Διαβάζωντας ανάμεσα σε διάφορα μοτοσυκλετιστικά φόρουμ πέφτω στην συγκεκριμένη ανάρτηση

«Mε δύο 36άρια φίλμ για την Kodak instamatic, "τραβούσαμε" χαλαρά πριν εξαπλωθεί η επιδημία της νευρωτικής καταγραφής εμπειριών, όπου η εμπειρία της ταξιδιωτικής στιγμής έχει αντικατασταθεί ...ολοκληρωτικά από την εμπειρία της ψηφιακής καταγραφής της!
Ήταν η εποχή που το ταξίδι το ζούσαμε -άχρι μυελού οστέων- για πάρτη μας, το γνώριζαν 5 φίλοι και 2-3 συγγενείς και δεν γινόταν ταξιδιωτικό σίριαλ εθνικής καθημερινότητας σε φόρα και τινές ακόμη μορφές κοινωνικού(?) ιστολογείν, με αντίδωρο τα ...like!
Εποχή εντελώς ξένη από τους σύγχρονους ταξιδιωτικούς μηρυκασμούς, με ναϊφ ρομαντισμό και βαθιές ευαισθησίες...
Που να σΕ τα εξηγώ τώρα?
Θα μΕ πεις ...τελικά τι έμεινε μετά από 40 χρόνια στους δρόμους?
Να κρατάς την σημασία του νοήματος και όχι των μέσων και των τοπωνυμίων, αφού στεγάσεις στην καρδιά σου τις εμπειρίες, τους ανθρώπους και τις αντιφάσεις.»

Λίγες φορές νοιώθω μερικές απλές γραμμές να με αντιπροσωπεύουν τόσο πολύ σαν να τις έγραφα εγώ... και σκέφτομαι....
Ποια  ανάγκη μας εκπληρώνεται με ένα ταξίδι;
Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να ανοίγει χάρτες και να τραβα γραμμές και ξαφνικά όλα τα μακρινά  να μοιάζουν τόσο κοντινά.
Κάθε φορά που με ρωτάνε για ένα ταξίδι εγώ έχω μια πικρογλυκη γεύση.
Δεν ξέρω πως να τους περιγράψω τα όσα έζησα. Δεν ξέρω πως να μεταφέρω τα συναισθήματα.
Δεν θέλω να τους εξηγώ. Σε όσους προσπάθησα να το κάνω είδα τα μάτια τους κενά. Δεν καταλαβαίνουν. Δεν ξέρουν. Δεν μπορούν να το νοιώσουν.
Απο την αλλή έχω τόσες εικόνες μες το μυαλό μου, τόσες σκέψεις, τόσα συναισθήματα... Νομίζω ότι το κεφάλι μου θα σπάσει…
Η προετοιμασία. Οι δυσκολίες. Εκείνες οι άδειες ώρες πάνω στο δρόμο που έψαχνα στήριγμα σε γνωστές φυσιογνωμίες. Οι αποφάσεις που έπρεπε  να πάρω. Οι σκέψεις που έκανα... Οι άνθρωποι που γνώρισα. Αυτά που έζησα και αυτα που είδα.
Όμως δεν θέλω να τα αντιμετωπίσουν φτωχά... δεν θέλω τα όσα σκέφτομαι και θέλω να εκμυστηρευτώ, να απομυθοποιηθούν απο τον οποιοδήποτε γιατί απλά δεν καταλαβαίνει.
Γι'αυτο γράφω. Γράφω απο την πρώτη μέρα ενός ταξιδιού. Αποτυπώνω στιγμές σε μια κόλα χαρτί.
Στιγμές, αυτό είναι όλη μας η ζωή.
Στιγμές που άλλοτε τα μάτια μένουν ανοιχτά και γουρλωμένα και άλλοτε ερμητικά κλειστά.
Ομως τα μάτια της ψυχής μένουν πάντα ανοιχτά και βλέπουν πιο καθαρά και ξέρουν να ξεχωρίζουν την ποιότητα και την πραγματική ομορφιά.
Ξέρουν να ξεχωρίζουν την ομορφιά των ανθρώπων, γιατί παρόλους τους χαλεπούς καιρούς υπάρχουν ανθρωποι γύρω μας που αξίζουν την προσοχή μας, που αξιζουν να λέγονται άνθρωποι.
Τόσα μέρη για να δείξω, τόσες ιστορίες για να διηγηθώ, τόσοι ανθρωποι για να μιλήσω....
Κάθε φορά νοιώθω ότι γυρνάω  πίσω.... ότι γίνομαι ξανά μωρό παιδι... ότι επιστρέφω στις ρίζες μου, στο σπίτι του παππού, στην αυλή με την λεμονιά και τα τριανταφυλλα, με τις μυρωδιές απο τον ξυλόφουρνο και το ποτισμένο χώμα...
Τελικά οι τελευταίες γενιές χαθήκαμε μέσα στις ανάγκες μας για το "κατι" περισσότερο και ξεχάσαμε βασικά πράγματα. Πραγματα με ήθος και αξία, πλούσια και χαρισματικά.
Είναι αυτά που μεγάλωσαν τις γενιές μέσα απο πολέμους, δυσκολίες και ανατροπές. Τους αντρίωσαν και τους έδωσαν εφόδια για μια ζωή γεμάτη από ελπίδα....
Ίσως τα λόγια μου να μοιάζουν κουβάρι χωρίς αρχή και τέλος μα οι σκέψεις μου είναι οι πλέον κρυστάλλινες.

