Είχα πει να κάνω αυτό το post εδώ και καιρό για το πώς να δουλεύει κανείς ένα δίχρονο μοτέρ και κυρίως στο πώς να το ξεμπουκώνει. Με έπιασε και η προκοπή τώρα λοιπόν και το γράφω.
Το να δουλεύεις ένα δίχρονο σωστά δεν βελτιώνει μόνο την ζωή του κινητήρα αλλά και την απόδοση. Για παράδειγμα, ένα ξεμπούκωτο μοτέρ τραβάει λιγότερα ζόρια όταν ανεβάζει στροφές και παράλληλα ανεβάζει ποιο γρήγορα (το λεγόμενο “άρπαγμα”) και γραμμικά.
Το θέμα είναι ποιες αρχές ακολουθούμε για να κρατάμε ένα μοτέρ χωρίς να μπουκώνει και να δουλεύει σωστά.
Για αρχή, οι βασικοί κανόνες που ακολουθεί κανείς όσον αφορά την υγεία του κινητήρα είναι:
-Το μοτέρ πάντα να δουλεύει με καλή βενζίνη (δηλαδή η βενζίνη που έχει το μικρότερο ποσοστό …νερού, lol)
-Χρήση full συνθετικού λαδιού το οποίο τσεκάρουμε πάντα αν έχει αρκετό στο δοχείο λαδιού επειδή το να καεί ένας αισθητήρας στάθμης δεν είναι απίθανο και το μοτέρ αν στεγνώσει από λάδι θα κολλήσει
-Αποφεύγονται τα κατεβάσματα (όπως ο διάολος το λιβάνι
) επειδή τα ζόρια που τρώει η μπιέλα είναι τεράστια και καταπονείται χωρίς λόγω αφού το δίχρονο, ειδικά αν μιλάμε για μονοκύλινδρο, δεν προσφέρει κανένα σοβαρό engine brake.
-Το μοτέρ το αφήνουμε να ζεσταθεί πριν ξεκινήσουμε να πάμε κάπου (αν δεν είναι σε θερμοκρασία λειτουργίας και ζοριστεί μπορεί να οδηγήσει σε ψυχρό κόλλημα), αν δεν υπάρχει χρόνος να ζεσταθεί το αφήνει κανείς να δουλεύει μέχρι να βάλει μπουφάν-γάντια-κράνος και μετά μέχρι να σηκώσει θερμοκρασία το δουλεύει σε χαμηλές rpm. Ένας καλός οδηγός είναι ότι ανάλογα με την θερμοκρασία το μοτέρ δεν είναι καλό να υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο στροφών. Δηλαδή, μέχρι τους 30 βαθμούς μέχρι τις 3000rpm, μέχρι τους 40 – 4000rpm, μέχρι τους 50 – 5000rpm, κλπ. Αυτό συνεχίζει μέχρι να φτάσει το μοτέρ στη μέση θερμοκρασία λειτουργίας του.
Στην συνέχεια, όσον αφορά το πώς ξεμπουκώνεις το μοτέρ, πρέπει πρώτα να ξέρουμε τι γίνεται όταν το μοτέρ μπουκώσει.
Στο δίχρονο, το καύσιμο μίγμα αποτελείτε από βενζίνη, λάδι και αέρα. Όταν το μοτέρ δουλεύει, το
μίγμα περνάει από τον στροφαλοθάλαμο και μετά ανεβαίνει από τις θυρίδες εισαγωγείς για να πάει μέσα στον κύλινδρο (φαίνεται καλά στην εικόνα παρακάτω).
Το λάδι έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από την βενζίνη και τον αέρα. Σε χαμηλές rpm, που το μοτέρ δεν καίει μεγάλη ποσότητα καυσίμου, μέρος από την ποσότητα του λαδιού μένει (κάθεται) μέσα στο στροφαλοθάλαμο, στο κάτω μέρος του, επειδή δεν το τραβάει από τις θυρίδες το μοτέρ προς τα επάνω στον κύλινδρο. Το λάδι που συγκεντρώνεται φέρνει αντίσταση στο στρόφαλο του κινητήρα όταν αυτός πάει να στροφάρει και αυτό κάνει το μοτέρ να “αρνήται να στοφάρει”.
