Hola todos!
Δε θυμάμαι τίποτα από εντατική και πτώσεις αλλά έμαθα ότι δεν ήμουν υπόδειγμα λεξιλογίου και χειρονομιών προς τους γιατρούς που τόσο νοιάστηκαν. Ελπίζω να τους αποζημίωσα σήμερα που με είδαν όρθια (και ντυμένη ).
Βγήκα τη Δευτέρα από το νοσοκομείο αλλά παραμένω Θεσσαλονίκη μέχρι να ανακτήσω δυνάμεις για την επιστροφή στην Αθήνα που βέβαια θα γίνει οδικώς, με το αυτοκίνητο που ήρθαμε.
Είδα φίλους αλλά και ανθρώπους που δεν γνώριζα από το μοτοσυκλετισστικό χώρο, έλαβα κάρτες και γλυκά... Σας ευχαριστώ όλους όσους στέλνατε τη σκέψη σας, παρόλο το πονοκέφαλο που έχω... Έκανα και νέα γειτονάκια εδώ και γενικά τόσος κόσμος βοήθησε με τα πάνω-κάτω των πραγμάτων και όχι μόνο. Είναι ωραίο να έχεις Φίλους.
Κουράγια πολλά δεν έχω αλλά φαντάζομαι σε ένα - δύο μήνες θα είμαι όπως με θυμόσαστε (με πιο κοντά μαλλιά πιθανότατα
)
Μου λείψανε αφάνταστα τα τετράποδα παιδιά μου τόσες μέρες αλλά καλοπερνάνε στο σπίτι της Κλεοπάτρας, της αδερφής του Κώστα.
Ευτυχώς, όλο αυτό το διάστημα είχα το μωρό μου να προσπαθεί να αναπληρώσει για όλα και να είναι για τα πάντα δίπλα μου. Είναι τόσο σημαντικό να έχεις τον άνθρωπό σου δίπλα σου και στα δύσκολα...
Ποτέ ξανά κανείς να μην περάσει ούτε το ελάχιστο από όσο πέρασα. Να μαστε όλοι πάντα καλά και να διασκεδάζουμε!
Φιλιά σε όλους!
