υνήθως το βίντεο ενός ταξιδιωτικού
είναι ο επίλογος μιας καλογραμμένης αφήγησης . 


Φέτος θα το κάνω λίγο ανάποδα όμως .


Από τη μία τα χίλια δυο που έχω στο μυαλό μου
και δεν μου επιτρέπουν να γράψω όλα αυτά που έζησα όπως θέλω ,
από την άλλη η απόφαση μου να αποχωριστώ το raid
με κρατούν σε στάση αναμονής . 


Μάλλον φυλάω την αφήγηση του ταξιδιωτικού
σαν το αποχαιρετιστήριο γράμμα στο raid μου
όταν αυτό θα φύγει με το νέο του ιδιοκτήτη καβάλα .


Ωστόσο όμως και μέχρι να γίνουν όλα αυτά ,
πάρτε μια γέυση από το φετινό tour
σε δυτικές Άλπεις με άρωμα Γαλλίας !! 

παλιοπαιδο μας κ@@@σες παλι ...   


 (ολα τα ευρω ο Bro στην αρχη .. χαχαχα)

Αυτό το video δεν είναι διαθέσιμο!..

 πολυ καλο !!! μας δροσισες και μας ταξιδεψες για λιγο 

επισης πολυ καλη η μουσικη επενδυση 

Ωραίο βιντεακι με πολύ καλή επιλογή μουσικής, ταξιδιάρας 

εκπληκτικα και τα 2 σου ταξιδια.
αυτος ειναι και ο λογος που ξεκινησα να ψαχνομαι για μηχανη και παλι.
θελω να περασω ξανα τις αλπεις, αλλα αυτη τη φορα να μεινω και καποιες μερες, μιας και την πρωτη φορα που το εκανα, ημουν περαστικος για πιο βορεια (nurburgring μερια )

θα ειχε πολυ ενδιαφερον νομιζω να εκανες και καποιο θεμα (ή και βιντεο) με τον εξοπλισμο που ειχες μαζι σου, πακεταρισμα κλπ

Photo Story

 
Day 1


 Φέτος τα πράγματα ήταν πιο απλά . Έλειπαν τα δραματικά του περσινού ταξιδιού ,
και σε συνδυασμό με την σχετική εμπειρία που είχαμε πλέον από τις χώρες αυτές , όλα κύλησαν πιο ομαλά .

Αφού μας έκαναν και τη χάρη τα Capo και δεν μας σκότισαν τα π@π@πρι@ , μπορώ να πω ότι
το ταξίδι βγήκε όλο by the book που λένε , χωρίς δυσκολίες .

Μόνη απώλεια ο ένας συνοδοιπόρος της περσινής παρέας , που αναποδιές στη δουλειά τον
κράτησαν εντός συνόρων .

Το concept ήταν απλό . Θα πηγαίναμε να κλείσουμε το κύκλο που είχαμε αφήσει εκκρεμότητα στις Άλπεις ,
και θα κάναμε τα δυτικά πάσα από davos και μέχρι το monaco , διασχίζοντας όλη τη ραχοκοκαλιά Ελβετίας ( αγαπημένη )
και Γαλλίας ( νέος έρωτας ) .

Προετοιμασίες , Ηγουμενίτσα port και αναχώρηση για μέρη μαγικά !!





















Καμπινάρα φυσικά , ύπνος βασιλικός και το πρωί σουλάτσο στο βαπόρι και καφές για να περάσει ή ώρα .
Δεν είχε κόσμο το βαπόρι , και ήταν σούπερ . Τσιμπήσαμε και κάτι και αναμέναμε την άφιξη μας στην Ανκόνα .

Μόνη παραφωνία η καθυστέρηση που είχε , και θα μας έβγαζε στην Ανκόνα 19:00 το απόγευμα αντί για 16:00
και θα έπρεπε να μαζέψουμε το χρόνο στην autostrada για να πάμε Βερόνα που είχαμε τη πρώτη μας διανυκτέρευση .

Κάποια στιγμή ξεπρόβαλε και η Ανκόνα από τα παράθυρα , και κινήσαμε να πάμε στο γκαράζ να πάρουμε τα μηχανάκια .










 Σχόλιο :

Πόσο ανακουφιστικό είναι να έχεις μηχανάκι 10ετίας και να μην είσαι και ψείρας .... Μπαίνουμε καράβι μετά από 3 ώρες καθυστέρηση
και αναμονής στο λιμάνι στην Ηγουμενίτσα και ξέροντας από πέρσι πως αν αργήσουμε στη ρεσεψιόν και μπουκάρει όλος ο κόσμος
θα γίνεται της πουτ@ν@ς , ψάχνουμε τρόπο να πάμε πρώτοι .

Μόλις ανεβάινουμε στο γκαράζ και βγάζουμε τα μπαγκάζια , υπάρχει ένας αναβρασμός από άλλους μοτοσυκλετιστές ,
του στυλ πως θα μας δέσουν το μηχανάκι , από που , μην πέσει , μην γρατζουνιστεί ..κτλ ( δεν γράφω μάρκες για ευνόητους λόγους )
 
Ανεβαίνουν οι τύποι με τα Capo , σβήνουν μηχανάκι , βλέπουν τι κατάσταση αυτή ....
Βγάζουν μπαγκάζια , γελάνε , τα παρατάνε όπως είναι ( και να π@ν να γ@μηθουν ) και φέυγουν σφαίρα για τη καμπίνα !!






