για να μην λετε οτι γραφω μονο για το HONDA....
Tuono, δηλαδή κεραυνός. Από το χέρι της Aprilia, ως άλλος Ξένιος Δίας, κατευθείαν στην αγκαλιά σου. Μια πραγματική μοτοσυκλέτα supersport με απουσία πλαστικών, ίσιο τιμόνι, ram-air, και ιταλική άποψη.
Το Tuono διέθετε ανέκαθεν ξεχωριστή προσωπικότητα και θέση στο στερέωμα των Streetfighter. Η Aprilia το παραδέχεται στην αρχή του PressKit της. ‘‘Not just another naked, the Tuono is a 1000cc superbike. Only the fairing has been removed, and the handlebars raised.’’
Αυτό έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. Σίγουρα πάντως το στίγμα του Tuono είναι μοναδικό, μυρίζει πίστα και χρόνους από όπου και αν το δεις…
Η σχεδίαση του νέου Tuono δεν σε αφήνει σε χλωρό κλαρί. Πολύπλοκο design με πολλές τεμνόμενες επιφάνειες, με σχήματα που ξεπηδούν απότομα και εξαφανίζονται την αμέσως επόμενη στιγμή.
Η νέα μάσκα είναι ιδιαίτερα μικρή, κόβοντας πόντους από τη χρηστικότητα του Aprilia στο ταξίδι, εκεί δηλαδή που το προηγούμενο μοντέλο έπαιρνε άριστα. Κοιτάζοντάς την από τα πλάγια, είναι σίγουρα πιο όμορφη.
Από μπροστά όμως, παρέα με το ram-air, δίνει την όψη φιλικού προσώπου στο Tuono, εικόνα που δεν συνάδει με τον ορισμό του ‘‘πολεμιστή των πόλεων’’.
Τα πλαστικά είναι πολύ καλής ποιότητας, ενώ τα περιφερειακά της μοτοσυκλέτας είναι απλώς κορυφαία.
Εν ολίγοις πρόκειται για ένα RSV1000R, χωρίς πλαστικά, και με όρθιο τιμόνι.
Ο ίδιος κινητήρας, το ίδιο πλαίσιο, το ίδιο ψαλίδι, το ίδιο πλήρως ρυθμιζόμενο πιρούνι, οι ακτινικές δαγκάνες στα φρένα… ΑΡΚΕΤΑ!
Το νόημα είναι απλό. Ίσως μαζί με την AgustaBrutale 910R, το νέο Tuono 1000R είναι το καλύτερα στημένο streetfighter για στροφιλίκι και πίστα. Ταυτόχρονα είναι η μοναδική γυμνή μοτοσυκλέτα με ram- air, γεγονός που σύμφωνα με την Aprilia αυξάνει την ιπποδύναμη κατά 3% στις υψηλές ταχύτητες.
Αφού βγάλαμε από τη μέση το ζουμί του TuonoR, πάμε να το δούμε και αναλυτικά. Η σέλα του αναβάτη είναι ψηλή, αλλά άνετη. Το χρυσό τιμόνι τοποθετεί τα χέρια του αναβάτη σε άνετη και περισσότερο όρθια στάση από το προηγούμενο μοντέλο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τα μαρσπιέ. Άνετη καθημερινή χρήση. Άνετη δηλαδή, αν εξαιρέσεις το εκνευριστικά μικρό κόψιμο του τιμονιού που θέλει προσοχή, γιατί η χαζή πτώση παραμονεύει.
Η θέα που έχεις ως αναβάτης σε γεμίζει ανάμεικτα συναισθήματα. Στα συν το πανέμορφο τιμόνι, η πλάκα τιμονιού-κόσμημα, το πάνω μέρος του πιρουνιού σε κόκκινο και μπλε χρώμα, και τα καλόγουστα όργανα. Στα πλην οι δύο φισέτες και τα οπίσθια μέρη των προβολέων που μουτζουρώνουν την τελειότητα.
Το ρεζερβουάρ είναι δίχρωμο και η τάπα του ανοίγει και κλείνει με ελάχιστη προσπάθεια και μηδενικούς τζόγους. Μικρή λεπτομέρεια, που δείχνει όμως το πραγματικά ανώτερο ποιοτικό επίπεδο της μοτοσυκλέτας.
Το αναλογικό στροφόμετρο διαβάζεται εύκολα, ενώ η ψηφιακή οθόνη παρέχει πληθώρα ενδείξεων που εναλλάσσονται εύκολα με δύο κουμπιά στο αριστερό γκριπ. Ένα στο μπροστινό μέρος του και ένα από πίσω.
Έκπληξη αποτελεί η απουσία alarm, ενώ το ‘‘μαμά’’ undertail προστατεύει το πίσω αμορτισέρ από λάσπες και νερά.