Θες διακοπές φίλε , χλμ και ταξίδι !!  




Και για να τοποθετηθώ επί του θέματος και ξεκάθαρα
αλλά χωρίς να έχω γνώση ολόκληρου του κείμενου αλλά και του συγγραφέα , 


εμένα το απόσπασμα  μου κάνει πιο πολύ στη ματαιοδοξία απερχόμενων γενεών
να αποδείξουν  ότι αυτό που έκαναν το έκαναν καλύτερα .


 Κάθε γενιά κάνει τα δικά της και κάνει και ένα βήμα παραπάνω και αυτό λέγεται εξέλιξη των πραγμάτων ,
όταν κάτι  δεν το καταλαβαίνουμε , το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην το κρίνουμε
και να αφήνουμε το χώρο στα νέα παιδιά να παρουσιάσουν ότι θέλουν όπως θέλουν και όπως προστάζει η εποχή τους .


για τον απλούστατο λόγο ότι τα νέα παιδιά είναι το μέλλον και αυτοί που χαράζουν τους δρόμους πλέον . 

 
Ποια  ανάγκη μας εκπληρώνεται με ένα ταξίδι;
   
 

 οι  αναγκες  ειναι  πολλες  καμια  φορα  φιλε  μου ,  π.χ.  να ταξιδεψεις - να  ονειρευτεις - να ξεφυγεις -  να  γνωρισεις  καινουργια  τοπια

ανθρωπους  και  κουλτουρες , προσωπικα  οταν  γυρνουσα  απο  ταξιδι  μικρο  η  μεγαλο, εντος  η  εκτος  Ελλαδος   

ενιωθα  πιο  πλουσιος  οχι  στην  τσεπη , στο  μυαλο  στην  ψυχη και  στην  καρδια  ηταν  σαν  να  ειχα  διαβασει  εγκυκλοπαιδια 

ποτε  δεν  μετανιωσα  για  τα  ταξιδια  που  εκανα τα  εχω  σαν  παρακαταθηκη  μεσα  στο  μυαλο  μου !!!

μονο  αυτα  μενουν  στην  ζωη !!!

   
Στιγμές, αυτό είναι όλη μας η ζωή.
 

 

εχεις  δικιο !!!

καποιες  απο  αυτες  ειναι  και  τα  ταξιδια  που  επιλεγουμε  και  κανουμε  !!!

 γιαυτο  ας  τις  κανουμε  περισσοτερες  τις  καλες  στιγμες , να  εχουμε  να  θυμομαστε   καλα  πραγματα !!! 