 Κατά τα άλλα βγαίνουμε autostrada , μας πιάνει η νύχτα .
Κάποια στιγμή , να ναι καλά το Garmin , βρίσκουμε ξενοδοχείο στη Βερόνα
και πέφτουμε για νάνι γιατί αύριο θα ξεκίναγε το ουσιαστικό ταξίδι . 

....συνέχίζεται

Day 2


 Ξύπνημα Βερόνα , πρωινό , ανασυγκρότηση και βουρ στο δρόμο να φάμε τα τελευταία ανιαρά χλμ autostradas
και να αρχίσουμε να ανηφορίζουμε τα βουνά με προορισμό την Ελβετία και το St Moritz .

To garmin κάνει τα μαγικά του πάλι , και μας βγάζει από το χάος των αυτοκινητόδρομων της Ιταλίας
γρήγορα και σωστά .
Φέτος ούτε καν τα θεματάκια τα περσινά με το garmin δεν είχαμε . Μέχρι και αυτό δούλεψε ρολόι
και μας πήγε καρφί στους χάρτες που είχα φτιάξει από πριν .


 Σιγά σιγά το τοπίο αλλάζει ...







Ο δρόμος γνωστός μιας και πέρσι από εκεί είχαμε μπει Ελβετία . Περνάμε τα σύνορα και ακολουθεί ένα ωραίο πιστάκη
που το είχαμε τιμήσει και πέρσι με καγκουριλίκια .

Λίγο παρακάτω ήταν μια υπέροχη λίμνη που φέτος θα την απολάμβανα και δεν θα τη προσπέρναγα .
Άραγμα στις όχθες , κολατσιό και χαβαλές ...














 
 Συνεχίζουμε για το πρώτο μας πάσο , που μας έβαζε όλο και πιο πολύ στο κλίμα του ταξιδιού .
Σιγά σιγά οι περσινές εικόνες που αντικρίσαμε έρχονταν και πάλι στα μάτια μας ,
και νιώθαμε τυχεροί που είμασταν και πάλι εκεί να τα δούμε και να τα ζήσουμε όλα αυτά .


Berninapass











O teammate



















 Ακολουθεί το albula pass , που ήταν το μόνο που είχαμε χάσει πέρσι λόγο καιρού
και ήταν και ο βασικός λόγος που πήγαμε φέτος το ταξίδι 10 μέρες παραπίσω
για να μην φάμε πάλι καμιά φόλα .

Πασάρα ήταν τελικά το γ@μημένο και παίζει να ήπια και το καλύτερο espresso της ζωής μου
εκεί πάνω ... άλλο βέβαια που το πλήρωσα 10 €







Best photo of my life so far



















 Στη παρακάτω φωτό ο μ@λ@κ@ς ο Bro τρολάρει τους Γερμανούς ,
και τους βγάζει φωτογραφία κάνωντας τους και τα κουμάντα ότι ελάτε πιο δω
πιο μέσα , πιο κοντά και τέτοια .... και αυτοί κάθονται !!









 Είμαστε κοντά στο moritz και απογευματιάζει σιγά σιγά . Ένα πάσο μας χωρίζει ακόμα και αναχωρούμε για να το
απολαύσουμε και αυτό .

julierpass













πό εκεί κατηφορίζουμε πλέον για Moritz , και ψάχνουμε να βρούμε το δωμάτιο και αν μας βοηθήσει η μεγαλόχαρη
και κάτι να φάμε 

Είναι γνωστό ότι η Ελβετία είναι μια πανέμορφη χώρα , αλλά στο κομμάτι διαμονής και φαγητού κλάφτα .

Για να καταλάβετε δωμάτιο βρήκαμε σε ένα Motel να το πω , στάβλο να το πω ...εεεε κάτι τέτοιο με 70 € η βραδιά .
Ένα δωμάτιο 3*3 κυριολεκτικά όπου χώραγε μόνο το κρεβάτι , μπάνιο κοινό ...κτλ

Αλλά κλάιν πραγματικά , είναι τόσο όμορφα όλα τα υπόλοιπα που είναι μια ''ταλαιπωρία'' που θα μπορούσα
να την υποστώ άνετα ξανά και ξανά .





Ξενοδοχειάρα !!





Υπήρχε βέβαια και αυτό δίπλα με καμιά 400€ η βραδιά 





Και σακουλίτσες για τα κακάκια του σκύλου έτσι , όχι αμολάμε το κόπρο και χέζει όλη τη γειτονιά 







Και τυπική διατροφή Έλληνα στην Ελβετία για να επιβιώσει 







....συνεχίζεται ( άλλη μέρα )

Day 3




 Η Τρίτη μέρα συμπεριλάμβανε ένα μικρό πέρασμα από Ιταλία πάλι στα κλεφτά ,
οπότε εκεί ξέραμε θα πίναμε ένα καφεδάκι της προκοπής ... αλλά μέχρι εκεί ...