Τα πίσω φλας είναι ενσωματωμένα στην ουρά, με τα μπροστινά να ακολουθούν κλασική σχεδίαση λόγω προδιαγραφών (standard ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους).
Οι καθρέπτες δείχνουν 50% αγκώνα και 50% δρόμο.
Αν η ακτινική τρόμπα του μπροστινού φρένου σε κάνει να ανασηκώσεις με θαυμασμό το ένα φρύδι, τότε τα μεταλλικά σωληνάκια παρέα με τις ακτινικές δαγκάνες και τα τέσσερα ξεχωριστά τακάκια στον κάθε δίσκο σε στέλνουν κυριολεκτικά αδιάβαστο…
Το ρεζερβουάρ έρχεται επικίνδυνα κοντά στα γεννητικά όργανα του αναβάτη, όμως ταυτόχρονα διαθέτει άψογα σχεδιασμένες εσοχές για τη στήριξη του σώματος με τους μηρούς, εξαλείφοντας έτσι τις επικίνδυνες στενές επαφές τρίτου τύπου.
Το καλαίσθητο tankprotector ανήκει στον standard εξοπλισμό.
Κοιτώντας κάτω από τη μάσκα με την ιταλική σημαία, το logo με την κεφαλή του λέοντα και τους δυο ‘‘γουρλωμένους’’ προβολείς, βρίσκουμε ένα σταμπιλιζατέρ που δεν ρυθμίζεται. Ευτυχώς δεν καταλαβαίνεις καμία αντίσταση στη λειτουργία του και βρίσκεται εκεί για να γλυκαίνει απλώς το κούνημα σε ιδιαίτερα ακραίες καταστάσεις.
Μανέτες συμπλέκτη και μπροστινού φρένου ρυθμίζονται αμφότερες σε τέσσερις θέσεις.
Τα DunlopSportmax που φοράει είναι μαλακά και προβλέψιμα, αν και οι περισσότερο αγριεμένοι αναβάτες θα αναζητήσουν ελαστικά με ακόμα πιο μαλακή γόμα.
Η Aprilia δίκαια περηφανεύεται για την κτηνώδη αλουμινένια μπανάνα που φοράει ως ψαλίδι το Tuono. Δυστυχώς όμως τα διπλά τελικά των εξατμίσεων το κρύβουν σχεδόν τελείως… Ταυτόχρονα εκλύουν τεράστια ποσά θερμότητας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα ψηλά τοποθετημένα μαρσπιέ συνεπιβάτη και τη σέλα που επίσης βρίσκεται στα ύψη, κάνουν τη διαβίωση του δεύτερου ατόμου στο Tuono δύσκολη. Τουλάχιστον υπάρχουν χειρολαβές και η σέλα είναι ιδιαίτερα άνετη για την κατηγορία. Ξεκλειδώνοντάς την, αποκαλύπτεται ένας μικρός αποθηκευτικός χώρος για εργαλεία και ένα αδιάβροχο.
Το αλουμινένιο πλαίσιο του RSV είναι ένα πραγματικό κόσμημα, στέλνοντας τη ζυγαριά κάτω από τα 10kg, στα 9.650kg για να είμαστε ακριβείς!
Στις μετρήσεις ακριβείας του 0300, το Tuono, γεμάτο με υγρά, σταμάτησε τη ζυγαριά ελάχιστα κάτω από τα 210kg. Ιδιαίτερα ελαφρύ!
Εύσημα ανήκουν στους Ιταλούς για τις δύο μπούκες των τελικών, αλλά και για την αιχμηρή σχεδίαση ουράς και ‘‘κωλοφάναρου’’.
Η καρίνα εμπρός είναι αεροδυναμικά μελετημένη ώστε να απομακρύνει τον αέρα από τα πόδια του αναβάτη, ενώ από πάνω της στριμώχνονται δύο κάθετα τοποθετημένα ψυγεία λαδιού και το τερατώδες ψυγείο της υγρόψυξης. Τα τρία αυτά ψυγεία ανεβάζουν την αξιοπιστία του κινητήρα στα ύψη, όμως την ίδια στιγμή βαραίνουν αισθητικά το μπροστινό κομμάτι της.
Το δοχείο πλήρωσης του ψυκτικού βρίσκεται στο πλάι του Tuono, και όπως και όλα τα υπόλοιπα εξαρτήματα της μοτοσυκλέτας, σχεδιαστικά δένει ιδιαίτερα αρμονικά με το σύνολο.
Αν τώρα κορνάρετε συχνά για να σας δουν οι αφηρημένοι οδηγοί, με το Tuono θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Η κόρνα του δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου και απαιτεί άμεση αντικατάσταση με μια δυνατότερη.
