11 χρόνια και κάτι μέρες από τότε που απέκτησα τούτη τη μηχανή και στις 18/1, για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια η μηχανή με άφησε στο δρόμο. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό. Ακόμα και όταν κλάταρε ο κεντρικός διακόπτης τραβούσα τα καλώδια, τα ένωνα και πήγαινα στη δουλειά μου. Ακόμα και μετά από τρακάρισμα, με τα καλάμια μου στραβωμένα τόσο που η μπροστά ρόδα απήχε απο τον κινητήρα λίγα cm, γύρισα το κλειδι, πάτησα την μίζα και πηγα στο συνεργειο καβάλα στη σακατεμένη μου μοτο. Όμως εκείνη την ημέρα δεν... Γύριζα το κλειδί, η μηχανή έπαιρνε ρεύμα, η τρόμπα ακουγόταν κανονικά. Πατούσα τη μίζα, ακουγόταν κανονικά και αυτή αλλά η μηχανή δεν έπαιρνε... Σκέφτηκα μήπως είχα θέμα με την μπαταρία μιας και ήταν η πρώτη μέρα με απότομο κρύο στην Αθήνα και πησιάζε η ώρα για καινουργια μπαταρία ουτως ή άλλως. Πήγα να βάλω μπροσ με καλώδια από αυτοκίνητο αλλά πάλι δεν... Εκει άρχισα να φοβάμαι. Τι να είναι τώρα... Μην ήρθε η ώρα της; Με τα πολλά φωνάζω οδική. Φορτώνουμε τη μοτο και καρφί στο γιατρό. Καθότι η ώρα είχε πάει αργα το απόγευμα, θα την έβλεπε αυριο... Πέρασα ένα εφιαλτικό βράδυ σε αναμμένα κάρβουνα...
Το επόμενο πρωι, κατα τις 12:30 πάιρνω μύνημα. "Έλα πάρτη, έτοιμη! Πολλαπλασιαστής!". Τα πόδια μου έβγαλαν φτερά. Ο γιατρός μου είπε πως δεν είναι κάτι ανησυχητικό, ούτε πρέπει να φοβάμαι για κάτι άλλο, απλώς το κάθε τι κάποια στιγμή, πεθαίνει. Αν το καλοσκεφτείς για μια μοτο που έχει πρώτη άδεια το 2005 και από τότε κυκλοφορεί κάθε μέρα, ένας καμένος πολλαπλασιαστής μετά από τόσο καιρό είναι μια τίμια βλάβη.
Μετά από την περιπέτεια αυτή έπρεπε να την πάω μια βόλτα να τα ξαναβρούμε και επειδή είμαι και εγώ εξαρτημένος από το μισθό μου και δεν είμαστε για 300ευρα πρόστιμα το μόνο μέρος που μπορούσα να ξεφύγω λίγο δεν ήταν άλλο από τον Υμηττό! Καφεδάκι στην Καλοπουλα, βαθιές ανάσες καθαρού δασικού αέρα και ανάβαση ώς τις κεραίες. Το σύννεφο που είχε πλακώσει το βουνό, έκοβε την θέα από ψηλά αλλά όταν έμπαινες μέσα του, εξαφάνιζε την Αθήνα δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μαγική!