Μετα από δυο ημερες στο Βελιγραδι, το πρωινό σήμερα ουσιαστικά σηματοδοτούσε το πέρας των επιχειρήσεων επί βαλκανικού εδάφους και την έναρξη της πορείας της επιστροφής.
Ταχέως εκκινούμε από Βελιγράδι για το χειμερινό θέρετρο στο Μπάνσκο της Βουλγαρίας στο όποιο προσεγγίζουμε τις πρώτες απογευματινές ώρες.
Ένα κατάλυμα που είχαμε κλίσει από πριν, πήγαμε περιμέναμε άλλα δεν βλέπαμε άνθρωπο να άρχετε στη ρεσεψιόν μετά μας μπήκε και η ιδέα έτσι όπως το κόψαμε ότι δεν διαθέτει και όρχο για τα ζωντανά και επωφελούμενοι από την απουσία υπεύθυνου δραπετεύσαμε.
Κάναμε μια στάση στην πλατεία για καφεδάκι και να αποφασίσουμε που θα καταλύσουμε απόψε
Ψάξε από εδώ, κόψε μια βόλτα από εκεί, βρήκαμε κάπου που διέθετε περίκλειστο όρχο δια τα ζωντανά και καλές τιμές δια εμάς.
Σήμερα είναι η τελευταία μας νύχτα επί βαλκανικού εδάφους από αύριο θα πατάμε τα δικά μας γνώριμα χώματα.
Αφού ταχτοποιηθήκαμε στον καταυλισμό μας ακροβολισθήκαμε προς εξεύρεση τροφής. Περπατήσαμε στα σοκάκια για αρκετή ώρα μέχρι να βρούμε το ταβερνείο που θα μας περιποιόταν απόψε.
Η αλήθεια είναι ότι φάγαμε καλά, μισό κιλό παιδάκια πηρά για την πάρτη μου. Οι άλλοι έφαγαν από μια χοιρινή και ένα φιλέτο κοτόπουλο, πήραμε ακόμα μια σαλάτα 4 πατάτες κάτι πίτες με σκόρδα και πληρώσαμε 32 ευρώ το σύνολο.
Στο τέλος η χωριάτα μας έφερε το λογαριασμό. Πρώτα ακούμπησε με φέτα ξύλο από κορμό πεύκου πάνω στο τραπέζι, ακούμπησε πάνω στη φέτα τον λογαριασμό, και μετά με μια κοφτή κίνηση ΓΚΑΑΑΑΑΑΑΠ!!! Τον κάρφωσε με μια χατζάρα σαν του Ράμπο.
5 χιλιοστά καρφώθηκε η λάμα μέσα στο ξύλο.