εμένα το απόσπασμα  μου κάνει πιο πολύ στη ματαιοδοξία απερχόμενων γενεών
να αποδείξουν  ότι αυτό που έκαναν το έκαναν καλύτερα .


 Κάθε γενιά κάνει τα δικά της και κάνει και ένα βήμα παραπάνω και αυτό λέγεται εξέλιξη των πραγμάτων ,
όταν κάτι  δεν το καταλαβαίνουμε , το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην το κρίνουμε
και να αφήνουμε το χώρο στα νέα παιδιά να παρουσιάσουν ότι θέλουν όπως θέλουν και όπως προστάζει η εποχή τους .

για τον απλούστατο λόγο ότι τα νέα παιδιά είναι το μέλλον και αυτοί που χαράζουν τους δρόμους πλέον . 

προσεχε  μικρε  γιατι  τωρα  πεφτεις  εσυ  στην  παγιδα  του  να  κρινεις  τους  μεγαλους 



 
 
 


 
 





 
 

Ηθελα να γραψω απο καιρο κατι αναλογο, δεν ηθελα ομως να ειναι αναλαφρο σαν το κειμενο που παρατεθηκε απο τον αγνωστο γραφια.
Τεινω να συμφωνησω με την αποψη του Αργυρη αλλα και να την παω και παραπερα.
Δυστυχως, θα το κανω αναλαφρα και εγω μιας και δεν ηθελα να οι σκεψεις μου να ειναι κουβαρι οπως του Αργυρη, αν και για καποιον που τον καταλαβαινει ολα ξετυλιγονται σαν παιδικο παραμυθι.

Τι ειναι μοτοσυκλετιστης? Ποιος νοειται και θεωρειται μοτοσυκλετιστης? Απο ποιον? Μοτοσυκλετιστης δεν ειναι αυτος που οδηγαει ενα δικυκλο? Μηπως ειναι μονο ενας αγωνιζομενος επιπεδου Mark Marquez? Μηπως ειναι μονο αυτος που φοραει τα παντα ολα απο εξοπλισμο και κινειται εντος και εκτος των τειχων της πολης? Μηπως ειναι αυτος που εχει φορεσει ολη την προικα της wunderlich στο 2τροχο του? Ή μηπως ειναι αυτος που φοραει διχαλο και ζελε στο μαλλι?
Ποιος ειναι αυτος που θα καθορισει και θα βαλει την ταμπελα στον αλλον ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΗΣ ή ΜΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΗΣ?

Και τελικα, αφου λοιπον ξεπερασουμε τον σκοπελο της ταμπελας του μοτοσυκλετιστη (με το 2τροχο? με το 3τροχο? με το 2τροχο με το καλαθι διπλα?) φτανουμε και μοιραια στην ταμπελα του λιγο μοτοσυκλετιστη, αυτου δηλαδη που λεμε οτι πηρε το GS1200 με το 3βαλιτσο να παει για καφε στο Μπουρναζι και του πολυ μοτοσυκλετιστη που πηρε το ιδιο μηχανακι για να παει να δει ενα ακρωτηρι στην ακρη της Ευρωπης ή να ανακαλυψει εαν οι Αλπεις εχουν χιονι Ιουλιο μηνα. Τυχαια προσφατα παραδειγματα. Ολοι μοτοσυκλετιστες δεν ειναι? Εχει σημασια τι χρονο, βενζινη και χρημα διεθεσαν για να καταφερουν ενα ονειρο τους, ενα στοιχημα, ενα εγωισμο?