Το πρωί στο Moritz κάνει κρύο , και δεδομένου ότι ξυπνήσαμε χαράματα ( 6 ) από το στάβλο που
μείναμε και χωρίς παροχή πρωινού , περιμέναμε να πάει 8 η ώρα να ανοίξουν τα supermarket
και να φάμε κάτι πριν ξεκινήσουμε .

Χυμός στο χέρι , μπισκότα και κρουασάν και πήγαμε στη λίμνη να αράξουμε να φάμε ,
όπου και μας έκοψε το κρύο 


Πρωινό με θέα τη λίμνη





 Κάποια στιγμή κρύο ξε-κρύο αποφασίσαμε
να ξεκινήσουμε σιγούλια σιγούλια και αρχίσαμε την ανηφόρα 












 Καταπράσινη διαδρομή και με πολύ υγρασία ,
ο ήλιος όμως ανεβαίνει σιγά σιγά [size=78%]έχει πάει σχεδόν 10 και έιμαστε Ιταλία όπου θα πιούμε ένα καφέ ανθρώπινο πριν [/size]
συνεχίσουμε και ξαναμπούμε Ελβετία .

Δεν έχει βέβαια πουθενά να παρκάρουμε τα μοτόρια ,
οπότε ευγενικά και πολιτισμένα τα παρατάμε πάνω στο πεζοδρόμιο λες και είμαστε στο Μπουρνάζι 











Ανηφόρισμα !! 




















 Ωραίο το spluga και με πολύ ομίχλη , νομίζαμε ... μέχρι που αρχίσαμε το ανέβασμα στο S Bernadino και σχεδόν δεν βλέπαμε σε κάποιες φάσεις .
Το τοπίο αγρίευε και ομόρφυνε απίστευτα , σταδιακά και είχαμε μπει σε νιρβάνα . 


























 Πίνουμε κάτι χυμούς , αράζουμε και χαζεύουμε τη λίμνη . Πολύ λίγος κόσμος , καμία σχέση με τα stelvio και gavia που γίνεται πανηγύρι .
Τα περισσότερα πάσα της Ελβετίας είναι ήρεμα και ήσυχα και τα απολαμβάνεις .

Ο Bro σε μία φάση μου λέει θέλει τουαλέτα , και πάει μέσα στο μαγαζί .
Μετά από 5 λεπτά έρχεται χαμογελώντας και μου λέει έλα πάμε να φύγουμε σβέλτα .
- Τι έγινε ρε μλκ ?
- Πάμε , πάμε ...
- Ωχ , τι έκανες ?
- Τίποτα ρε , ο άλλος ο μλκς μου ζητάει λεφτά για τη τουαλέτα και του πα έχω στο μηχανάκι πάω να του φέρω
- χαχαχαχαχαχχα... καλά άντε γεια !!

Η ώρα έχει περάσει , και συνέχεια έχει το ανέβασμα στο disentis όπου είχαμε κλείσει και ένα Motel για να μείνουμε .
Εκεί στη διαδρομή βρήκαμε και  μία ωραία μεριά σε ένα ποτάμι και αράξαμε να φάμε πλάι στο ποτάμι .

Το μοτελάκι αν και τρύπα μπορώ να πω ήταν αξιοπρεπές . Καθαρό , με μια μπυραρία από κάτω που ήπιαμε μπυρίτσα ,
πάνω στο δρόμο ...ότι πρέπει για διαμονή μιας βραδιάς με τη προϋπόθεσή ότι θα φτάσετε αργά όμως γιατί αν φτάσετε νωρίς
απλά δεν θα έχετε τι να κάνετε στο disentis






















.... συνεχίζεται


 

.

Day 4




 Αυτή η μέρα είναι περίεργη .

Από τη μία είναι η τελευταία μέρα στην Ελβετία και ίσως να μου πάρει χρόνια μέχρι να τη ξαναδώ ,
μιας και τα σχέδια της επόμενης χρονιάς δεν συμπεριλαμβάνουν Ελβετία ,

από την άλλη είναι ίσως η καλύτερη μέρα στην Ελβετία μιας και τα 100 επόμενα χλμ
συμπεριλαμβάνουν τα καλύτερα πάσα της  που μαζί με το furka που κάναμε πέρσι
συμπληρώνουν ένα κύκλο που αξίζει με 1000 να κάνει κάποιος .

Ξύπνημα πρωινό , και super market πάλι για κάνα χυμό και γάλα .
Αφού στανιάρουμε λίγο και βγαίνει και δυναμώνει και ο ήλιος λέμε να ξεκινήσουμε σιγά σιγά .

Μην σας γελάει το ότι είμαστε στη καρδιά του καλοκαιριού στην Ελλάδα ,
εδώ το πρωί κάνει ψ@λΟκρυο και ειδικά αν πάς να ανέβεις πάσο πρωί πρωί τσούζει 


 oberalpass με το καλημέρα και δίπλα μας .





 Εκεί ήταν και ένας Γάλλος με ένα ιδιαίτερο όχημα . 










 Άραγμα λίγο στο πάσο και μετά βουρ να κατέβουμε το βουνό
και να ξανανεβούμε με πορεία προς sustenpass .

