..Ως γνωστόν το καοκαιράκι τα αίματα ανάβουν.. και οταν καποιοι απο εμας δεν εχουμε καταφέρει να παμε κανα ταξιδάκι της προκοπής στην ενδοχώρα ή στο εξωτερικό, το μυαλό αρχίζει να πήζει σαν σιρόπι καραμέλα... (κοινώς γίνεσαι..σουρεκλεμές..
)...
Εδώ στα βόρεια λοιπόν αν και ακομα 13 Αυγούστου, αν και το θερμομετρο δειχνει 28-30 βαθμους, ωστόσο το καλοκαιράκι μας χαιρετά και πλεον μπορεί να πραγματοποιηθεί το όνειρο της ''Βόλτας''.. μιας... ''Καλής'' όμως ''Βόλτας...''..
Σε..''αγνωστα μέρη''.. απάτητα...
Ετσι λοιπόν η σκέψη αυτη στριφογυρίζει σα η αρίδα τον φελό..
σαν την αρκούδα το μέλι...
σαν τη γυναίκα που περιμένει τον καπετάνιο της να γυρισει βρε αδερφέ (ε..είπα να το κανω πιο ποιητικο
) στο μυαλό μου εδώ και μέρες και μάλιστα με μερικους τα λέγαμε...
Ρεπώ προσεχως που δε βολευούν ομως για βόλτες, όμως ''η αυριανή ημέρα ειναι διαθεσιμη μιας και δουλευω το βράδυ
... ''..
''Λες να χτυπήσω καμμια Ξάνθη..? Με τον Γιάννη..?? Μπα...θα δουλευει κι αυτος σαν τους άλλους...
''...
...01+30 το βράδυ με τα μοναδικά αρπίσματα της κιθάρας του παλιοφιλου B.B. KIng βουτάω το χάρτη και μιας και είχε πετάξει ο v997 τη λεξη για Σιδηρόνερο...μου φαίνεται μια χαρά... βλέπω διαδρομές... μια δυο εκτυπώσεις στο χαρτί... τα περνάω και στο κινητό...και... μέχρι τις 02+30 το εχω σχεδόν αποφασίσει...
Τι να κάνεις..! Άλλη μια εξόρμηση... που θα ελεγε και ο xmen... άλλη μια απο αυτές που εκανα εγω με τον Πήγασο παλιότερα...
Την πέφτω για ύπνο και ελπίζω να ξυπνήσω στις 08+30 ωστε να ειμαι νωρις νωρίς στην Ξάνθη... εχω αποφασισει πως θα παω ειτε καταφερει να ερθει ο Γιάννης ειτε οχι λόγω υποχρεώσεων....
Το πρωϊ το ξυπνητήρι χτυπά και παραδόξως...εχω χορτάσει υπνο...!!! Πως γινεται και αμα ειναι να παω για δουλεια... να κοιμαμαι 8..9..10...ωρες και να ειμαι κουρασμένος και αμα ειναι για βόλτα να πετάγομαι με τη μια...ενα παράξενο πράγμα..
Αφου πήρα 2 ντεπονάκια λόγω πονοκέφαλου
και ψιλοετοιμάστηκα... Στέλνω ενα μην. στον Γιάννη οτι ξεκινάω ουτως η αλλως μιας και μαλλον θα κοιμόταν και επειδή δεν πιστευα οτι θα τα κατάφερνε...
Όμως ο φτερωτός Ερμής και η Θεά Τύχη συνδράμαν ωστε να χτυπησει το κινητο και να με προλάβει ο Γιάννης με το κρανος ανα χειρας...
- ''Ερχομαι !!! η απάντηση μου ηταν το χαμόγελο...
Αφου φουλάρω και αφου ο Γιάννης με κράζει γιατι αργησα να ξεκινησω τσιμπάω ελαφρώς το Δεινόσαυρο και σε λιγάκι ειμαι σπιτι του...Μετα απο κατι τυροπιτάκια...και καφε...(πολύ ωραίος Γιάννη.. γειας τα χέρια σου !
) μου λεει οτι θα ερθει και ο φίλος Θανάσης με το Gsxr750...
Ξεκινάμε λοιπόν με αλλο προορισμό..Ξάνθη, Σταυρούπολη, Πλαταμώνα..
Δεν εχω ξαναπάει..οπότε why not... τα πρωτα κλμ κυλούν ήρεμα και σε γνωστά λημέρια... μπροστά οι γρήγοροι, πίσω η ντιβανοκασέλα και μετά απο μερικά κλμ, εχουμε πιάσει ενα καλό ρυθμό και οι τρείς σε καλή ασφαλτο με ωραια στροφιλίκια.. κλειστά αλλά και ανοιχτά κομμάτια... κάπου πήγαινα να ειμαι ευτυχισμένος, κάπου όμως δεν ηταν αυτό που θα ηθελα...λίγο το τοπίο, λίγο οι παρατεταμένες ευθείες...
λίγο που πανω που πήγα να ζεσταθώ ο Γιάννης ηθελε να πιει καφέ καταμεσίς του πουθενά στο χωριο Πλαταμώνα...
..ένα χωριό... βγαλμενο απο ταινία για Γερμανούς στην Ελλάδα το `45... ερημο..με λιγοστα σπίτια και μια ομορφη ταβέρνα...
Σταση λοιπόν και αφου τα λέμε λιγο το πρόγραμμα κλείνει στο να συνεχισουμε εγω και ο Γιάννης για Σιδηρόνερο και ο Θανάσης να επιστρέψει απο Αμυγδαλεώνα...
Συνοδευουμε το gsxr μεχρι Αμυγδαλεώνα και απο εκεί αποχαιρετιομαστε και τραβάμε διαμετρικά εντελώς αντιθετα για Σιδηρόνερο...
αντε να δούμε λεω απο μεσα μου και πλεον ειναι 2 το μεσημερι και ειναι η 1η φορά που εχω ζεσταθεί...
Ρωτάω τον v997 εαν εκει που πάμε εχει καμμια στροφούλα και χαμογελαστός μου λεει.. κάατσε.. περιμενε και θα δεις....
Ξαναβάζουμε μπενζίνα και τραβάμε λοιπόν....
Εδώ αρχιζει η ουσία και το ''ονειρο'' της μοναδικής αυτης ημέρας για μένα...
Μπενουμε σε κατι χωριουδακια και αρχιζουν οι στροφές που ειναι απλά...
απανωτές... συνεχώμενα διαρκή κοφτά s-ακια με ωραιο δρόμο και χάραξη...
Ο Γιάννης μπροστά και οι akrapes χτυπάνε στη μούρη μου τη μυρωδιά ζεσταμένης εξάτμισης... Ένα χορό...θα έλεγα τη βόλτα αυτή... με ωραιους ρυθμούς, απο Γιάννη (επλίζω να λεει το ιδιο και για μενα και να μην τον ξενέρωσα) και ξαφνικά....
ξαφνικα...