Εγώ πάντως από τότε που έπεσα (ευτυχώς νωρίς στην "μοτοσυκλετιστική" μου καριέρα) και έμεινα να βλέπω το μώρο μου παρκαρισμένο στο απέναντι πεζοδρόμιο για ένα μήνα, έβαλα συγκεκριμένες προτάσεις καλά στο μυαλό μου και με έχουν σώσει από πολλά τράμπαλα.
Όχι τίποτα άλλο, ο πόνος αντέχετε, αλλά το να την βλέπεις να κάθετε άπρακτη και να σε περιμένει να την καβαλήσεις και εσύ να είσαι σαν την μούμια του τουταγχαμών, είναι αμάρτημα που δεν συγχωρείται ούτε με παπική βούλα!
Οπότε:
1)Ο δρόμος δεν είναι πίστα αγώνων.
2)Η έγκαιρη πέδηση σώζει ζωές
:
3)ΠΟΤΕ προσπέραση από δεξία
4)Σε δρόμο που δεν ξέρω, κόκκινο φανάρι μπορεί να υπάρχει πίσω από κάθε στροφή (πρόσφατα μάλιστα συνειδητοποίησα ότι αυτό τελικά ισχύει και στους δρόμους που ήδη ξέρω, όταν είδα το καινούριο φανάρι που βάλανε στην Μεσογείων.)
και το κυριότερο
5)ό,τι και να γράφει η πινακίδα, ο μοτοσυκλετιστής δεν έχει προτεραιότητα ΠΟΤΕ. Πίστεψτε με, το αυτοκίνητο που πέρασε το STOP δεν θα πονέσει καθόλου.
Άντε και πάντα όρθιοι!