Sustenpass , grimpselpass και furka pass συμπληρώνουν αυτό το κομμάτι των 100 χλμ


 [size=78%]








 Πλεόν αν και αρχές Ιουλίου συναντάμε και χιόνι στο δρόμο μας ,
και γουστάρουμε πολύ !!!


 




















Και επειδή φασίστες υπάρχον παντού και δεν είναι μόνο προνόμιο της χώρας μας ,
δείτε την επόμενη φωτό .





 Στο sustenpass βρήκαμε και ένα γκρουπάκι με Άγγλους οι οποίοι  ξέρετε μόλις είχαν αποφασίσει να βγουν από την ΕΕ .
Είχαμε μια σύντομη συνομιλία μαζί τους μιας και δεν άντεξα να μην τους ρωτήσω .

Από τι κατάλαβα , ούτε και που τους ένοιαζε που βγήκαν , αλλά όχι βάσει τεκμηριωμένης και συγκροτημένης σκέψης
περισσότερο μου θύμισαν δικές μας κορώνες του στυλ να βγούμε από την ΕΕ να πάμε σε δρχ κτλ
δλδ βλέπωντας και κάνωντας .... βέβαια αυτή είναι Ηνωμένο Βασίλειο και όχι Βαλκανικό γυφταριό

Mετά το πάσο ακολουθεί μια κατάβαση και μία διαδρομή ανάμεσα σε ποτάμια λίμνες και δάσοι για πολλά χλμ
που μόνο αδιάφορη δεν τι λες , αλλά έχοντας δει τα πάσα πραγματικά εκείνη τη στιγμή δεν χάνεις ενέργεια για αυτά τα τοπία .

  Επόμενο πάσο grimsellpass


 































  Μετά το grimsellpass κατεβαίνουμε το βουνό , και ακολουθούμε το ροδανό ποταμό μιας και έχουμε αρκετά χλμ για να βγούμε
από την Ελβετία και να μπούμε μόνο για το βράδυ στην Αόστα σε Ιταλικό έδαφος όπου θα διανυκτερεύαμε κιόλας .


Η λύση ήταν ή παράδρομοι προς αποφυγή αυτοκινητόδρομου και βινιέτας ( 40 € δλδ )
ή αυτοκινητόδρομος και βινιέτα .

Εν τέλη μπαίνουμε αυτοκινητόδρομο , αδιαφορούμε πλήρως για τη βινιέτα και λέμε άμα μας σταματήσουν μας σταμάτησαν .
Δεν μας ενόχλησε κανείς , εμείς καλύψαμε γρήγορα καμιά 150αρια χλμ και είμαστε έτοιμοι να ανέβουμε στο τελευταίο πάσο ,
που ήταν και σύνορα Ελβετίας - Ιταλίας .

Τα πάσα είχαν αρχίσει να ονομάζονται πλεόν Col , σημάδι ότι πλησιάζαμε Γαλλία .

Εκεί στα σύνορα είχε ένα πανέμορφο χώρο με τραπεζάκια και καρέκλες να αράξεις ,
και δεν χάσαμε την ευκαιρία να κάτσουμε και να τσιμπήσουμε κάτι .


 

















 Προσοχοί παιδιά στα γκρουπάκια των Γερμανών στα πάσα .
Το ξέρατε εσείς ότι κλάνουν με την ίδια ευκολία που εμείς ρευόμαστε ?

Εγώ όχι , μέχρι που το διαπίστωσα φέτος όταν έτυχε να είμαι κοντά σε ένα μπούγιο Γερμανών
και έλεγα έλα ρε πστ μου αποκλείεται μάλλον του έφυγε του τύπου ... αλλά τελικά βάραγε κατά ρυππάς αυτός
μην του πάθει και τίποτα το εντεράκι

Καλά όχι ότι εγώ ήμουν καλύτερος .
Έψαχνα απεγνωσμένα να βρω τουαλέτα για κατούρημα .

Ψάξιμο στο ψάξιμο είδα ένα κτίριο και πήγα από πίσω να κάνω τη δουλεία μου .
Ουφφφ .... ξαλαφρώνω και όπως πάω να επιστρέψω διαπιστώνω ότι το κτίριο που κατούραγα εξωτερικά
, ήταν τουαλέτα !!!

Με αυτά και με αυτά κατέβασμα Αόστα .
Δωμάτιο super και βόλτα σε μια κλασική Ιταλική πόλη .
Καφές και Pizza και άραγμα στο χώρο του camping Που ήταν το δωμάτιο
και είχε πρωτάθλημα Μπότσια ( αν λέγεται έτσι ) και χαζεύαμε τα παούδια που παίζανε .

























 .... συνεχίζεται ( άλλη μέρα ) με επέλαση σε Γαλλικό έδαφος !! 



















[/size]

Πολλά Μπράβο
Εχεις δίκιο ''faraway'' για την Ελβετία.Από τις ωραίες φωτογραφίες που τραβήξατε φαίνεται ''πανέμορφη''
Ανέβασε και τις υπολοιπες φώτο απο τη Γαλλία

Day 5
Viva La France !!




 Η μέρα αυτή είχε κάτι το συναρπαστικό ....
ήταν η είσοδος για πρώτη φορά σε μία χώρα που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ .

