Παράθεση από: jojo72 στις Απρίλιος 28, 2022, 02:23:08 μμ

Παράθεση από: Πυξιδας στις Απρίλιος 28, 2022, 12:04:53 μμ

Διεθνεις συμμετοχες φετος απ Βουλγαρια(3000χλμ!) και Ιταλια(2η φορα)
πολυ χλμ οι βουλγαροι!!!!!

Και εμείς, 90χλμ από το Λεωνίδιο, δε βρίσκουμε ούτε παπί για συντροφιά.... Αν ήταν να αράξουμε για καφέ στην πλατεία χαμός θα γινόταν... 😒😒

Προφανώς, όσοι ήθελαν να συμμετάσχουν έχουν ήδη κανονίσει ενώ άλλους μπορεί απλά να μην τους ενδιαφέρει...
Έχεις μιλήσει με τον Μανώλη μήπως σε βάλει σε καμία ομάδα, νομίζω ότι υπάρχει πρόβλεψη για μοναχικούς καβαλάρηδες ...

αν ειχα ελευθερη θεση θα το ειχα κανει ψηλε ηδη..
φετος οντως εχουν κανει τα κουμαντα νωρις πολλοι

Παράθεση από: lospsi στις Απρίλιος 28, 2022, 05:46:25 μμ

Παράθεση από: jojo72 στις Απρίλιος 28, 2022, 02:23:08 μμ

Παράθεση από: Πυξιδας στις Απρίλιος 28, 2022, 12:04:53 μμ

Διεθνεις συμμετοχες φετος απ Βουλγαρια(3000χλμ!) και Ιταλια(2η φορα)
πολυ χλμ οι βουλγαροι!!!!!

Και εμείς, 90χλμ από το Λεωνίδιο, δε βρίσκουμε ούτε παπί για συντροφιά.... Αν ήταν να αράξουμε για καφέ στην πλατεία χαμός θα γινόταν... 😒😒

Προφανώς, όσοι ήθελαν να συμμετάσχουν έχουν ήδη κανονίσει ενώ άλλους μπορεί απλά να μην τους ενδιαφέρει...
Έχεις μιλήσει με τον Μανώλη μήπως σε βάλει σε καμία ομάδα, νομίζω ότι υπάρχει πρόβλεψη για μοναχικούς καβαλάρηδες ...

αν ειχα ελευθερη θεση θα το ειχα κανει ψηλε ηδη..
φετος οντως εχουν κανει τα κουμαντα νωρις πολλοι

Α, μάλιστα, χαμούλης δηλαδή...

5 μερες πριν κλεισουν οι συμμετοχες,παμε ολοταχως για ρεκορ,απ ολους ενα μεγαλο ευχαριστω
9ο οδοιποιρικο ιστοριας 1821

Άμα δεν τερματίσει κοντέρ Μπουσα δεν κάναμε τίποτα....

Μετά απ 16 ώρες περιήγηση, 650 χλμ αναζήτησης, ένα οδοιπορικό  είναι έτοιμο προς εξερεύνηση των αναβατών και μέσα απ φανταστικές διαδρομές να τερματίσει στην πλατεία υψηλών αλωνιων όπου θα περιμένει η φιλόξενη παλεμοτ...Μετράμε αντίστροφα και η διαδρομή επαναχαρτογραφηθηκε πλήρης
9ο οδοιποιρικο ιστοριας 1821

Στάλθηκε από το Mi A2 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Άντε, με το καλό να ξεκινήσουμε!
Καλή επιτυχία!

Είστε πολύ ωραίοι, μπράβο!!!!

Τελική ευθεία..η μελιτζάνα έτοιμη

τα φιλοξενα παιδια της ΠΑΛΕΜΟΤ μας περιμενουν...
9ο οδοιποιρικο ιστοριας 1821
https://palemot2004.gr/%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf-%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%b9%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-1821/?fbclid=IwAR2BG29XY74iarBen0Y1z45z56JxQ57_-utwMSoKUnDe6XyYVyLcSGGep9o

Οδοιπορικό 1821 λοιπόν. Δεν πήγε όπως ήλπιζα αλλά παρόλα αυτά, ήταν ωραία εμπειρία!

