Είχα να πάω στον Αη γιάννη τον Ρώσο πάνω από τρία χρόνια. Και πάνω που το αποφάσισα μου λέει η κυρά <δεν πάμε και μέχρι τα Ελληνικά Ευβοίας ? θα είναι η παρέα πάνω > .
Ξεκινάμε από Αθήνα εγώ με το γιαμαχάκι το 125 και εκείνη με τον πήγασο. Ο σκαραβαίος εξακολουθει να ασθενεί
οπότε δεν είχα και άλλη επιλογή.
Σκυλι πραγματικο το γιαμαχακι με ωριαια ταχύτητα περίπου 100 με πήγε και με έφερε μια χαρά.
Δεν είχα ξαναπάει με μηχανή στον αη Γιαννη αλλά για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
Ένα κεράκι , ένα προσκύνημα και συνεχίσαμε για τα Ελληνικά.
Μια υπέροχη διαδρομή, μεσα στα δέντρα χωρίς πολύ κίνηση και πολλες στροφές.
Στα Ελληνικά βρήκαμε την παρέα (από το ducatisti.gr) που μόλις είχε βγει από την θάλασσα και πήγαμε σε μια ταβέρνα που ηταν όνομα και πράγμα.
<παράδεισος>.
Καλό φαγητό σε πολύ λογικές τιμές και σερβις αψογο.
Για καφέ πήγαμε στο Αχλάδι ... 25 χιλιόμετρα πριν το Προκόπι ... όπου και οδηγησα τον πήγασο (ξανά
) μιας και η γυναίκα μου είχε πιει λίγο και αρνιοταν να οδηγήσει. Καφεδάκι .καλή διάθεση και επιστροφή στα Ελληνικα για διανυκτερευση.
Η επιστροφή την επόμενη μέρα (Δευτέρα) ήταν μάλλον επεισοδιακή αφου και σε τροχαίο πανω πέσαμε (2 αυτοκίνητα σε ένα πέταλο χωρίς τραυματισμους ευτυχως ) και σε βροχή , και πριν τον Αη Γιαννη αλλα και μετά την Χαλκίδα.
Από την γέφυρα της Χαλκίδας και σχεδόν μεχρι την Κηφισιά έριχνε παπαδες , τα αυτοκινητα πηγαινανε σημειωτόν , ο δρόμος ήταν λίμνη ... δεν θυμιζε σε τίποτα Εθνικη οδό ...ευτυχως είχαν ανοιξει τα διόδια και περναγε ο κόσμος.
Καλά περάσαμε , θα ξαναπάω για περισότερες μέρες , έχει πολύ ησυχία στα Ελληνικα, είναι ιδανικό μέρος για να ηρεμησει καποιος απο την φασαρια και την παραφροσυνη της Αθήνας.
ελπίζω στην επόμενη εκδρομή να έχω τον σκαραβαίο και να γινει και καμια εκδρομη από το φορουμ να τα πουμε κι απο κοντά.
Βαζω και μερικες φωτογραφίες