Όπως και να χει , η προσμονή αυτή από μόνη της σου δημιουργεί ένα αίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας ,
  ότι κατάφερες και πάτησες και εκεί ,
  ότι είδες και ένιωσες έστω και για λίγο τη κουλτούρα ενός άλλου λαού .

Τους Ιταλούς ,
Αυστριακούς ,
Γερμανούς και Ελβετούς τους ξέραμε από πέρσι
αλλά οι Γάλλοι ήταν άγνωστοι ράτσα για  μας .


Με αυτό τον ενθουσιασμό , ξεκίναγε εκείνη η μέρα , και νωρίς αρχίσαμε την ανάβαση για να βγούμε από Ιταλικό έδαφος
και να πατήσουμε Γαλλία στο γνωστό πάσο του Αγίου Βερνάνδου , ξέρετε αυτό με τα σκυλιά . 

















 Τα σκυλάκια , αν και ψεύτικα , και ο Άγιος  ....

Μεγάλη μ@λ@κί@ που δεν είχαν ούτε έναν αληθινό σκύλο
να χαζέψουμε στο μέρος που δημιουργήθηκαν
















 Πλέον κινούμαστε σε Γαλλικό έδαφος , και πάμε προς το πρώτο μας Γαλλικό πάσο το col d iseran .

Τα Γαλλικά πάσα είναι διαφορετικά από τα Ιταλικά και Ελβετικά .
Δεν έχουν τόσο μεγάλη κίνηση ,
οι δρόμοι δεν είναι τόσο περιποιημένοι ,
όπως πχ της Ελβετίας αλλά θα βρεις και λακούβες ,
και σημεία φαγωμένα από τη κακοκαιρία ...κτλ
Επίσης τα Γαλλικά πάσα , τα γνωστά κυρίως , είναι ψηλά !!
Πολύ ψηλά , δλδ άνω των 2600μ
και δεν έχουν καθόλου μπάρες προστατευτικές με δρόμους στενούς ,
οπότε οι ταρζανιές και οι μαγκιές είναι περιττές εκεί ,
μιας και το απόλυτο χάος καραδοκεί στα γκέμια τους .



Παρόλλα αυτά , που μόνο ως αρνητικά δεν τα ανέφερα ,
τα Γαλλικά πάσα
είναι άλλο Level ομορφιάς
και επιβλητιικότητας .

Είναι τεράστια ,
ανεβαίνουν πολύ μεγάλες χαράδρες
και συνήθως στο ψηλότερο σημείο τους
υπάρχει μια μεγάλη έκταση όπου ανοίγει το μάτι σου ,
λες και είσαι σε άλλο πλανήτη .




 [size=78%]




















































 Η παρακάτω παρέα είναι από κάτι Άγγλους
που μας έπρηξαν τα π@π@ρια σε όλο το ανέβασμα .

Παίζαμε το παιχνίδι του λαγού με τη χελώνα .
Αυτοί πήγαιναν με τη ταυτότητα στο στόμα ,
εμείς σε touring Mode και πρέπει να αλληλοπεράσαμε ο ένας τον άλλον
κάμια 10αρια φορές .




Εεεεε και από ένα σημείο και μετά
να βλέπεις 10 μ@λ@κες στους καθρέπτες σου
που θα προσπαθήσουν να σε περάσουν
καταντάει εκνευριστικό πέραν του επικύνδυνου .





 
Τα κλασικά λοιπόν ,
άραγμα στη κορυφή και αγνάντεμα ....
και αναχώρηση για το επόμενο πάσο το col de galibier .


Μεταξύ του iseran και του galibier υπήρχαν κανά 2 στο ενδιάμεσο
τα οποία πραγματικά δεν σταματήσαμε καθόλου .

Δεν σταματήσαμε καθόλου για 2 λόγους :

1) δεν είχαν τίποτα ιδιαίτερο σε σχέση με τα μεγαλειώδη πάσα που είχαμε περάσει όλες τις προηγούμενες ημέρες
2) ο δρόμος ήταν τόσο στενός που μετά βίας είχαμε καταφέρει να προσπεράσουμε 2 τροχόσπιτα
και δεν υπήρχε περίπτωση να καθυστερούσαμε και να τους τρώγαμε πάλι στη μάπα μπροστά μας


Ενδεικτική εικόνα , αδιάφορου πάσο !!







 Ξέχασα να σας πω ,
πως μπαίνοντας στη Γαλλία και πριν το Iseran
σταματήσαμε για καφεδάκι σε ένα χωριό .

Καλά , είναι γνωστό ότι οι Γάλλοι δεν μιλάνε Αγγλικά ,
αλλά διαπιστώσαμε ότι δεν νιώθουν και με τη λέξη καπουτσίνο .

Αντιθέτως καταλήξαμε σε έναν καφέ που ονομάζουν καφέ ολέ ( wtf ? )
αλλά και σε original κρουασάν , πάμφθηνα .
Νταξ , original .... μην τρελαίνεστε σαν τραγανό Molto είναι ....
αλλά έχει άλλο άερα να το τρως στη Γαλλία !!


 




 Συνέχεια λοιπόν με ανέβασμα στο galibier .
Το πάσο είχε τρελή κίνηση ,
πολλά βαν , αστυνομίες ασθενοφόρα ..κτλ
και αναρωτιόμασταν τι έχει συμβεί .