Κλείνουμε με την περίεργη ανάποδη διάταξη φλας και κόρνας. Προσπαθώντας να κλείσεις τα φλας, κορνάρεις, ενώ όταν θέλεις να βρεις τα φλας ψάχνεις και ψάχνεις…
Το τετράγωνης απόληξης κλειδί με το immobilizer γυρίζει στον διακόπτη, τα όργανα πραγματοποιούν τους διαγνωστικούς ελέγχους τους και εσύ πιέζεις το κουμπί της μίζας. Εκείνη δεν γυρίζει άμεσα, αλλά με μικρή, ενοχλητική καθυστέρηση. Το Tuono βρυχάται, και… εντάξει, δεν βρυχάται ακριβώς.
Ο ήχος που βγαίνει από τις εξατμίσεις είναι βαρύς, αλλά χαμηλής στάθμης. Το κιβώτιο είναι θορυβώδες στις αλλαγές, αλλά κατά τα άλλα θετικό και ακριβές.
Ο υδραυλικός συμπλέκτης διαθέτει υποβοήθηση και δεν κουράζει. Στην πόλη το Tuono κινείται σβέλτα, κρατώντας άνετο τον αναβάτη του. Προσέχοντας πάντα το κόψιμο του τιμονιού, ο τελευταίος μπορεί ακόμα και να φορτώσει στο τιμόνι σακούλες με ψώνια και να χρησιμοποιήσει το Tuono ως μεταφορικό μουλάρι.
Όταν η διάθεση αγριεύει, οι στροφές ανεβαίνουν. Και ανεβαίνουν. Και ανεβαίνουν…
Την πρώτη ημέρα παραπονέθηκα στον Πσηλό πως δεν έχει δύναμη το Tuono. Τη δεύτερη άνοιξα το γκάζι αρκετά περισσότερο. Ως εκ θαύματος ανακάλυψα όχι τη χαμένη Ατλαντίδα, αλλά τη χαμένη δύναμη…
Βλέπετε, μέχρι τις 7.000rpm οι εξελίξεις δεν τρέχουν, ο κινητήρας αποδίδει ηλεκτρικά, γραμμικά και ελεγχόμενα, δεν εξιτάρει όμως. Ταυτόχρονα, για τους αμύητους, ο ήχος του V-2 των 60ο σε κάνει να πιστεύεις πως έφτασες κόφτη και πρέπει να αλλάξεις ταχύτητα, όταν εσύ έχεις μόλις γλείψει την καλή περιοχή του κινητήρα…
Από τις 7-8.000rpm και μετά, το Tuono σοβαρεύει και το χαμόγελο επιστρέφει στα χείλη του αναβάτη.
Ο ενθουσιασμός της Aprilia να παρουσιάσει ένα supersport γυμνό που να διαθέτει και ram-air ήταν μεγάλος. Έτσι, παρασύρθηκε και έφτιαξε μια μοτοσυκλέτα που όχι μόνον αποδίδει ‘‘supersportάδικα’’ ψηλά τη δύναμη και τη ροπή της, αλλά διαθέτει και ένα γρανάζωμα μακρύ όσο η ιστορία του σύμπαντος…
Δυο φορές κατά τη διάρκεια της δοκιμής άνοιξα το γκάζι στο τέρμα και το κράτησα εκεί. Μέχρι τα 260km/h η ταχύτητα ανέβαινε δυναμικά, ενώ κατόπιν ο ρυθμός έπεφτε ελαφρά για να εμφανιστούν τελικά 274km/h στο ψηφιακό κοντέρ. Ποιο είναι το νόημα;
Αν κυνηγάς τον τίτλο της ταχύτερης γυμνής μοτοσυκλέτας στον κόσμο, έχει καλώς. Ποιος οδηγεί όμως αυτήν τη μοτοσυκλέτα με την υποτυπώδη standard ζελατίνα που φοράει από το εργοστάσιο; Αν δαγκώσεις το ρεζερβουάρ, αντέχεις σε ταχύτητες έως και 180km/h για λίγη ώρα. Από εκεί και πάνω, ούτε οι δελτοειδείς του Hulk δεν θα καταφέρουν να αντισταθούν στον αέρα για πολλή ώρα…
Η Aprilia, σοφά σκεπτόμενη, παραδίδει στον αναβάτη και ένα μεγαλύτερο μπροστινό γρανάζι ώστε να κοντύνει η τελική μετάδοση, να δυναμώσουν οι χαμηλές και μεσαίες στροφές, και να βελτιωθεί συνολικά η απόδοση του Tuono.
