μακριά από το Κώστα θέλει να μάθει όλα τα μυστικά μας...πως καταφέρνουμε κ χανόμαστε από τη Κόρινθο μέχρι το Λουτράκι
Κι εγώ νόμιζα ότι το είχαμε εξαντλήσει το θέμα χάνομαι...
Αλλά πάντα υπάρχουν καινούργιες ιδέες...
-Δεν πιστεύω να περάσουμε από χώμα (ο ψηλός με το busa)
-Τι λες ρε, τρελός είσαι...
(μετά από ώρες, κολλημένοι σε χωματόδρομο)
-Τι είπαμε ρε παπάρα...
-Ρε συ, ο χάρτης το δείχνει άσφαλτο (απολογητικά)
-Ο δικός μου το δείχνει χώμα... (ο θείος με το varadero)
-Γιατί δε μιλάς τόση ώρα ρε...
-Νόμιζα ότι ο δικός σου είναι πιο καινούργιος...
(στο κινητό)
-Που είσαι ρε...
-Ροβιές...
-Και πως μας προσπέρασες αφού ήσουν πίσω...
-Δεν ξέρω έστριψα στην ταμπέλα... γιατί στις Ροβιές δεν είπαμε...
-Ναι ρε ...αλλά από τον επάνω δρόμο...
-Λοιπόν
πριν τα διόδια δεξιά για Χιλιομόδι... Εντάξει;
-Εντάξει...
(ένα χιλιόμετρο πριν τα διόδια, ο τελευταίος φεύγει βολίδα τους προσπερνάει όλους και ενώ έχουμε σταματήσει όλοι 500 μέτρα πριν στη διασταύρωση γυρνάει στην ταμία των διοδίων...)
-Επτά...
-Τι επτά;
-Επτά μηχανές...
-Και που είναι οι άλλες έξη;
-Που, τι που; εδώ... (γυρνάει το κεφάλι...) φτου... τι κάνουν εκει πέρα...