Αφου εξω ριχνει καρεκλες και αφου το σκεφτομουν αρκετο καιρο ειπα να γραψω για ενα ταξιδι που εκανα στα Βαλκανια. Μιας και δεν μπορω να το γραψω στα ¨Ταξιδιωτικα¨ το γραφω εδω και οι μοντερατορες ας πραξουν τα δεοντα.

Λοιπον,το ταξιδι αυτο εγινε απο τις 21 Αυγουστου εως τις 30 του  ιδιου μηνα. Η αποφαση ειχε παρθει σε μια συναντιση, τελειως στο φλου μιας κ αποφασιστικε πολυ γρηγορα και χωρις προηγουμενο σχεδιασμο.

Το σχεδιο ηταν εως εξης: Διανυκτερευση καπου κοντα στα συνορα της Ελλαδας. Την επομενη μερα  διασχιση της Αλβανιας(χωρις διανυκτερευση ) και μετα 3 διανυκερευσεις στο Μαυροβουνιο (2 στην παραλια, 1 στο βουνο), 2 διανυκτερευσεις Κροατια (Ντουμπροβνικ), μια διανυκτερευση στο Σαραγεβο κ μια καπου στη Σερβιας κοντα στα συνορα με Σκοπια, ετσι ωστε να τα διασχυσουμε και αυτα χωρις σταση.

Κανονισμενα πριν το ταξιδι ηταν οι 2 διανυκτερευσεις στο Κοτορ (Μαυροβουνιο), 2 στο Ντουμπροβνικ και 1 στο Σαραγεβο.

Για να παρετε μια γενικη ιδεα της διαδρομης, ιδου η φωτο απο το map source

Το ταξιδι αρχισε την Παρασκευή 21, οπου αμεσως μετα τη δουλεια, με τη μηχανη απο την προηγουμενη φορτωμενη, μεσω Ριου-Αντιριου, φτασαμε στο Δελβινακι του νομου Ιωαννινων. Το Δελβινακι απεχει 9χλμ απο τα συνορα κ εχει κ βενζιναδικο, οποτε θεωρηθικε το πιο καταλληλο μερος για διανυκτερευση για καποιους που θα διεσχιζαν σε μια μερα την Αλβανια (κ μετα απο δουλεια).

Μειναμε σε ενα δημοτικο Ξενωνα, οπου στο ισογειο του λειτουργει καφενειο-ταβερνα οπου φαγαμε τα τελευταια σουβλακια κ ηπιαμε τις τελευταιες μπυρες πριν το ταξιδι.

Μερικες φωτο απο το χωριο και απο τον..Μητσο με τα εργαλεια ετοιμα για δρομο...

Σαββατο 22 Αυγουστου

Ηταν η ημερα που ουσιαστικα αρχισε το ταξιδι. Στα συνορα της Κακαβιας  δεν ειχε κινηση οποτε φυγαμε σφαιρα, με τους υπαλληλους να μας λενε οτι ειμαστε τρελοι που παμε με μοτοσυκλετα στην Αλβανια.

Ο δρομος οσο ειμασταν νοτια ηταν καλος. Μιαμιση λωριδα ανα κατευθυνση αλλα χωρις διαχωριστικη νησιδα στη μεση. Επισης οι ταμπελες ηταν κ στα Ελληνικα.

Η Αλβανια ηταν μια ξεχωριστη εμπειρια για ολους μας. Μια εμπειρια ομως που μαλλον δεν θα θελαμε να ξαναζησουμε.  Οι οδηγοι ειναι απροβλεπτοι κ επικινδυνοι. Οι δρομοι επισης. Γενικως οι δρομοι ειναι υποκατασκευη. Μετα το Φιερ, εχουν δωσει σε κυκλοφορια  40 χλμ  με 2  λωριδες + νησιδα στη μεση και νομιζω αλλα 10 χιλιομετρα ομοιου δρομου λιγο πιο βορεια. Κατα τα αλλα, κακης ποιοτητας οδοστρομα, στενοι δρομοι με στροφες που περνουσαν μεσα απο χωρια, πλατειες, αγορες και πανηγυρια...