Ξεκίνησαμε με τον φίλο μου τον Μανώλη bousnak και το Capo 1200 του το Σάββατο κατά τις 4.30 από Αθήνα. Πρώτο καμπανάκι στα διόδια στην Ελευσίνα όπου και έχω "χάσει" τον λεβιέ των ταχυτήτων! Η αυτοψία δείχνει ότι έχει ξεβιδωθεί η βίδα που πιάνει το μοχλικό του, εργαλεία 0 (αφού ώς γνωστόν, δεν χαλάνε τα BMW) και ευτυχώς η βίδα δεν έχει χαθεί (είχε μείνει μέσα στην λαστιχένια φωλιά/κάλυμμα) οπότε την σφίγγουμε με το χέρι όσο μπορούμε και την πλακώνουμε με μονωτική ταινία). Από εκεί και πέρα, η διαδρομή κυλάει απροβλημάτιστα, στάση στους Μύλους για καφεδάκι, τα μηχανάκια να περνάνε αβέρτα, από τελευταία μοντέλα μέχρι παπιά(!). Συνεχίζουμε, η ώρα που μας πέτυχε στο παραλιακό κομμάτι (Κιβέρι και Αρκαδικό Χωριό έως Λεωνίδιο) τέλεια για όμορφες εικόνες που δυστυχώς αποτυπώθηκαν μόνο στο μυαλό μας, δεν αξιωθήκαμε να τραβήξουμε φωτό.
Φτάσαμε Λεωνίδιο πριν τις 8μμ και αμέσως διαπιστώσαμε ότι η ατμόσφαιρα ήταν γιορτινή! Φοβερή διάθεση από όλο τον κόσμο, κατευθυνθήκαμε στην γραμματεία όπου και έγινε το check της ομάδας (μικτή apriliabikers/advride ), χαβαλές, γνωριμία με πολλά παιδιά, τεστ ράιντς, απ' όλα τα καλά!

Όλα τέλεια λοιπόν, λύνω και το θέμα με τον λεβιέ με δανεικά εργαλεία (και βοήθεια) και πάμε στην ενημέρωση. Θα αφήσω τον Πυξίδα να πει το νούμερο (αφού συνέλθει ο άνθρωπος από το τρέξιμο), ήταν πάντως εντυπωσιακό! Συμμετοχές και από το εξωτερικό (πατριώτες από Βουλγαρία και Ιταλία), η παρουσιάση ξεκινάει και το νούμερο των 411χλμ με απογοητεύει μιας και περίμενα παραπάνω χλμ. Τρομάρα μου, που να 'ξερα. Δεν πονηρεύομαι ούτε ακούω τον Πυξίδα να λέει ότι οι 8 ώρες του ελάχιστου επιτρεπτού χρόνου βγαίνουν μόνο πολύ αυστηρά, χωρίς περιττές στάσεις...

ΟΚ, παραλαμβάνουμε road book και βουρ για φαγητό, κουβεντούλα και κατά τις 12 αποσυρόμαστε στα δωμάτια μας για ύπνο. Αμ δε..

Παιδιά, ειλικρινά δεν θυμάμαι να μου έχει ξανατύχει να μην μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ. Καθόλου! Απλά δεν έκλεινε ο διακόπτης. Μια ζεσταινόμουν, μια τα κωλοκουνούπια, μια που μου έκατσαν λίγο βαριές οι μελιτζάνες παπουτσάκια, πέρναγε και η ώρα και με ζώναν τα φίδια ότι δεν θα καταφέρω να κλείσω μάτι και πως θα βγει το οδοιπορικό.

Οπότε το πρωί με βρήκε πολύ μουδιασμένο. Ζαβλακωμένος από την αϋπνία αλλά και αγχωμένος για το πως θα καταφέρω να γράψω τα χλμ αύπνος καθώς και τι επίπτωση θα έχει αυτό στην ομάδα. Συνάντηση στο Δίπορτο λοιπόν και γνωριμία με το τελευταίο μέλος της ομάδας που ήρθε αυθημερόν (!) (και ορεξάτος από τα πρωινά 200χλμ), πανικός στο μαγαζί, κόσμος, μηχανάκια, γιορτή πραγματική και εγώ αγχωμένο ζόμπι να μην μπορώ να ευχαριστηθώ την όλη φάση. Καφές, τοστο και ξεκινάμε λοιπόν.