Τελικά αποδείχθηκε ότι παράλληλα με μας ,
έτρεχε και ένας ποδηλατικός αγώνας που τερμάτιζε στο galibier
και εκεί πάνω γινόταν πανηγύρι .

Πέρναγαν οι ποδηλάτες την αψίδα του τερματισμού ,
τη περνάγαμε και μεις με τα 1000cc μας και τις ξετάπωτες




























 Από εκεί κατέβασμα στη briancon όπου θα μέναμε κιόλας .

Οι μέρες του ταξιδιού μάζευαν σιγά σιγά ,
και ξέραμε πως αυτή η μέρα κυρίως και λίγο η αυριανή
ήταν οι τελευταίες μας στα πάσα και πως σύντομα
θα πιάναμε πάλι της εθνικές κατευθυνόμενη προς Ανκόνα .



Ευχάριστη έκπληξη ήταν η briancon και η όλη συμπεριφορά των Γάλλων .
Δεν ξέρω τι λένε άλλοι , εμένα μου έδωσαν την εικόνα ενός φιλόξενου λαού , πολύ ευγενικού
και με πολύ διάθεση να βοηθήσει αν και δεν ήξερε Αγγλικά .



Η δε briancon υπέροχη , με ένα τεράστιο πάρκο στο κέντρο της που σε αφήνει άναυδο από το μέγεθος του
τις δραστηριότητες του , το κόσμο που διαβάζει στα παγκάκια ...κτλ

Εεεε στη Γαλλία είμαστε , θα πιούμε και ένα κρασάκι ...χικ













 Η μέρα ήταν υπέροχη ,
ακόμα και το δωμάτιο ήταν καλό ,
με την ιδιοκτήτρια δείχνει εντυπωσιασμένη
από το ταξίδι μας και τις μηχανές μας .


Είχε και parking κλειστό το Motel ,
αλλά τα παρατήσαμε έξω στο δρόμο .

Είναι από τα καλά που έλεγα πριν όταν έχεις μηχανάκι 10ετίας+
και έξω κυκλοφορόυν εκατοντάδες bmw
των 20000 € + ....

πρέπει δλδ να πετύχεις πολύ καθυστερημένο κλέφτη
για να ασχοληθεί με τις παλιατζούρες μας .

Στη διάρκεια της ημέρας ο Bro είχε διαμαρτυρηθεί για κάτι ψιλοκενά στη λειτουργία ,
αλλά ήταν παροδικό και δεν έδωσα σημασία .... θα το βρίσκαμε μπροστά μας όμως αύριο ...


συνεχίζεται .....





[/size]

Day 6 & 7




 To ξημέρωμα μας βρίσκει στη briancon , απέναντι από το σταθμό των τρένων ,
να ετοιμαζόμαστε προς τη κάθοδο μας από τα βουνά και τις Άλπεις
προς τα παραθαλάσσια θέρετρα της περιοχής .



Το πρόγραμμα έλεγε κανονικά πως είχαμε μερικά ακόμα πασάκια μικρά ,
και μετά κατέβασμα από το δρόμο του Ναπολέοντα μέχρι και το Μονακό αρχικά και μετά 
προς Νίκαια ή ανατολικά προς Ιταλία .



Αυτό όμως που δεν είχαμε υπολογίσει ήταν ότι τα παραθαλάσσια μέρη εκείνης της περιοχής
και την συγκεκριμένη εποχή που είμαστε εμείς , είχαν πανάκριβη διαμονή .



Κάθε βράδυ κλείναμε τη διαμονή της επόμενης μέρας . Εκείνο το βράδυ καταλάβαμε
ότι διαμονή οπουδήποτε κοντά στη θάλασσα απλά δεν γινόταν ....
μιλάμε για κόστη άνω των 250€ η βραδιά



Εν τέλει είχαμε καταλήξει ότι θα κάναμε την υπέρβαση μας χλμτρικά και από τη briancon αφού βγάζαμε
τα πάσα θα φεύγαμε καρφί για Παρμα , όπου και θα μέναμε 2 βράδια ώστε να δούμε και τη πόλη .





Έτσι ξεκινήσαμε ....





Να πω εδώ πως όλες τις μέρες είχαμε επικοινωνία οδικώς με το bro μέσω των interphone
και στην ουσία σε όλο το ταξίδι μιλάγαμε ακόμα και αν ξεμακραίναμε κανά χλμ ο ένας από τον άλλο .

Πολύ καλή φάση ήταν , μιας και πέραν του χαβαλέ στο δρόμο μπορούσες να προειδοποιήσεις και τον άλλον για διάφορα ,
όπως εδώ στρίβουμε ,
εδώ κάνε αριστερά ,
πρόσεξε το μ@λ@κ@ που έρχεται ...κτλ



Τα πάσα που είχαμε μπροστά μας ήταν τόσο στενά σε σημείο να πρέπει να σταματήσεις το μηχανάκι
σχεδόν εντελώς να κορνάρεις και μετά να στρίψεις τη στροφή .



Τα κάναμε με πολύ κούραση ,
και σε κάποια σημεία να παρακαλάμε να τελειώσει το μαρτύριο .