Όπως έχει, η απόκριση στο γκάζι είναι ικανοποιητική για φυσιολογικά γρήγορη μετακίνηση. Δεν θα ενθουσιάσει όμως τον hardcorestreetfighter αναβάτη. Ο τελευταίος γνωρίζει καλά πως οι μάχες του είναι σύντομες, βίαιες, και διεξάγονται σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, εκ του συστάδην. Δεν θέλει να γεμίσει την 5η, τα 270km/h τα ακούει βερεσέ. Θέλει γκάζι από το μηδέν για να ξεκολλήσει τον πίσω τροχό κατά βούληση και να σηκώσει τον μπροστινό χωρίς δεύτερη σκέψη.
Στις καθημερινές μάχες της πόλης, συνέλαβα αρκετές φορές τον εαυτό μου να βοηθάει την κατάσταση με τον πολύ καλό και ανθεκτικό συμπλέκτη.
Το μακρύ γρανάζωμα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή στις σούζες, αλλά και στο ξεκόλλημα του πίσω τροχού. Εκεί, ο κινητήρας θα ξυπνήσει όταν εσύ έχεις μαζέψει φόρα και θα σου δώσει στο χέρι τους 115hp που έψαχνες. Αν εσύ είσαι ακόμα με το γκάζι ανοιχτό στο στόπερ ενώ ισορροπείς, τότε οι καταστάσεις δυσκολεύουν…
Θα συμφωνήσουμε πως μόλις μάθεις το χαρακτηριστικό αυτό, προσαρμόζεσαι ανάλογα και οι ιστορίες τρόμου γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Όμως δεν παύεις ούτε λεπτό να σκέφτεσαι τις ευεργετικές συνέπειες που θα είχε ένα γενναίο κόντυμα για την απόδοση του Tuono!
Οι σούζες που κάνει το Tuono είναι φανταστρουμφικές και με τη βοήθεια του συμπλέκτη θα σηκωθεί ακόμα και με 3η. Γιατί να το ζορίσουμε όμως; Με λίγο τράβηγμα στο τιμόνι σηκώνεται με 1η, αλλάζεις σε 2α, από 2α σε 3η, και πάει λέγοντας…
Το σύνολο πλαισίου-ψαλιδιού και αναρτήσεων είναι κορυφαίο και για αυτό έχουμε μόνον καλά λόγια να πούμε.
Οι στροφές έρχονται και φεύγουν αβίαστα, το Tuono είναι ιδανικά άνετο και αθλητικό για να τα βγάλει πέρα με κάθε είδος οδοστρώματος. Στρίβει σαν διαβήτης, το γκάζι ανοίγει στην έξοδο και συνεχίζεις με σούζα. Σε καλή άσφαλτο δύσκολα θα το χτυπήσει άλλη μοτοσυκλέτα στην κατηγορία, καθώς το Aprilia παίζει σχεδόν στα ίσια τις supersport κατασκευές.
Τα φρένα του είναι ερωτεύσιμα... Δυνατά, πολύ δυνατά, όσο όμως χρειάζεται, χωρίς να τρομάζουν όπως στο KTMSupermoto. Με άριστη αίσθηση, τεχνολογικά κορυφαία, και χωρίς να χάνουν τη δύναμή τους στη σκληρή χρήση. Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το παγκόσμιο ρεκόρ των 248m με rollingendo που πέτυχε το 2003 ο MeikAppel ήταν με ApriliaTuono.
Μικρό παράπονο έρχεται από τη σέλα του αναβάτη. Είναι μεν άνετη, όμως το υλικό της δεν είναι σαγρέ, με αποτέλεσμα στην επιτάχυνση να γλιστράς προς τα πίσω. Και αν πηγαίνετε τέρμα γκάζι, ετοιμαστείτε να δείτε το λαμπάκι της ρεζέρβας να ανάβει στα 100km…
Το νέο Tuono 1000R είναι μια ποιοτική γυμνή κατασκευή με racing γονίδια και συνείδηση που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στις πίστες και τις γρήγορες ‘‘στριφτερές’’ διαδρομές. Ένας λύκος πίστας που έχασε την προβιά του.
Τα καταφέρνει άριστα στην πόλη, θέλει όμως σοβαρό κόντυμα στην τελική μετάδοση για να αυξήσει τις streetfighting αρετές του. Δεν τρομάζει τον αναβάτη που δεν κυνηγάει τα όρια, μπορεί να εκτελέσει ακόμα και καθήκοντα μεταφορικού μέσου, ενώ έχει στο μάτι του εκείνη την πολυπόθητη γυαλάδα, που σε καλεί να παρεκτραπείς οδηγικά...
Τα 11.690euro είναι μια πολύ καλή τιμή στα πλαίσια της κατηγορίας, και για όσους ψάχνονται, υπάρχει πληθώρα από αξεσουάρ που κάνουν το Tuono να δαγκώνει τη λεία του ακόμα πιο άγρια.
ΦΙΛΙΚΑ ZORZHONDA
