Φωνάζω το φίλο Σάκη και πέφτει πατέντα: στριμώχνουμε τη ζελατίνα κρατημένη με δύο μολύβια στις αντικριστές πλάτες δύο καρεκλών, παίρνουμε δύο θερμοπίστολα και προσπαθούμε να επαναφέρουμε την αρχική κούρμπα στην θέση περίπου-μαμά. Με δύο αντικριστά θερμοπίστολα η ζελατίνα ζεσταίνεται και γίνεται εύπλαστη σε ~3 λεπτά, με τα εκατέρωθεν θερμοπίστολα να μη σταματούν το πέρα δώθε σε απόσταση 5-10 πόντους από τη ζελατίνα. Με γάντι φούρνου και όχι με τα γάντια των φωτό γιατί άμα πιεστούν στη ζεστή ζελατίνα αφήνουν αποτύπωμα «κριθαράκι» προσπαθείς να επαναφέρεις τη ζελατίνα. Αρχικά φαίνεται εντάξει [βλ φωτό 2], αλλά μόλις κρυώσει οι άκρες αρχίζουν και κατσαρώνουν – ο λόγος για αυτό είναι οτι όταν την πρωτοκούρμπαρε ο ζελατινάς, οι καμπύλες άκρες της στρέτσαραν, επιμηκύνθηκαν, και όταν πήγα να τις επαναφέρω εγώ το επιπλέον μήκος δεν είχε που να πάει και έκανε καμπύλες [βλ φωτό 3]. Προσπάθησα πολλές φορές να «σιδερώσω», δηλ να πατήσω το κατσάρωμα όσο κρύωνε ώστε να μην εμφανιστεί αλλά μάταια. Τελικά μου έμεινε το κατσάρωμα, αλλά η ζελατίνα ήταν πλέον ίσια, φορέθηκε στη μηχανή και έγινε δοκιμή με αποτέλεσμα εφάμιλλο της αρχικής ζελατίνας (της +10). Η επαναφηρμένη (!) πλέον ζελατίνα φαίνεται στη φωτό 4 (ναι, είναι ίσια, ήθελα να δω αν η ίσια με την «μαμά» πομπέ είχε διαφορά) και παρά το οτι είναι ίσια και όχι πομπέ και παρά τα ανοίγματα από κάτω για να σπάει η υποπίεση [βλ φωτό 6], δουλεύει ακριβώς τα ίδια με τη «μαμά».