Για να καταληξεις στο Μαυροβουνιο απο την Αλαβανια, υπαρχουν 2 επιλογες. Ή πανω απο τη λιμνη Σκοντερ (Skoder)  ή κατω.  Αν καποιος παει στην παραλια του Μαυροβουνιου, τοτε συμφερει η δευτερη διαδρομη. Θελει προσοχη ομως  γιατι ο δρομος προς τα συνορα ειναι μικρος κ δεν σου γεμιζει το ματι. Βαλτε σημαδι μια ξυλινη γεφυρα περασμενης εποχης (ενα αυτοκινητο + μια μηχανη χωρανε με το ζορι διπλα διπλα).. Αφου περασετε τη γεφυρα, καντε αριστερα κ ολο ευθεια κ φτασατε Μαυροβουνιο.

3-4 χιιλιομετρα πριν το Μαυροβουνιο (αφου ειχαμε φαει το Γαιδαρο δηλαδη) ειχαμε ενα απροοπτο. Μια χαζη αλλα ευτυχως ανωδυνη πτωση, κοστισε ενα σπασμενο δεξι μαρσπιε οδηγου στο Μονστερακι, 2 ωρες να σκεφτουμε πως να τα μπαλωσουμε κ την ψυχολογια μας η οποια εκανε ελευθερη πτωση.

Αφου καναμε μια "καλλιτεχνικη"  συνθεση με ται-ραπ, συνεχισαμε κ μπηκαμε Μαυροβουνιο. Εκει το τοπιο ηταν μαγευτικο κ αυτο μας ανεβασε λιγο το ηθικο. Ενω η Αλβανια ηταν «φαλακρη» χωρις φυσικη ομορφια, το Μαυροβουνιο ηταν εντελως το αντιθετο. Μετα απο 80 χλμ κ με μια αισθηση ικανοποιησης κ χαρας (χωρις να ξερω γιατι) φτασαμε πτωματα στο Κοτορ.

Το ξενοδοχειο το βρηκαμε με τη βοηθεια μιας Σερβας η οποια μιλουσε πολυ καλα Αγγλικα κ προσφερθηκε να μιλησει στα Γιουκοσλαβικα με τον ξενοδοχο. Στην παλια πολη, οπως μας ειπε ειχε φεστιβαλ, ομως τελικα δεν  καταφεραμε να παμε. Ο ξενοδοχος μας κανονισε να φαμε καπου κοντα κ ετσι η μερα εκλεισε με τον καλυτερο δυνατο τροπο.

Δυστυχως  δεν εχω φωτογραφιες απο Αλβανια γιατι φαγαμε μεγαλη ταλαιπωρια και δεν υπηρχε ορεξη για φωτογραφιες...

Κυριακη 23 Αυγουστου
Ξεκουραστοι πια και με αισιοδοξια που πηγαζε νομιζω, απο την ομορφια του τοπιου (κ τον 8ωρο υπνο) ξεκινησαμε την «επισημη» επισκευη. Αφου δεν υπηρχε αντιπροσωπια Ντουκατι κ αφου δεν βρηκαμε καποιον να κανει κολισεις αργκον (ή δεν καταλαβαμε παρα τα "απταιστα" Γιουκοσλαβικα μου  ), καναμε τη δικη μας επισκευη. Ειναι απιστευτο τι μπορει να επιδιωρθωσει κανεις με ενα τρυπανι, χοντρο συρμα, δυνατα ταιραπ κ εποξικη κολα. Ιδου το αποτελεσμα...  Υπ’οψιν οτι αυτο κρατισε μεχρι το τελος του ταξιδιου χωρις κανενα προβλημα.

Το Κοτορ ειναι το νοτιοτερο φιορδ της Ευρωπης. Η παλια πολη χτιστικε μεταξυ 12ου κ 14ου αιωνα κ ηταν πολη εμπορων κ ναυτικων. Η μεσαιωνικη αρχιτεκτονικη της κ τα μνημεια της ειναι καλα διατηρημενα κ πολλα απο αυτα ειναι στη λιστα της UNESCO.