Και φτανουμε λοιπον στο αποκορυφωμα ολου αυτου: εστω οτι ολοι ειναι μοτοσυκλετιστες, για καποιο λογο, γιατι ετσι θελησε η φυση και ο θεος ο ιδιος. Τι ειναι αυτο που καθενας τους λογιζει ταξιδι? Μηπως ειναι το Πατρα-Καλαβρυτα-Αιγιο-Πατρα με 72cc chally? Ή ταξιδι ειναι το Πατρα-Γιαννενα-τριεθνες και παλι πισω με ενα 1000αρι μαστοδοντο? Ή ταξιδι ειναι 100χλμ χωμα απο τις 7 το πρωι μεχρι τις 8 το βραδυ? Ή τα ταξιδια ειναι μονο αυτα που γινονται σε ανω των 3 ημερων εκτασεις?
Ή τελικα ειναι αυτα που μενουν μεσα μας? Κ τα θυμομαστε επειδη ηταν η πρωτη φορα που σπινιαραμε τον τροχο στην εξοδο της στροφης ή γιατι ειμασταν με 1-2-3 καλους φιλους και σε καθε σταση χαχανιζαμε σε σημειο να μην θελουμε να βαλουμε μπροστα τα μηχανακια?
Και ολα αυτα, γιατι νιωθουμε την αναγκη να τα αποτυπωσουμε καπου? Τι ειναι αυτο το αισθημα ή αναγκη του να προβαλουμε το "ταξιδι" μας οταν δεν εχουμε ξεκαθαρισει τι ειναι ταξιδι και ακομα χειροτερα τι ειναι μοτοσυκλετιστης?
Μηπως το κανουμε για να αφησουμε παρακαταθηκη σε τουτο το ματαιο κοσμο? Μηπως το κανουμε για να δειξουμε ποιος την εχει μεγαλυτερη? Ή μηπως το κανουμε για να βοηθησουμε τον ανημπορο να το πραγματοποιησει, να αισθανθει λιγο απο το μεγαλειο μας και ισως το μεγαλειο της φυσης, των αλλων λαων, των αλλων ηθων και εθιμων που μας περιβαλουν? Μηπως στην τελικη το γραφουμε για να εχουμε εναν "χαρτη" πεπραγμενων, ωστε ο επομενος να τα τον ακολουθησει και να ξεμπερδευει μια ωρα αρχιτερα με σκοπο να τον επεκτεινει σε νεους οριζοντες που και αυτοι με την σειρα του θα γινουν "χαρτες" για καποιον αλλο κ.ο.κ.

Δεν ξερω τι απολα ειναι ουτε εχω σκοπο να μακρυγορησω, αλλα θελω ο καθενας να σκεφτει για μια στιγμη τα λογια του Αργυρη.
Ειμαι υπερ της αποτυπωσης των εμπειριων σε διαφορα μεσα κοινωνικης δικτυωσης. Ξεκαθαρα. Γουσταρω να διαβαζω το ταξιδι στις Αλπεις του Γιωργου, οπως ακριβως γουσταρω να διαβασω για καποιο μαθημα CSS στην πιστα των Μεγαρων ή για τον γυρο της Αττικης με karelli.
Αγνοω ομως και επικρινω τις "αποψεις" οι οποιες εχουν ξεκαθαρο σκοπο να μεγαλοποιησουν ενα γεγονος και να το προβαλουν σαν το μεγιστο κατορθωμα. Να θελουν να συντριψουν το "κακομοιρη" που η μοιρα δεν του τα εφερε καλα και εμεινε σπιτακι του να αγναντευει το "τιποτα". Διοτι αυτος ο κακομοιρης, ειναι πολυ πιθανο να ειναι οντως μοτοσυκλετιστης και να κανει ταξιδια και μαλιστα πολυ καλυτερα.



ps. Ειναι η τελευταια φορα που θα γραψω τετοια "μπουρδα" (για καποιους ξερω οτι ειναι μπουρδα με περικεφαλαια). Σε ευχαριστω Αργυρη που μου εδωσες την ευκαρια να γραψω κατι και να γεμισω αυτο το ζεστο μεσημερι. Να ξεφυγω λιγο απο την καθημερινοτητα

Μηπως ειναι μονο ενας αγωνιζομενος επιπεδου Mark Marquez?

Γιατί ρίχνεις το επίπεδο.???
 

Forza vale.!!!  46
 

Ποτέ μου δεν συμπάθησα τις ταμπέλες και τις πολλές φωτογραφίες...
Ο καθένας είναι ότι νιώθει γιατί να του το χαλάσω εγώ.???

