Απόσπασμα εκ του βιβλίου καταστρώματος της 28ης Οκτωβρίου 2015…….
Κατά την 7ην πρωινήν σήμερον αι μονάδαι του στόλου ηρχισαν αφικνούμενες εις σημείο προκαλύψεως όπισθεν της γραμμής εφορμήσεως επί του 35ου χιλιομέτρου του άξονος Αθηνών Λαμίας εν Αφιδνες. Το σχέδιο προέβλεπε σάλπισμα αναχωρήσεως κατά την 7η και 15 ακριβώς.
Το σχέδιο ήτο εξ αρχής οριακά αισιόδοξο, οι εκπονημένοι χρόνοι που προεβλέποντο δύσκολο να επιτευχθουν στην πράξη από τόσο μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων.
Άμα της συμπληρώσεως των δυνάμεων μας, με 35λεπτον πλέον καθυστέρηση και μετασχηματιζόμενοι εις συγκρότημα αναγνωρίσεως μακράς ακτίνας δράσης, εκκινούμε πλέον κατά την 7ην και 50α πρωινήν πάση δυνάμει δια την σύμπτυξη μας μετά των ημετέρων δυνάμεων, προερχομένων εκ των επονομαζομένων… νέων χωρών… βορείως της γραμμής Αμβρακικού Παγασητικού εις προκεχωρημένη θέση αποκρύψεως/ανασυγκροτήσεως εις τας νότιας εσχατιές τις οροσειράς της Πίνδου και ανατολικας παρυφάς του όρους Καλιακούδα επί υψομέτρου 1100 μέτρων.
Κινούμενοι ταχέως δια ολίγον χρόνο επί του επαράτου εθνικού δικτύου του κατάσπαρτου από φωλεάς ανασχέσεως μηχανοκίνητων μέσων, εκ διοδίων κατασκευαστικών εταιριών, ιδιοκτησίας διαπλεκομένων φίλων υπουργών, και λοιπών αναξιοπαθούντων λαμογιών, που λυμαίνονται ανεξέλεγκτα και χωρίς αιδώ το εθνικόν δίκτυον της χώρας, απαγκιστρωνόμεθα ταχέως πέριξ της Χαλκίδος, και με υπερκερωτικο ελιγμό επί του δεξιού πλευρού εγκαταλείπουμε το εθνικό δίκτυο και εισερχόμεθα εις επαρχιακό τοιούτο.
Και κινούμενοι σε ρυθμό περιπολίας, αθέατοι εις την εχθρική παρατήρηση των ταλιροφονιαδων των διοδίων του εθνικού δικτύου, και καλυπτόμενοι εκ του πτυχώδους ανάγλυφου του εδάφους προσορμίζουμε εν Κρικελο κατά την 12ατην πρωινήν με μηδενικές απώλειες κερμάτων εκ των πορτοφολιών ημών αλλά με μεγάλη καθυστέρηση 2 και πλέον ωρών συμφώνα με το εκπονημένο πρόγραμμα του γενικού αρχηγείου του στόλου και συμπτυσσόμεθα ομαλώς μετά των αναμενόντων ημάς ημετέρων δυνάμεων.
Της δυνάμεως μας ολοκληρωθησης και με ηθικόν ακμαιότατο, εκκινούμε εκ νέου επί δύσβατου ορεινού εδάφους δια να πλήξουμε τον πρώτο μας αντικειμενικό στόχο.
Το πάντα βρέχει, το οποίο και προσεγγίζουμε επιτυχώς μετά ικανού χρόνου πλεύσεως.
Το αρχικό σχέδιο του ακροβολισμού των μηχανοκίνητων μέσων επί ασφαλούς τοποθεσίας, και η συνέχιση της πορείας πεζή εντος του υδάτινου κωλύματος που μας φράσει το δρόμο προς την καρδιά του πάντα βρέχει και την ολοκλήρωση του σχεδιασμού ενεργειών της 1ης μέρας εγκαταλείφθηκε λόγο των εξαιρετικά μεγάλων προηγηθέντων χρονικών καθυστερήσεων που έθεταν πλέον όλο τον σχεδιασμό εν αμφιβόλω.
Εκτελούμε μικρή παύση της πορείας δια ανάληψη δυνάμεων στη γέφυρα μπλελευ του κρικελοποταμου ανασυγκροτούμεθα ταχέως και εκκινούμε με τάξη και πειθαρχία επί στραγγαλιστικής οφιοειδούς χωμάτινης ανωφέρειας δια την υπερκέραση εκ του νότου του διάσελου της καλιακούδας στα 1800 μέτρα και την διεκπεραίωση μας βόρεια στο μεγάλο χωριό Ευρυτανίας και από εκεί κινούμενοι με κατεύθυνση προς μικρό χωριό εισβάλουμε σε χώμα με κατεύθυνση φιδάκια που είχε προγραμματιστεί το γεύμα της ημέρας, και προσέγγιση του τρικεριωτη ποταμού χαμηλότερα λίγο πριν εκβάλει εις την λίμνη κρεμαστών οπού συμφώνα με τον αρχικό σχεδιασμό και θα καταλύσουν τα ημέτερα τμήματα υπαιθρίως κατά την έλευση του χρόνου της νυκτός.