Μερικες φωτογραφιες ενδεικτικες του τοπιου

Η πρωτη βολτα μας ηταν στο Sveti Stefan. To sveti stefan  ειναι ενα μικρο νησι που ενωνεται με την ξηρα με μια λωριδα γης. Τον 15ο αιωνα κατοικουνταν απο ψαραδες. Το 1950 εγινε πολυτελες ξενοδοχειο. Τωρα δεν ειναι τιποτα, αλλα ειναι επισκεψιμο.

Ο δρομος παει μεχρι τη παραλια  κ μπορειτε να παρακαρετε ειτε στο παρκινγκ (2ευρω για μοτοσυκλετα, 12 για αυτοκινητο)  ή στο δρομο (αν βρειτε θεση κ να περπατησετε). Οι ομπρελες ειναι δωρεαν κ εχει χωρο για να αλλαξεις δωρεαν. Η τουαλετα κοστιζει 50 λεπτα . Καφεδεσ,χυμοι,αναψυκτικα, το πιο ακριβο 3 ευρω.

Καναμε μπανιο στη θαλασσα(και με ψιλοβροχο), ηπιαμε καφε,αραξαμε, οτι επρεπε.

Μερικες φωτος απο εκει.

Το βραδακι πηγαμε βολτα στην παλαια πολη του Κοτορ. Η παλια πολη περιβαλεται απο τοιχη. Δεξια απο την κυρια εισοδο στα 5 μετρα εχει περιπτερο για τουριστικες πληφοροριες και στα 10 μετρα εχει παρκινγκ δωρεαν για μοτοσυκλετες.εχει χωρο για το παρκαρισμα μοτοσυκλετων. Αν δεν το δειτε, θα σας το δειξουν οι μπατσοι (με εμενα ετσι εγινε οταν παρκαρα στο παρκινγκ των ταριφων  )

Δευτερα 24 Αυγουστου

Μετα απο ενα μεγαλο πρωινο και πρωινη βολτα ξεκινησαμε για την πολη Zabljak. Η πολη ειναι στην καρδια του εθνικου δρυμου Durmitor σε υψομετρο 1500 μετρα (η πιο ψηλα χτισμενη πολη των Βαλκανιων. Ειναι χειμερινο θερετρο και ειναι πολυ τουριστικα οργανωμενο. Το καλοκαιρι μπορεις να επισκεφτεις τις λιμνες, να κανεις βαρκαδα, πεζοπορια στα βουνα και ραφτινγκ στο δευτερο μεγαλυτερο φαραγγι μετα το Grand Canyon της Αμερικης!!!!! Το ξερατε αυτο; Ουτε κ εγω το ηξερα.

Μερικες φωτογραφιες απο τον ορεινο δρομο πανω απο το Κοτορ. Στην πρωτη φωτογραφια φαινεται ποσο... "φιορδ" ειναι το Κοτορ

..και το υπερτουμπανο φορτωμενο σαν γαιδουρι

Ο δρομος απο το Κοτορ στο Zabljak ειναι ορεινος κ στενος αλλα σε αποζημειωνει απο την φυσικη ομορφια του.10-20 χιλιομετρα πριν το Ζabljak οδηγησαμε στον κατα τη γνωμη μου ποιο ομορφο δρομο του ταξιδιου.Οροπεδιο με χαμηλη βλαστιση (σαν τη Ρωσικη στεπα ενα πραγμα ), ξυλινες καλυβες που οι σκεπες τους εφταναν μεχρι το εδαφος,φλαταδουρα που σου επετρεπε να βλεπεις 7-8 στροφες μπροστα. Δυστυχως οτι περιγραφη και να κανω δεν θα φτασει να εξηγησει την ομορφια του τοπιου.

Οταν φτασαμε ειχε ηδη νυχτωσει. Βρικαμε ενα σπιτι για διαμονη, μεσω ενος τουριστικου γραφειου και πηγαμε για φαι. Το φαι αψογο, ηπιαμε κ τα κρασια μας (6 ευρω το μπουκαλι, ξηρο ερυθρο απιστευτο ) και την ακουσαμε λιγο. Ευτυχως το δωματιο ηταν στα 60 μετρα.