To ταξίδι είναι παντα ωραίο. Άλλωτε μόνο για το ταξίδι (Αθήνα - Κόρινθος από την παλία Εθνική έτσι για να νίωσεις όπως ο πατέρας σου όταν σε πήγαινε στο χωριό το 1982)και άλλοτε μόνο για τον προορισμό (κάτι θα ήξερε και και ο Οδησσέας που είχε φάει κόλλημα με την Ιθάκη ). Δεν είναι κακό να ζούμε την διαδρομή και γι' αυτό είναι ένας λόγος που σαν μοτοσυκλετιστής θα ξεφύγω από την Εθνική όποτε είναι εφικτό και δεν θα είναι λόγος για ατυχήμα.
Δεν είναι κακό που υπάρχουν ψηφιακές μηχανές και video.
Είναι χρήσιμο να μπορείς να μοιραστείς το ταξίδι με άλλους που δεν θέλουν ή δεν έχουν την δυνατότητα να έρθουν μαζί σου.
Άν η προσωπική ζωή κάποιου γίνετε δημόσιο θέαμα είναι πρόβλημα.
Το βιντεάκι όμως από την φετινή πίτα θα με συντροφέψει μέχρι του χρόνου και το μοναδικό αυτό χωριουδάκι δεν θα το είχα γνωρίσει(ούτε την προβατίνα τους) εάν κάποιος άλλος δεν με είχε πάει στο δρόμο του.
Καλά ταξίδια σε όλους και να μοιραστούμε της εμπειρίες μας στο επόμενο cafe.

προσεχε  μικρε  γιατι  τωρα  πεφτεις  εσυ  στην  παγιδα  του  να  κρινεις  τους  μεγαλους   

Μπαρμπανέστη , μπας και το γραψες εσύ το κειμενάκι ρε ? 


Όπως βλέπεις χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό ,
άρα η μόνη κριτική που κάνω περιορίζεται σε αυτοκριτική . 

Αεί Μοιράζεσθαι

λεγεται αυτο που ακολουθει το "ταξιδευειν".  Και ναι  ειναι  απολυτα   φυσιολογικο  να μοιραζομαστε τετοιες  εμπειριες  σε ενα φορουμ

"μοτοσυκλετιστων".  Ειμαστε επι το πλειστον "μοτοσυκλετιστες" εδω μεσα,  εχει  αποδειχτει περιτρανα  απο το γεγονος  οτι  ακομη 

και  μελη  που  εμειναν  χωρις  μοτοσυκλετα,  συνεχισαν να ειναι μαζι μας και  να συμμετεχουν  στις κουβεντες μας.

Αγνοω ομως και επικρινω τις "αποψεις" οι οποιες εχουν ξεκαθαρο σκοπο να μεγαλοποιησουν ενα γεγονος και να το προβαλουν σαν το μεγιστο κατορθωμα. Να θελουν να συντριψουν το "κακομοιρη" που η μοιρα δεν του τα εφερε καλα και εμεινε σπιτακι του να αγναντευει το "τιποτα". Διοτι αυτος ο κακομοιρης, ειναι πολυ πιθανο να ειναι οντως μοτοσυκλετιστης και να κανει ταξιδια και μαλιστα πολυ καλυτερα.

Συμφωνω  λοιπον  με τον  Κοσμα.


Πολλοι οι παραγοντες,  αλλοτε  οικονομικοι,  αλλοτε οικογενειακοι,  αλλοτε επαγγελματικοι  δεν  αφηνουν  να κανεις αυτα  που θελεις

με τη  μηχανη  σου !!! 

πολλες  φορες  τα  βραδια  που  εβραζε  το  κεφαλι  μου  απο  τις  σκεψεις  της  ημερας  για  να  με  παρει ο  υπνος  σκεφτομουν 

προετοιμασια  με  την  μηχανη  και  οτι  εφευγα  μακρια  μαζι  της  και  χαλαρωνα   

Παράθεση από: Anestis στις Ιούλιος 20, 2015, 05:13:24 μμ

προσεχε  μικρε  γιατι  τωρα  πεφτεις  εσυ  στην  παγιδα  του  να  κρινεις  τους  μεγαλους   

Μπαρμπανέστη , μπας και το γραψες εσύ το κειμενάκι ρε ? 
 