Ο σχεδιασμός πήγε κατά διαβόλου καθόσον προέβλεπε να φτάσουμε στο σημείο διανυκτέρευσης με το τελευταίο φως της ημέρας και εμάς το τελευταίο φως της ημέρας μας προκάνε στους χωματόδρομους στα βουνά πριν καν φτάσουμε φιδάκια. Ήδη από το μικρό χωριό η οπισθοφυλακή αποτελούμενη από 2 capo και 1 peas αποκόπηκε από το κυρίως σώμα σε μια διασταύρωση. Δεν υπήρχε λήψη σήματος ασύρματου να επικοινωνήσουμε με τα προπορευόμενα τμήματα. Για να μην αποκοπούμε εντελώς εκτελούμε αναγνώριση των ιχνών κίνησης της φάλαγγας και αποφασίζουμε να κινηθούμε στο αριστερό σκέλος της διασταύρωσης πράγμα που μας κοστίζει χρόνο και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τη χρονική διαφορά με τα προπορευόμενα τμήματα. Στη δεύτερη διασταύρωση δεύτερη αναγνώριση νέα καθυστέρηση. Στη τρίτη πλέον διασταύρωση δεν έχει αρκετό φως, δεν είμαι σίγουρος πια είναι τα ίχνη των δικών μας τμημάτων και πια τα ξένα και ακινητοποιούμεθα κάπου στα 1200 μέτρα με κρύο και σκοτάδι.
Εν τω μεταξύ έχουν αντιλήφθη την απουσία μας και έχουν παύσει την πορεία τους τα εμπροσθεν προπορευόμενα τμήματα, και ω του θαύματος έχουμε σήμα επικοινωνιών και πάλι.
Εκ της συνομιλίας δεν κατεστει δυνατόν να καταλήξουμε πια κατεύθυνση να πάρουμε στη διασταύρωση. Το ιχνηλατικό 640 του ιλάρχου αναστρέφει να κάνει τη διαδρομή ανάποδα να έρθει να μας εντοπίσει ελπίζοντας ότι δεν έχουμε ακολουθήσει λάθος ίχνη στις προηγούμενες διασταυρώσεις και δεν βρισκόμαστε αλλού για αλλού χαμένοι νύχτα μέσα στα βουνά.
Τελικά μετά από 10 λεπτά αναμονής ακούστηκε ο γνώριμος ήχος του ΚΤΜ μέσα στην νεκρική σιγή της νύχτας κάπου μακριά και μετά από 1-2 λεπτά ακόμα φάνηκαν τα φώτα να κατεβαίνουν από ψηλά μέσα στα δένδρα στο δεξί μέρος της διασταύρωσης.
Ανασυγκροτούμεθα τάχιστα και εκκινούμε γιατί το κρύο έχει αρχίσει και κοκαλώνει τα αυτιά μας.
Εμπρός το 640 πίσω εμείς σε σφικτό σχηματισμό. Κάποια στιγμή φτάνουμε σε κάτι κεραίες και ο ιχνηλάτης κοντοστέκετε με απορία. Δίνει εντολή παύσης της κίνησης και κάνει μια αναγνωριστική γύρα. Αδιέξοδο. Έχουμε φτάσει κορυφή στα 1600 μέτρα κάπου χάσαμε μια διασταύρωση μέσα στη νύχτα, την περάσαμε και δεν την είδαμε. Ευτυχώς η διασταύρωση που χάσαμε δεν ήταν πολύ μακριά καμιά 200αρια 300 μέτρα ποιο κάτω. Παίρνουμε το σωστό μονοπάτι και σε κανένα 10λεπτο φτάνουμε στη διασταύρωση που έχει σταματήσει και περιμένει ο κύριος όγκος των δυνάμεων μας. Νέα σύσκεψη για την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε αποφασίσουμε και παίρνουμε τον αριστερό κατηφορικό χωματόδρομο κατεβαίνουμε κατεβαίνουμε και σε κάποιο σημείο αυτός αυξάνει την κατηφορική του κλίση και είναι και λασποχορταριασμενος κατεβαίνω με τους προπορευόμενους και βλέπω στους καθρέπτες τα φώτα των όπισθεν εξ εμού να σταματούν την πορεία τους σε αυτό το σημείο.
Βρε λες να πηγαίνουμε λάθος σκεπτομαι, στην πρώτη δεξιά φουρκέτα σταματούν και οι προπορευόμενοι.
Ένα 990 χύνετε προς τα κάτω στον κατήφορο και επιστρέφει μετά από 3-4 λεπτά, κάτι συζητά με τον ίλαρχο και δίνετε το παράγγελμα της αναστροφής.
Ω! να σου γ@μ*σω πως στρίβουμε σε αυτή την κλίση πάνω στο βρεμένο χόρτο? Τράβα ο ένας από δω σπρώξε ο άλλος από εκεί καταφέρνουμε να στρίψουμε τελικά χωρίς να ξαπλωθούμε όλοι κάτω μαλλιά κουβάρια ο ένας πάνω στον άλλο.
Και με λίγη προσπάθεια και κουνήματα της ουράς καταφέραμε και ανεβήκαμε πίσω στους άλλους και πήραμε τον αντίθετο δρόμο στη διασταύρωση, και σε 40 λεπτά ακόμα είχαμε φτάσει φιδάκια για το μεσημεριανό γεύμα της ημέρας που τελικά το κάναμε μέσα στη μαύρη νύχτα.
Η σκέψη βεβαία να συνεχίσουμε μετά το γεύμα μέσα στο κατασκοταδο αλλά 20 χιλιόμετρα για να κατεβούμε να κατασκηνώσουμε στον τρικεριωτη απορρίφτηκε εκ των επιτελών σαν μηδέποτε γενόμενη. Αν και θα ψηνόμουν για μια νυχτερινή ταλαιπωρία ακόμα αν είχα την κατάλληλη ώθηση.
Οι επιτελείς ήταν ανένδοτοι πάντως.
Όλοι μαζί θα καταλύαμε φιδάκια σήμερα σε δωμάτια χωρίς δεύτερη σκέψη.
Καληνύχτα σας
