Η θερμοκρασια πρεπει να ηταν 40 εκεινη τη μερα κ με τα μοτοσυκλετιστικα ρουχα πηγαινε ανετα στους 50. Οποτε παρκαραμε καπου να βλεπουμε τα μηχανακια και σταματισαμε να πιουμε κατι.

Το Μοσταρ ειναι ενα μικρο χωριο, πολυ ομορφο που το διασχιζει ποταμι.Η γεφυρα του μοσταρ ειναι μνημειο της Ουνεσκο. Στον πολεμο οι Κροατες κατα την οπισθοχωρηση την ειχαν ανατιναξει. Τωρα στεκει σαν μνημειο οπως ηταν παλια.

τα αλογατα στη σκια και οι αναβατες για ποτισμα

Και μια εικονα απο το παζαρι στο Μοσταρ

Μετα το Μοσταρ συνεχισαμε για το Σαραγεβο, οπου φτασαμε λιγο πριν πεσει ο ηλιος. Το Σαραγεβο ειναι μια μεγαλη συγχονη πολη. Οι πληγες του πολεμου ειναι καλα κρυμενες αν κ υπαρχουν ακομη. Το ξενοδοχειο ηταν στον ενα λοφο της πολης αλλα πολυ κοντα στο κεντρο. Το προτεινω ανεπιφυλακτα. Επισης πρεπει να ηταν κ το πιο ασφαλες μερος για τις μοτοσυκλετες.

Αυτο που μου εκανε εντυπωση στο Σαραγεβο ηταν η πολυπολιτισμικοτητα. Χριστιανοι, Μουσουλμανοι, Εβραιοι,  ζουσαν στην πολη χωρις κανενας να ενοχλει κανεναν. Οταν φτασαμε ηταν η εποχη του ραμαζανιου για τους Μουσουλμανους. Αιστανθηκα λιγο περιεργα οταν στο εστιατοριο ζητησαμε μπυρες και ο τυπος πολυ ευγενικα μας ειπε οτι εχουν ραμαζανι κ δεν σερβιρουν αλκοολ. Οι μουσουλμανοι πηγαιναν στα τζαμια για προσευχη  (εχει 3 τεραστια τζαμια το Σαραγεβο) οπως επισης κ οι γυναικες με τις μαντιλες ή ακομη κ με μπουργκες (ολες οι βαθμιδες του Ισλαμισμου δηλαδη). Ολα αυτα που εβλεπα, με εκαναν να αναρωτιθω, πως καταφεραν να τους πολωσουν και να τους οδηγησουν σε πολεμο; Ζουν οπως ζουσαν κ πριν δεν εχει αλλαξει κατι...

..η φωτια που καιει και θα καιει για αυτους που χαθηκαν στο πολεμο 

Παρασκευη 28 Αυγουστου Νις

Την επομενη μερα με βαρια καρδια, αφου θελαμε να μεινω και αλλο στο Σαραγεβο, ξεκινησαμε την επιστροφη για Ελλαδα, που θα περνουσε απο μια διανυκτερευση στη νοτια Σερβια, ετσι ωστε την επομενη να διανυσουμε τα 170 χιλιομετρα των Σκοπιων χωρις καμια σταση. Σιγουρα καποια στιγμη θα ξαναπαω Σαραγεβο και θα κατσω μερες...

Ο δρομος παλι καταπρασσινος και με ενα ψιλοβροχο διαρκειας φτασαμε στα συνορα Βοσνιας-Σερβιας. Εκει καποιος μαγκας εχει φτιαξει ενα μινι μαρκετ, οπου ειπαμε να ξοδεψουμε τα Βοσνιακα χρηματα που ειχαμε παρει σαν ρεστα απο πληρωμες σε ευρω. Ηταν περιπου αντιστοιχεια 15 ευρω. Ε, γεμισαμε 3 σακουλες ψωνια κ δεν καταφεραμε να τα ξοδεψουμε ολα!

