ωραίο θέμα. Τα τσοπανόσκυλα είναι δύσκολη άσκηση γιατί δεν αντιμετωπίζονται όπως τα αδέσποτα. Είναι πολύ θαραλλέα και κατά μόνας, σε ομάδα δεν κωλώνουν πουθενά, οπότε ξεχνάμε φωνές και αγριάδες.
Οπωσδήποτε σταματάς βάζοντας τη μηχανή ή το ποδήλατο ανάμεσα σε σένα και αυτά. Το πρώτο που θα πλησιάσει σε ακτίνα βολής, ρίχνεις με το σπρέι πιπεριού σημαδεύοντας στη μούρη. Αν έχεις δοκιμάσει πιο πριν, θα δεις ότι ρίχνει σε ικανοποιητική απόσταση.

Εάν φυσάει πολύ το σπρέι είναι άχρηστο (μπορεί να φας και ανεμόσκαγα στη μούρη και να κάνεις την θέση σου χειρότερη).

Εκεί πας στην τελευταία γραμμή άμυνας που είναι η συσκευή ηλεκτρικής εκκένωσης. Θα πρέπει να σε τρώει ήδη βέβαια ή να είναι σε απόσταση αναπνοής να σε φάει για να λειτουργήσει, αλλά και να του δείξεις τη συσκευή πατώντας τέσσερις πέντε σκασιές ο θόρυβος και η λάμψη είναι αρκετά αποθαρρυντικές στα ζώα. Παράλληλα αν έχει καλές πέτρες το σημείο τις πετάς με δύναμη και σημάδι.

Πιστόλια κρότου και τέτοια δεν νομίζω ότι κάνουν δουλειά γιατί οι τσοπάνηδες παίρνουν και την καραμπίνα καμιά φορά για κυνήγι οπότε έχουν συνηθίσει και δεν είναι κροτοφοβικά.

Ένα πολύ καλό ΣΩΤΗΡΙΟ tip να έχεις πάντα μαζί σου ένα μικρό μπουκαλάκι γεμάτο οινόπνευμα. Εάν σε έχει αρπάξει σκύλος ή έχει δαγκώσει το σκυλί σου στη βόλτα, δεν ανοίγει το στόμα με τίποτα εκείνη τη στιγμή. Αυτό που κάνεις είναι να βάλεις το μπουκαλάκι κοντά στο άνοιγμα των δοντιών και να πατήσεις το οινόπνευμα μέσα στο στόμα του.
Αρκεί και ένα πολύ μικρό μπουκαλάκι όπως αυτά που έχουν τα υγρά που ατμίζουν. Είναι αρκετή η ποσότητα ώστε να αφήσει με αηδία αυτό που δαγκώνει.