Πρώτη φωτό στον Πράσο και ήδη πέρνουμε ιδέα για το τερραίν του οδοιπορικού. Πολύ σφικτό στροφιλίκι, κακό οδόστρωμα (γαρμπίλι, χωμά, τσιμέντα σε διάφορους συνδιασμούς και ποσότητες που μου δημιουργούν ανασφάλεια για την πρόσφυση), το XR κάνει ότι μπορεί, το ίδιο και εγώ αλλά οι αναρτήσεις βαράνε tilt και χοροπηδάει σαν κατσίκι σε αρκετά σημεία.
Η πλοήγηση μας δημιουργεί προβλήματα επίσης, τι BMW τζι πι ες ούμπερ άλες του μπλέ XR, τι τάπερ εντίσιον ιδιοκατασκευή βάση road book, τι βάζουμε γούγλε μαπς, καληνύχτα και καλή τύχη. Γενικά ο ρυθμός που πρέπει αναγκαστικα να είναι σχετικά σβέλτος για να βγουν οι ώρες σε συνδιασμό με την διαδρομή που απαιτούσε συγκέντρωση για να μην γίνει (οδηγικό) λάθος, έκαναν και τον έλεγχο των οδηγιών για την πλοήγηση δύσκολο. Χρειαστήκαμε 5 ώρες για 180χλμ περίπου, έχοντας χαθεί τουλάχιστον 2 φορές. Ξεχωριστό το σημείο της διέλευσης από κανονική χωμάτινη διαδρομή με πέτρες, χωμάτινες κατηφόρες όπου και δοκιμάστηκαν οι αντοχές μοτοσυκλετών και αναβατών αλλά και το υπέροχο μοναστήρι του Προδρόμου με την ευχάριστη έκπληξη καλωσορίσματος των μοναχών στο εσωτερικό του (δροσερό νεράκι και νοστιμότατο λουκουμάκι).
Έχοντας ήδη ειδοποιήσει την υπόλοιπη ομάδα ότι σκέφτομαι την αποχώρηση λόγω κούρασης, είμαι κάπως καλύτερα αλλά γνωρίζω ότι δεν είμαστε ούτε στα μισά οπότε η συνέχεια του οδοιπορικού μάλλον θα είναι παράτολμη για μένα. Πράγματι, πρίν το Αρτεμίσιο χωριζόμαστε. Τα βαριά σύννεφα που φαίνονταν στο βάθος και η βροχή που προμηνύονταν σε συνδιασμό με την κούραση και το κακό οδόστρωμα θεώρησα ότι ήταν ρίσκο που δεν άξιζε να πάρω.

Παρέα με τον Μανώλη λοιπόν αποχωρούμε, προλαβαίνουμε στο τσακ να περάσουμε την σήραγγα Αρτεμισίου πριν την βροχή και με μια στάση στα ΣΕΑ για ανεφοδιασμό και καφέ, επιστρέψαμε σπίτια μας. Ευτυχώς, παρά τον φόβο μου (αλλα και του bounsak που μάλλον τον άγχωσα με την κατάστασή μου) δεν γλάρωσα πολύ, έπαιξε και μουσικούλα στην ενδοεπικοινωνία, άνοιξα και ζελατίνα όταν μπήκαμε Αθήνα να με χτυπάει και αεράκι και όλα σούπερ. Ακόμα πιο σούπερ δε, το γεγονός ότι 9.40μμ έλιωνα

Μπράβο λοιπόν στην οργάνωση, συστήνω ανεπιφύλακτα το οδοιπορικό σε όλους. Για μένα φάνηκε σαν μια γιορτή της μοτοσυκλετιστικής παρέας πάνω απ' όλα και μου άρεσε πάρα πολύ. Νοιώθω ότι άφησα ανοικτούς λογαριασμούς και θα ήθελα να το ξαναπροσπαθήσω του χρόνου (θα είναι και το 10ο επετειακό), πιο ψιλιασμένος για την ταλαιπωρία και ίσως πιο έτοιμος (κάνα μανταλάκι για να στηρίζω το road book στην ζελατίνα, ξέρω γω...).

Ιδανικό μηχανάκι φαντάζομαι ήδη το Tuareg 660, ελαφρύ και με πραγματικές ονοφ καταβολές, την πλοήγηση στο καντράν...

Οι συνοδοιπόροι μου άψογοι, και σε άλλα με υγεία!
 

Και η αφεντομουτσουνάρα μου εδώ, τα λέει όλα...
 

Χίλια μπράβο!!!

Τελικά χρειάζεται να έχεις χωμάτινα λάστιχα?