Η Σερβια εξισου καταπρασσινη. Ημαρτον! Μου ερχοταν να βαλω φωτια. Τι αυτοι ειναι οι εξυπνοι και εμεις ειμαστε οι βλακες που τα καιμε;

Ο δρομος εξακολουθουσε να ειναι μια λωριδα ,αλλα τα χιλιομετρα πλεον ηταν αρκετα σε αστικο περιβαλλον. Αποφασισαμε να διανυκτερευσουμε στη Νις μιας κ ειναι αρκετα νοτια κ αρκετα μεγαλη πολη για να βρουμε ξενοδοχειο.  Ο δρομος προς το Νις ηταν με στροφιλικι οπου τοπικοι καγκουρες με streetfighter ή super-sport περασμενων ετων, πηγαιναν τερμα κατω και μας χαιρετουσαν. Αργοτερα εμαθα οτι ενα τρακ ντει σε πιστα της Σερβιας κοστιζει 160 ευρω.

Η Νις ηταν ανελπιστα ομορφη πολη. Πολλες καφετεριες, εστιατορια και παλια πολη με ανοιχτα κλαμπς. Ολος ο κοσμος, νεος κοσμος σε πλειοψηφια, ηταν στο δρομο απο τις 7 το απογευμε μεχρι 4 το πρωι. Μου θυμισε Ελλαδα η φαση.

Στο Νις μειναμε στο Αμπασαντορ. Με 40 ευρω τη βραδια(50 μας ειχαν πει στη πορτα) ταξιδεψαμε στη Ρωσια του 1930 (απο τα επιπλα μεχρι τα σεντονια   ).

Τα θετικα ειναι οτι ειναι μεσα στο κεντρο και δεν χρειαζεται να παρεις μοτοσυκλετα, εχει καλο πρωινο,εχει φοβερη θεα ολη τη πολη και εχει κ παρκινγκ για τισ μοτοσυκλετες (διπλα στις πατατες και τα ζαρζαβατικα). Αρνητικα...ολα τα υπολοιπα  

Σαββατο 29 Αυγουστου Λιτοχωρο

Η επομενη μερα ηταν η ημερα της επιστροφης μας στην Ελλαδα. Μετα το πρωινο φορτωσαμε και ξεκινησαμε εχοντας τις καλυτερες εντυπωσεις και απο τη Σερβια. Τα συνορα με τα Σκοπια ηταν πολυ κοντα. Ο δρομος πια ηταν 2 λωριδες ανα κατευθυνση με δυοδια και ετσι συνεχιζει εως την Ελλαδα.

10-15 χιλιομετρα πριν τα συνορα των Σκοπιων ειχε βενζιναδικο οπου φουλαραμε, ηπιαμε καφε, τσιμπισαμε κατι κ ειμασταν ετοιμοι. Οι διαδικασια στα συνορα των Σκοπιων πολυ απλη και συντομη. Δεν ειχαμε κανενα προβλημα.. Τα 170 χιλιομετρα περασαν πολυ γρηγορα χωρις κατι ιδιαιτερο. Επειδη ειμασταν φρεσκοι και ξεκουραστοι ειπαμε να συνεχισουμε νοτιοτερα ετσι ωστε να εχουμε λιγοτερα χιλιομετρα για την Αθηνα την τελευταια μερα. Η σταση τελικα εγινε στο Λιτοχωρο το οποιο σηματοδωτισε και την ληξη του ταξιδου μας.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ
Καταρχην να πω οτι δεν εγινε και τιποτα ηρωικο. Μια αποφαση ειναι και ολα τα αλλα ακολουθουν αβιαστα.Προτεινω σε ολους να το κανουν αυτο το ταξιδι μιας κ τα μερη ειναι πανεμορφα. Και αν βαριεστε ή κουραζεστε, πηγαινεται μονο Μαυροβουνιο. Ειναι εκπληκτικο.