 

 

Η προσωπική μου άποψη είναι πως , είσαι μοτοσυκλετιστής

• Αν η διαδρομή από το σημείο Α στο σημείο Β, όσο και αν απέχουν αυτά, σου δίνει χαρά. Στο περίπτερο για τσιγάρα, στο καφέ στην πλατεία, στην παραλία στα 30 χλμ, στο βουνό στα 100 χλμ, στην Εθνική μετά από 500 χλμ. (και ας σε πέτυχε βροχή και έβριζες τα ουράνια!)
• Αν μόλις ξεκαβαλήσεις σκέφτεσαι πότε θα ξανακαβαλήσεις. (και ας σου λέει η δικιά σου, να πάτε με το τουτού που έχει AC)
• Αν την  οποιαδήποτε βόλτα την περιγράφεις με μάτια που λάμπουν, όχι για να δειχτείς, αλλά για να μεταδώσεις τα αισθήματα και τις αναμνήσεις σου, από τότε που δεν ακολούθησες την διαδρομή στον χάρτη, αλλά μπήκες από τον επαρχιακό και βρήκες 10 χιλιόμετρα απίστευτου στροφιλικιού μέσα στο δάσος και θέλεις και οι άλλοι να το χαρούν και να τους πείσεις να πάτε! (κατ!, κατ!)
• Αν πυροβολάς ανελέητα τον κoλλητό σαου με το πόσο ωραία πέρασες στην μηχανάδα που πήγες και πως ΠΡΕΠΕΙ να πάρει ΧΘΕΣ μηχανή γιατί δεν ξέρει τι χάνει! (και ας γύρισες με τον κώλο σιδερώστρα από τα 400 χλμ που πήγες για να κόψεις μία πίτα!)

Εγώ είχα την αίσθηση ότι σχολιάζουμε το κειμενάκι της παραπομπής ,
αλλά από τι κατάλαβα έχουν μπει στο τραπέζει έννοιες όπως
ταξιδευτής , μοτοσυκλετιστής ...κτλ


Νομίζω πως η ποσοτική κλιμάκωση
αυτών των εννοιών τους αφαιρεί  την αξία τους  .


Το να ορίζεις ποιος είναι μεγαλύτερος ή όχι ταξιδευτής κτλ
είναι αντίστοιχο του να προσπαθείς να αποδείξεις ποιος είναι
πιο αριστερός από τον άλλον για να το φέρω και στα τωρινά δεδομένα . 

  Για το κείμενο, αυτό που κατάλαβα, είναι πως κακώς το διαφημίζουμε πολύ το θέμα για το που πάμε και απεικονίζουμε το πως ήταν μέσω φωτογραφιών. Και ρωτάω...πιο παλιά όταν είχαν πρωταρχίσει να εμφανίζονται τα πρώτα φόρουμ, είμαι σίγουρος πως κάποιοι σε κάποια καφετέρια θα είπαν: "Κοίτα να δεις, κάθεται ο άλλος και περιγράφει  που πήγε και πως πέρασε και το κάνει και θέμα στο Διαδίκτυον!, ενώ εμείς πάμε τέτοιες βόλτες κάθε 2η Τετάρτη!"
  Όμως το κείμενο στο φόρουμ το διάβασαν και κάποιοι που μόλις είχαν πάρει μηχανάκι και τους μπήκαν ιδέες και όνειρα για ταξίδια και βόλτες. Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό γίνεται και τώρα, απλά είναι πολυαισθητηριακό το ανάγνωσμα με ήχο DOLBY και εικόνα 1080 3D, αλλά και πάλι κάνει κάποιους να ονειρεύονται...και αυτό είναι που έχει σημασία!
  Τώρα αν κάποιος βέβαια αντί να χαίρεται την διαδρομή, ρυθμίζει ανά 5 sec την κάμερα και βγάζει selfies με ρυθμό 4 το λεπτό, δικιά του χασούρα είναι.....