Σε κάποια  σημεία της διαδρομής
ο bro διαμαρτυρόταν πως του έκανε κενά στη λειτουργία αλλά ήταν τόσο μικρά
που δεν δώσαμε σημασία .













Col de allos & col de champs


δύο από τα δυσκολότερα πάσα που έχω κάνει ποτέ .
Μιλάμε για πολύ στενούρα .... αν βρω κανά βιντεάκι θα σας τα δείξω κάποια άλλη φορά .

Κατεβαίνουμε τα πάσα αυτά , που μας έχουν φάει πολύ ώρα ,
πιάνουμε πεδιάδα και οδεύουμε προς το τελευταίο μας πάσο .

Εκεί οι φωνές του bro έχουν γίνει έντονες σε σημείο να μην μπορεί να οδηγήσει ...

Ωραία λέω ... έχουμε 1000+ χλμ σήμερα
δεν έχουμε κάνει ούτε το 10% της διαδρομής
και μάλλον έχουμε πρόβλημα .



Του κάνω διάγνωση on the go ,
μέσα από την ενδοσυννενόηση
με διάφορες ερωτήσεις αποκλείοντας πράγματα ,
ενώ παράλληλα προσπαθώ να του φτιάξω το ηθικό για να προχωρήσει .

Από τις ερωτήσεις μου είμαι σίγουρος
ότι δεν είναι πρόβλημα ανορθωτή , ούτε ρεύματα ,
ούτε κάποιος αισθητήρας ....

αλλά έχοντας αποκλείσει τα πάντα ,
προσπαθώ να λύσω ένα μυστήριο
ενώ την ίδια στιγμή οδηγάω
και ο άλλος έχει αγχωθεί και βρίζει στο ακουστικό .



Η πιο κοντινή , πόλη ,
που ίσως να βρίσκαμε βοήθεια
πρέπει να απέχει πάνω από 150 χλμ
και ξέρω πως αν ακινητοποιηθούμε εκεί πάνω ,
τον ήπιαμε μέχρι να ξεμπερδέψουμε , θα μας πάρει νύχτα .




Το capo καλώς κακώς τσουλάει ,
και με κουβέντα στη κουβέντα ,
ο bro προχωράει ...

αν και του έχει κολλήσει ότι είναι ο πολλαπλασιαστής
ενώ του έχω πει 10δες φορές ότι δεν είναι .



Κάποια στιγμή σε ένα χωριό ,
παίζουμε κάτι αδελφικές χριστοπ@ν@γίες
και σταματάει ο π@π@ρ@ς
να φτιάξει ντε και καλά τον πολλαπλασιαστή ...


είμαι σε φάση να τον παρατήσω και να φύγω
μόνο και μόνο επειδή δεν ακούει ... αλλά κάθομαι
και κρατιέμαι με νύχια και με δόντια
να μην παίξουμε και αδελφικές μπουνιές και γίνουμε το θέαμα της χρονιάς στο χωριό .



Κάθεται λύνει ,
παιδεύεται γίνεται σκατά ....
φύγε από κει του λέω ρε ...
βάζω μπροστά , γκαζώνω 5-6 φορές μέχρι τις 4500-5500 στροφές
και αφήνω το γκάζι .

Δεν κάνει σκασίματα .

- το βλέπεις ρε ? Δεν είναι πολλαπλασιαστής πόσες φορές θα στο πω ?
- ωραία και τι είναι ?
- τι να σου πω ? το θέμα είναι όσο πάει πρέπει να κινηθούμε νότια
- δεν οδηγιέται ρε
- πάρε το raid , θα πάρω εγώ αυτό







Και έτσι έγινε .

Ντυθήκαμε και ξεκινήσαμε για το τελευταίο πάσο .
Ανεβαίνω και για 4 χλμ δούλευε ρολόι ,
μετά άρχισε κάτι διακοπές
και ύστερα από λίγο σε ανηφορικό άνοιγες το γκάζι και σχεδόν έσβηνε
σαν να πνιγόταν από καύσιμο .



Οκ , κάτι έπαιζε με το καύσιμο και πνιγόταν .


Tps είχα μαζί ...μέχρι και μπεκ αν χρειαζόταν αλλά το μυαλό μου πήγαινε
στον αισθητήρα βαρομετρικού .

Σκεπτόμενος πως ο bro μου είχε κάνει άλλη μια φορά παράπονα όταν ανεβαίναμε το iseran
συμπέρανα πως πιθανόν ο αισθητήρας βαρομετρικού δεν λειτουργεί σωστά
και ενώ ανεβαίνουμε υψόμετρο δεν αναπροσαρμόζει το καύσιμο και το μπουκώνει .


Οκ , πάσο δεν βγάζουμε έτσι του λέω .

Παίρνω πάλι το raid και λέω το bro πάμε σε Plan b ,
με σκοπό να κατέβουμε προς Μονακό και βασικά να πέσουμε σε υψόμετρο
μήπως βελτιωθεί η κατάσταση .
Και αυτό κάναμε .


Όσο κατεβαίναμε το μηχανάκι δεν άλλαζε συμπεριφορά .... εγώ φώναζα προχώρα
ενώ παράλληλα έστυβα το κεφάλι μου να καταλάβω τι σκατά συμβαίνει .