Ηδου το σπιτι. Πολυ βασικο αλλα καθαρο. 50 ευρω την ημερα.

Τριτη 25 Αυγουστου

Το πρωι που ξυπνησαμε ειχε ενα φοβερο ηλιο κ ζεστη. Τα παιδια με το πληγωμενο μηχανακι εφυγαν κατευθιαν για Κροατια, ενω εμεις κατσαμε να κανουμε βολτα στον Εθνικο δρυμο. Μα για αυτο εξαλλου ειχαμε παει!

Για να δωθει γραπτη περιγραφη, να αποτυπωνει εστω κ στο 10% την ομορφια του τοπιου, χρειαζεται επαγγελματιας συγγραφεας. Εγω δεν ειμαι οποτε παραθετω φωτογραφιες που παντως το αδικουν το τοπιο.

Εκει στη λιμνη πληρωνες 2 ευρω στην εισοδο (για την διατηρηση του Δρυμου μας ειπαν). Ειχε εστιατοριο να φας, βαρκες να νοικασεις να κανεις κουπι και δρομο γυρω γυρω απο τη λιμνη να την περπατησεις (1 ωρα περπατημα). Επισης μπορουσες να αγορασεις ενα ποτηρι γεματο με μουρα κ αλλα φρουτα του δασους με 1 ευρω. Προσοχη στα σκουλικακια αν κ εμεις που τα φαγαμε δεν παθαμε κ τιποτα.

Βεβαια εμας δεν μας εφτανε η λιμνη. Θελαμε να δουμε κ το φαραγγι απο ψηλα. Η θεα εκοβε την ανασα κ ο δρομος μεσα στα δεντρα. Οταν περασαμε στην Αλπικη ζωνη δεντρα δεν υπηρχαν. Χαθηκαμε, ρωτισαμε ενα μεθυσμενο που μιλουσε μονο Γιουκοσλαβικα για οδηγιες, συναντισαμε την πιο τρομακτικη αγελαδα του κοσμου που σιγουρα ειχε συγγενια με δεινοσαυρο (λογω μεγεθους), αλλα  ηταν φανταστικα.

Ειχε περασει η ωρα κ θυμηθικαμε ξαφνικα οτι επρεπε να παμε στο Ντουμπροβνικ. Ο δρομος, αφου κατεβηκαμε υψομετρο ηταν σαφως καλυτερος.  Παντα μια λωριδα χωρις νησιδα αλλα με πολυ καλη ποιοτητα ασφαλτου κ  προσφυση, χωρις λακουβες, με σωστη φωσφοριζουσα διαγραμμιση που δεν σε προδιδε ποτε και με ανοιχτες καμπες κ οχι κλειστες στροφες.

Δεν ξερω αν εφταιγε οτι νυχτωνε κ ειχαμε καθυστερησει, δεν ξερω αν εφταιγαν οι προηγουμενοι κλειστοι ορεινοι δρομοι κ οι χωματοδρομοι, δεν ξερω αν εφταιγε η απιστευτη προσφυση, αλλα βγηκε ο καγκουρας απο μεσα μας.  Το Tuono ειχε μπει στο στοιχειο του και το Adventure ειχε αφηνιασει. Για καλη μας τυχη οταν πλεον νυχτωσε πετυχαμε ενα ντοπιο μπροστα μας με ενα φιεστα diesel. 2 ξερογκαζιες απο το Adventure εφταναν για να τον μπριζοσουν και να αρχισει να πηγαινει σαν τρελος. Το τραινακι fiesta-adventure-Tuono κρατισε μεχρι 5 χιλιομετρα πριν τα συνορα της Βοσνιας.

