταλικά την ημέρα: έτσι σε δύο μήνες κατάφερα να κάνω κατανοητά αυτά που ήθελα να εκφράσω και σε έξι ήμουν σε θέση να εκφραστώ αρκετά καλά. Ακόμα και σήμερα, προσπαθώ να διαβάζω λίγα ιταλικά για να μην πετάξω όλη αυτή την προσπάθεια που έκανα τότε!

Η επιλογή της Aprilia ήταν εν μέρει για μένα ένα άλμα στο σκοτάδι, αλλά σύντομα αποδείχθηκε η καλύτερη απόφαση που μπορούσα να έχω πάρει. Με τα χρόνια είχα όλη την απαραίτητη υποστήριξη για να μεγαλώσω και να γίνω παγκόσμιος πρωταθλητής. Το Climber ήταν μια εξαιρετική μοτοσυκλέτα και η ομάδα ήταν πραγματικά επαγγελματική, υπήρχε ένα άτομο υπεύθυνο για την ανάρτηση, ένα για τον κινητήρα ... και όχι ένα άτομο για όλες τις δουλειές όπως σε άλλες ομάδες.





Είχαμε την τεχνολογία, τη γνώση και τα χρήματα για να κάνουμε αιτιολογημένες αλλαγές και βελτιώσεις αντί να πηγαίνουμε απλά με βάση τη διαίσθηση: παρά το γεγονός ότι είμαστε μια Λατινική ομάδα, εργαστήκαμε με στρατηγική.

Επιπλέον, υπήρχε η τρέλα της καθαριότητας: σε έναν λασπωμένο και σκονισμένο κόσμο όπως αυτός του trail, η Aprilia εισήγαγε την καλή συνήθεια να διατηρεί τα πάντα όσο το δυνατόν πιο καθαρά: μάλιστα συνέβαινε το εξής: κατά τη διάρκεια των τεχνικών ελέγχων, έφερναν τη μοτοσυκλέτα διατηρώντας το ανυψωμένη ώστε να μην λερωθούν τα λάστιχα από τη λάσπη!




Παρά την αντιπαλότητα που υπήρχε με τον Ντιέγκο Μπόσις κατά τη διάρκεια του αγώνα, υπήρχε πάντα μια καλή φιλία και μια πολύ ειλικρινής σχέση με τα χρόνια της συμβίωσης. Ως εκ τούτου, είμαι ιδιαίτερα περήφανος που έδωσα στην Aprilia τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο στην ιστορία της.

Προσωπικά αντιμετώπιζα πάντα τους αγώνες χωρίς να δίνω πάρα πολύ βάρος στο πρωτάθλημα, με την έννοια ότι προσπαθούσα να δώσω τον καλυτερό μου εαυτό και τότε το αποτέλεσμα - καλό ή κακό - θα έρθει αναλόγως.

Ακόμα και ο Ettore που ήταν συνήθως πολύ ψυχρός και ανέκφραστος, κατά τη διάρκεια των δύο αμερικανικών αγώνων του '92, εκεί που θα κρίνοταν ο τίτλος, τον είδα υπερβολικά τεταμένο, αγχωμένο: στο τέλος, μου εξομολογήθηκε ότι πριν φύγει ο Ivano Beggio είχε του είχε πει "Φέρε το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο σπίτι με κάθε κόστος! " και έτσι ένιωθε εξαιρετικά υπεύθυνος!






Έχω πολύ καλές αναμνησεις από τον Signor Beggio, την πρώτη φορά που τον συνάντησα ήταν όταν έπλενα τη μοτοσικλέτα μου στην πλατεία του εργοστασίου! Ήταν πάντα πολύ ευγενικός, ανοιχτός στη συζήτηση και ποτέ αλαζονικός, διατηρούσε το πάθος για τις μοτοσικλέτες και την αποφασιστικότητα να αναπτύξει την εταιρεία του.

Στα έξι χρόνια που έτρεξα για εκείνον, η Aprilia είχε επεκταθεί πολύ και από μια μικρή φίρμα είχε ήδη γίνει δύναμη. Αποφάσισα να φύγω από τον Noale στο τέλος του '93: παρά το γεγονός ότι κέρδισα το απόλυτο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1992 και το εσωτερικό παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1993, η επιθυμία μου να συνεχισω να είμαι ανταγωνιστικός στην κατηγορία trail ήταν ακόμα πολύ έντονη, και η νέα μοτοσυκλέτα δεν έφτασε ποτέ από την aprilia, ως εκ τούτου αποφάσισα, με καθυστέρηη έξι χρόνων, να αποδεχτώ την πρόταση του Fantic!

Η περίοδος που έτρεχα με την Aprilia ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος, έζησα σε μια υπέροχη ομάδα αποφασισμένων και περήφανων ανθρώπων και έκανα πολλούς φίλους, μερικοί δυστυχώς εξ αυτών εν τω μεταξύ έφυγαν από κοντά μας όπως ο Ettore και ο Diego, για τους οποίους θα έχω πάντα μια γλυκιά ανάμνηση μέσα στην καρδιά μου"








Συνεχίζεται....

Porn

Η βιογραφία του Beggio εν τέλει είναι έτοιμη! 

ΛΙΝΚ ΕΔΩ