Αποκορύφωμα όταν πλέον είχαμε πέσει σε υψόμετρο κάτω των 500 μέτρων
και άρχισε να σβήνει και εν κινήσει στο δρόμο .

Εκεί τρώω τη φλασιά .

- ρε μλκ , όταν στο έκανε και στο iseran το τεπόζιτο ήταν γεματο ?
- όχι σχεδόν άδειο
- και τώρα πως είσαι από βενζίνη
- τα ίδια


οκ ,
να ένα στοιχείο  σκέπτομαι ,
και αυτομάτως πάω στο επόμενο βήμα


- να σου πω το μηχανάκι όταν το πλένεις σφραγίζεις τη τάπα ?
- τι να κάνω ?
- καλά άστο κατάλαβα ... και να σου πω το αφήνεις και έξω στη βροχή
- ε, ναι ρε μλκ , που να το έχω στο σαλόνι
- έχεις αδειάσει ποτέ το τεπόζιτο
- γιατί ρε ?
- γιατί έχεις νερό μέσα ρε , η τάπα μπάζει από πάνω και όταν μένει άδειο τραβάει νερό και σβήνει


bingo !!! 

Στο επόμενο βενζινάδικο ,
ο bro φουλάρει και το Capo δουλεύει ρολόι !!


Ηθικόν δίδαγμα :

1) Ποτέ μην αμφισβητείς τον faraway


2) μάθετε να πλένεται τα μπουρδέλα σας σωστά


3) ποτέ μην αμφισβητείς τον faraway


Mε αναπτερωμένο ηθικό πλέον οδεύουμε προς Μονακό , και να πιάσουμε παραλία
και τον ατελείωτο αυτοκινητόδρομο μέχρι και τη Πάρμα .


Έξω από το Μονακό έχει κάτι διόδια .
Σταματάμε , και πάω να βγάλω λεφτά .

Δεν έχει άτομο , είναι αυτόματο .
Ψάχνω να βρω σχισμή ...χμμμ δεν έχει .


Έχει μόνο ένα μεγάλο χωνί για ψηλά .
'Ελα όμως που δεν έχω ψηλά .
Βγάζω κάρτα και τη βάζω στην εσοχή .
Τη ξερνάει .


οκ , λέω έχουμε θέμα .
Πατάω το κόκκινο κουμπί που έχει και αρχίζει να μιλάει Γαλλικά .

Η ώρα περνάει ,
το μηχανάκι βράζει ,
η ουρά από πίσω μεγαλώνει ....
εεεε , έτσι λέω είστε ?

Πάω στη μπάρα κοντά
της βαράω μία κουτουλιά με το capo
ανοίγει και άντε γεια !!

Όχι θα κάτσω να σκάσω για να σας πληρώσω .

Πολλά χλμ μπροστά μας ,
πολύ κούραση , πολύ ζέστη και κάποια στιγμή
αργά το απόγευμα  μπαίνουμε Πάρμα .

Παρκάρουμε στη σωστή θέση ,
κάνουμε τσεκ ιν μπανάκι
και βουρ έξω να φάμε !!







Στη Πάρμα θα μέναμε και ολόκληρη την επόμενη μέρα
όπότε θα τη βλέπαμε καλύτερα .

Ήταν πολύ καλή επιλογή οφείλω να ομολογήσω
μιας και εμέις ξεκουραστήκαμε από τα πολλά χλμ
αλλά και ευχαριστηθήκαμε και έιδαμε τη πόλη όπως θελαμε .

Νοικιάσαμε ποδήλατα και όλη μέρα γυρνάγαμε στα αξιοθέατα της πόλης !!










































 Η Πάρμα είναι η γενέτειρα του προσούτο ,
οπότε δεν χάσαμε την ευκαιρία να τσιμπήσουμε
καθώς και να αγοράσουμε για το σπίτι .










Το μεσημεράκι το ξενοδοχείο διέθετε και πισίνα ,
οπότε βρήκαμε και την ευκαιρία να ρίξουμε μια βουτίτσα
μιας και ο παλιός είχε προβλέψει και είχε πάρει και το μαγιό μαζί .

Παράλληλα εκεί στη πισίνα απολαύσαμε
και το τελευταίο μας πάσο για το ταξίδι
και ενδέχωμένος το καλύτερο !!


Το διάσημο col de Colaros   





Και για όοσυς έχουν μειωμένη όραση
και δεν βλέπουν το πάσο

ο Faraway έκανε δουλίτσα και για αυτούς 







Με αυτά και με αυτά ,
το ταξίδι έφτανε στο τέλος του
και την επόμενη μέρα είμασταν έτοιμοι να κατηφορίσουμε για Ανκόνα
και να πάρουμε το καράβι για την Ελλάδα .

Αποφώνηση απολογισμός και τελεταία μέρα αργότερα ....

ο άλλος έχει αγχωθεί και βρίζει στο ακουστικό .

Κάποια στιγμή σε ένα χωριό ,
παίζουμε κάτι αδελφικές χριστοπ@ν@γίες
και σταματάει ο π@π@ρ@ς
να φτιάξει ντε και καλά τον πολλαπλασιαστή ...

...μαγικές στιγμές έχασα πάλι ... νοσταλγώ..