Επιγραμματικα μερικα στοιχεια:
-Το ευρω παιρναει παντου εκτος απο την Κροατια. Το Μαυροβουνιο το εχει επισημο νομισμα.
-Προσοχη στην οδηγηση στην Αλβανια.
-Ο δρομος ειναι παντου μια και μια λωριδα. Δυο λωριδες εχει απο την Σερβια και μετα οπου αρχιζει ο E75 κ αρχιζουν τα δυοδια τα οποια τα πληρωνεις και με ευρω. Καλυτερη ασφαλτο στο δρομο απο Μαυροβουνιο-Βοσνια και Βοσνια Κροατια (το μικρο κομματι)
-Τα χαρτια που χρειαζονται ειναι μονο διαβατηριο και πρασσινη καρτα. Θεωρητικα χρειαζεται και διεθνες διπλωμα αλλα δεν μας το ζητησε κανεις και πουθενα.
-Τα συνορα εκει ειναι μια διαδικασια συχνη οποτε και συντομη. Ειδικα μεταξυ των πρωην Γιουκοσλαβικων χωρων.(ουτε κρανη δεν βγαζαμε ακομη και στα Σκοπια)
-Βενζινες απο 1.30 (κροατια) εως 90 λεπτα (Βοσνια)
-Διαμονη μπορεις να βρεις σχετικα φθηνη εχεις πολλες επιλογες.Να βγεις να φας και να πιεις ειναι φθηνοτερα της Αθηνας παντου ακομη και στη Κροατια που ειναι πιο ανεπτυγμενη τουριστικα.

Δεν ανεφερα τιποτα για τους ανθρωπους.  Οι Ελληνες, αν μοιαζουμε με καποιους σαν λαος, ειναι με τους Σερβους-Βοσνιους-Μαυροβουνιους (πρωιν Γιουγκοσλαβους δηλαδη). Απο τον νεο στην καφεταιρια, μεχρι τον αγροτη στα ορεινα χωρια. Οι ομοιοτητες στην συμπεριφορα ειναι απιστευτες.

Ιδιαιτερα οι Σερβοβοσνιοι που υπεφεραν πιο πολυ απο ολους στον πολεμο εχουν μια ιδιαιτερη σταση απεναντι στη ζωη. Βγαινουν εξω, γλεντανε, διασκεδαζουν και ειναι γενικως πολυ χαλαροι. Προσπαθουν να περνουν οσο το δυνατον καλυτερα. Αυτο ειναι το μονο θετικο που τους αφησε ο πολεμος.

Ιδιαιτερα οι Βοσνιοι και η Σερβοι εχουν μια ιδιαιτερη συμπαθεια με τους Ελληνες. Δεν θα ξεχασω ποτε τον Βοσνιο συνοριοφυλακα που μας ελεγε Ελλαδα-Βοσνια και χτυπαγε την καρδια του με το χερι του, την γιαγια στα συνορα της Βοσνιας που μας εστελνε φιλια μολις ειδε την πινακιδα με την Ελληνικη σημαια, εναν κωφαλαλο που μολις μας ειδε προσπαθισε και ειπε το «Ελλας», τον Σερβο που ειπε τα ονοματα μας κανονικα και μας ειπε αντιο και αλλα πολλα περιστατικα απο την καθημερινοτητα.


Επισης θυμαμαι τον κυριο Αλεξανδο, Αλβανος (με Ελληνικο επωνυμο που δεν θυμαμαι δυστυχως), ο οποιος ενω καθομασταν στη μαντρα του σπιτιου του, επειδη ειχε λιγο ισκιο, μας ανοιξε το σπιτι του, μας κερασε νερο,μπυρα και μας ειπε την ιστορια του. Αυτος απο τους πρωτους που ειχαν ερθει Ελλαδα, ειχε παρει το σπιτι εκεινο με 2 μισθους Ελληνικους. Τα παιδια του πλεον μενουν μονιμα στην Ελλαδα στη ροδο και εχουν δικο τους κομωτηριο...

Θεωρω περιτο να σας πω ποσο ωραια περασα και θεωρω περιττο να ευχαριστησω την παρεα μου.

Ελπιζω να μην σας κουρασα με την περιγραφη και να εδωσα μια αφορμη για ιδεες για νεα ταξιδια. Η γειτονια μας ειναι πολυ ομορφη και αξιζει η επισκεψη.

 

 

 

Πολύ ωραίο ταξίδι!!!

Μπράβο κ άντε στα επόμενα!

Ταξιδέψαμε όμορφα κ εμείς!  



(πατούσα F5 συνέχεια να δω τα επόμενα....  ...... κ εσύ έγραφες γρήγορα....δεν πρόλαβα να κουραστώ καθόλου)