Απο εκει που ειμασταν στο Μαυροβουνιο, για να πας Κροατια, μπαινεις κ βγαινεις στην Βοσνια (ειπαμε οι Κροατες εχουν παρει τα καλυτερα οικοπεδα και δεν "επιτρεπουν" στους Σερβους να εχουν εξοδο στη θαλασσα. Παντως στα συνορα αυτα, εχουν απλουστευσει τις διαδικασιες και περνας πιο γρηγορα και απο Ελληνικα δυοδια.Ουτε το κρανος δεν βγαλαμε!

Καλα φτασαμε μεχρι τα πρωτα συνορα με το φιεστα, τωρα τι θα καναμε; Στα δυοδια λεγαμε ποσο τυχεροι ειμασταν που συναντισαμε αυτο τον τυπο. Γιατι κ χρονο γλυτωσαμε και το διασκεδασαμε κιολας. Για καλη μας τυχη, μετα απο 5-6 χιλιομετρα, να σου μια μερσεντα 600αρα, 700αρα, ουτε ξερω τη ηταν. Αυτο που ξερω ηταν οτι πηγαινε τερμα, ειχε φωτα-προβολεις που εκαναν τη νυχτα-μερα αναμενους παντα (χεστηκε για τους απεναντι ) . Ετσι αρχισε το δευτερο πιο γρηγορο τραινακι (ε βεβαια, με τετοια φωτα εβλεπες εισοδο-απεξ κ εξοδο στροφης μια ωρα πριν) το οποιο μας εφτασε μεχρι κ τη μπαρα των συνορων!

Αφου ευχαριστισαμε τον οδηγο (ξερω γω μηπως ηταν κανενας μαφιοζος κ νομιζε οτι τον κυνηγουσαμε, δεν το ρισκαρεις, το ρισκαρεις;) μπηκαμε Κροατια  και μετα απο 30 περιπου λεπτα φτασαμε στο Ντουμπροβνικ.

Τεταρτη 26 Αυγουστου
Το Ντουμπροβνικ ειναι πολυ τουριστικο. Η παλια του πολη ειναι πολυ καλα διατηρημενη κ περιβαλεται απο τοιχη. Ειναι η μονη χωρα που χρειαστηκε να κανουμε συναλαγμα γιατι δεν δεχονταν ευρω. Δεν ειχε καθολου το Βαλκανικο στοιχειο, πιο πολυ κεντροευρωπαικο θα το ελεγα και αυτο με χαλασε λιγο. Εκτος απο το Ντουμπροβνικ πηγαμε σε ενα διπλανο θερετρο το Καβ-Τατ, που παντως εμενα δεν μου αρεσε κ τοσο, δεν ειχε κατι το ιδιαιτερο.

Φωτογραφιες απο Ντουμπροβνικ, Καβ Τατ ακολουθουν. Εγω ειχα μαγευτει απο το Βαλκανικο στοιχειο κ στο Ντουμπροβνικ χαθηκε και αντικατασταθηκε απο εικονες κεντρικης Ευρωπης. Παντως οφειλω να ομολογησω οτι ειναι πολυ ομορφο.

Πεμπτη 27 Αυγουστου Σαραγεβο
Την επομενη μερα ξεκινησαμε για το Σαραγεβο με ενδιαμεση σταση στο Μοσταρ. Δυο πολεις πολυ ταλαιπωρημενες κ ζωντανο κομματι της προσφατης-ασχημης ιστοριας των βαλκανιων.

Τις ημερες που η Αθηνα καιγοταν, εμεις περνουσαμε απο το πιο πρασσινο κομματι του ταξιδιου. Δεν πιστευα οτι υπαρχει χωρα με περισσοτερο πρασσινο και δαση απο το Μαυροβουνιο, αλλα μολις περασαμε στη Βοσνια την ανακαλυψα. Ο δρομος παιρνουσε μεσα απο δασος και λιμνες, θεα που διακοπτοταν μονο απο τα αμετρητα τουνελ. Εντυπωση μου εκανε οτι στα τουνελ που δεν ειχαν τσιμεντο (ηταν σκετος βραχος) η θερμοκρασια επεφτε τουλαχιστον 5-7 βαθμους.

Οταν φτασαμε στο Μοσταρ, αντικρισαμε κτιρια, απομειναρια του πολεμου κ μας επιασε κατι...