Το να το ξεμπουκώσεις ανοίγοντας τέρμα το γκάζι δεν είναι ιδιαίτερα αποδοτικός τρόπος μιας και όταν δίνεις γκάζι και πιέζεις το μοτέρ να ανεβάσει στροφές ενώ κάτι, στην περίπτωση αυτή το παραπάνω λάδι που έχει κάτσει μέσα στο στροφαλοθάλαμο, το κοντράρει. Αν απλά ανοίξεις το γκάζι βάζεις ζόρι στον κινητήρα χωρίς λόγω και επειδή με τέρμα γκάζι το καρμπιρατέρ δίνει την μέγιστη δυνατή παροχή καυσίμου μίγματος το μοτέρ θα αργήσει να κάψει το παραπάνω λάδι που είδη υπάρχει στον στροφαλοθάλαμο.
Ο ιδανικότερος τρόπος για εμένα είναι ο εξής, ξεκινώντας από στάση κρατάμε σταθερά το γκάζι ανοιχτό κάπου στο 1/3-1/4 της διαδρομής του. Αφήνουμε να ανεβάσει το μοτέρ την 1η μέχρι έναν αριθμό στροφών που θα αρχίσει να κομπιάζει και να κάνει μπερδέματα. Το κρατάμε για λίγο έτσι (χωρίς παραπάνω γκάζι) και μετά αλλάζοντας ταχύτητα σε 2α κάνουμε πάλι το ίδιο. Το μοτέρ θα ανεβάσει λίγες παραπάνω στροφές από ότι ανέβασε στην 1η αλλά και πάλι μετά θα κομπιάσει (λιγότερο αυτή τη φορά) και θα αρχίσει να μπερδεύει. Όταν το κάνεις στην 3η το ίδιο λογικά θα ανεβάσει σιγά-σιγά στροφές και με λίγα κομπιάσματα (που μετά από λίγο θα τα περάσει συνεχίζοντας να ανεβάζει στροφές) θα ανεβάσει μέχρι αρκετά ψιλές rpm χωρίς πρόβλημα. Ουσιαστικά το μοτέρ έχει ξεμπουκώσει και αν δοκιμάσεις να ανοίξεις το γκάζι πχ στην 4η του θα την ανεβάσει πολύ ποιο δυνατά και γραμμικά.
Ο λόγος που όταν το ξεμπουκώνεις κάνει κομπιάσματα είναι ότι ανεβάζει το λάδι που έχει μείνει στο στροφαλοθάλαμο μαζί με το φρέσκο μίγμα. Η ιδέα είναι ότι βάζεις το μοτέρ να ανεβάσει στροφές χωρίς να του δίνεις παραπάνω μίγμα, έτσι αυξάνετε η δύναμη που ασκείτε μέσα στο στροφαλοθάλαμο και ανεβάζει το μίγμα στον κύλινδρο και “καθαρίζει ” ο κύλινδρος από το παραπάνω λάδι που είχε κάτσει κάτω.
ΠΡΟΣΟΧΗ:
Πρέπει να προσέχουμε να μην ανεβούν υπερβολικά οι στροφές στο μοτέρ όταν το ξεμπουκώνουμε επειδή το μοτέρ δεν θα έχει την μέγιστη δυνατή λίπανση (αφού το γκάζι δεν είναι τέρμα ανοιχτό). Έχει λίπανση λόγω του παραπάνω λαδιού που έχει μείνει μέσα στο στροφαλοθάλαμο αλλά μόλις καεί αυτό (άρα μόλις σταματήσει να κάνει μπερδέματα όπως ανεβάζουμε στροφές) δεν πρέπει να κρατηθεί η λειτουργία του σε ψιλές rpm χωρίς να δώσουμε παραπάνω γκάζι.Το μοτέρ από όταν το ξεμπουκώσεις δεν μένει για πολύ έτσι αν δεν το δουλεύεις σε ψιλές rpm, αν το αφήσεις στο ρελαντί π.χ. για 10-15’’ θα έχει ήδη αρχίσει να μπουκώνει.
Αυτά είναι λίγο-πολύ τα όσα πρέπει να γνωρίζει κανείς για το σωστό ξεμπούκωμα ενός δίχρονου κινητήρα. Όποιος/α θέλει να προσθέσει-διορθώσει-ρωτήσει κάτι, το λέει.
Φιλικά,
Βασίλης
