Δεκαπενταύγουστος, το Πάσχα του καλοκαιριού όπως σοφά λέει ο λαός!
Ευκαιρία λόγω τριημέρου για εξόρμηση με την παρέα της Λ.Α.ΜΟΤ.ΚΕ του φίλου Δημήτρη με το Stelvio.

Η πρόταση έχει πέσει καιρό τώρα αλλά λόγω φόρτου εργασίας δεν ήταν σίγουρο από την πλευρά μου αν θα καταφέρω να ακολουθήσω.
Το πρόγραμμα είχε αναχώρηση το πρωί του Σαββάτου και επιστροφή την Τρίτη το απόγευμα.

Ο καιρός έκανε τα δικά του και η πρόβλεψη για τις δυο πρώτες μέρες ήταν αρκετά δυσοίωνη, με βροχές και καταιγίδες.
Την Παρασκευή το βράδυ ξεσπάει ξαφνικό μπουρίνι στο νησί με δυνατή βροχή και πολύ δυνατές ριπές ανέμου.

Τυγχάνει να με βρίσκει στην κεντρική πλατεία μαζί με τον Ανδρέα όπου και γινόμαστε παπάκια! Πότισε και το τελευταίο μας κοκκαλάκι!
Εν συνεχεία ανεβαίνω στη μηχανή και έτσι βρεγμένος όπως είμαι τσιμπάω ένα συνάχι!

Ελαφρώς εκνευρισμένος από κούραση αλλά και από το περιστατικό δεν αργώ να πάρω την απόφαση και σύντομα ετοιμάζω τα πράγματά μου και τη μηχανή ενώ σχεδόν είναι μεσάνυχτα Παρασκευής.

Το καράβι αναχωρεί στις 06.00 από την πόλη της Κέρκυρας ενώ η υπόλοιπη παρέα θα αναχωρούσε από το νότιο λιμάνι του νησιού, αυτό της Λευκίμμης στις 06.30.

Με λίγες ώρες ύπνο (δίωρο το πολύ) αλλά γεμάτος προσμονή για τη βόλτα σηκώνομαι κατά τις 05:15. Το πρωινό κατεβαίνει λαίμαργα και ντύνομαι βιαστικά για να μην αργήσω. Φορτώνω τα πράγματα στο capo και τσουπ στο λιμάνι στις 05:50.

Μετά από σχεδόν δύο ώρες αποβιβάζομαι στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας όπου η μεικτή ιταλο-ιαπωνικο-γερμανική παρέα με περιμένει καθώς έχουν φτάσει 10-15 λεπτά πρίν από εμένα.

Μετά τις απαραίτητες καλημέρες και συστάσεις με όσα παιδιά δεν ήξερα ξεκινάμε για τη βόλτα μας. Η διαδρομή που είχε σχεδιαστεί προέβλεπε όλο το  κομμάτι από επαρχιακό οδικό δίκτυο.

Πρώτη στάση στη Βροσίνα σε φούρνο μιας που ο πλοηγός μας πήγαινε με τη μυρωδιά και θα σταματούσε όπου είχε λιχουδιές. Στάση σε φούρνο λοιπόν για τις απαραίτητες θερμίδες.

Επόμενη στάση στο καφέ πάνω από το Μέτσοβο για ένα γρήγορο εσπρέσσο και συνέχεια προς Γρεβενά με προορισμό το χωριό Μηλιά.

Η Μηλιά δεν επιλέχθηκε τυχαία ως στάση καθώς σκοπός μας ήταν να επισκεφθούμε την παλαιοντολογική έκθεση του μουσείου φυσικής ιστορίας Μηλέας όπου υπάρχουν ευρήματα χιλιάδων χρόνων από μαμούθ, ελέφαντες , ρινόκερους και άλλα θηρία που έζησαν εκεί για αρκετούς αιώνες! Κατέχει μάλιστα από το 2009 το ρεκόρ γκίνες με τα μοναδικά ευρήματα της περιοχής που προσέλκυσαν τα βλέμματα και τις επισκέψεις των επιστημόνων - παλαιοντολόγων απ' όλο τον κόσμο!

Αξίζει μια επίσκεψη στην περιοχή και είναι κρίμα πραγματικά που δεν υπάρχουν πόροι για τη μεγαλύτερη προβολή του μουσείου και την προσέλκυση επισκεπτών από όλο τον κόσμο. Να φανταστείτε δεν έχει καν εισιτήριο για τους επισκέπτες ενώ και οι ξεναγός αν δεν απατώμαι είναι κάτοικος του χωριού και δε νομίζω ότι λαμβάνει κάποια αμοιβή, χωρίς να είμαι βέβαιος για το τελευταίο.

Ευκαιρία για τα δικά μας μαμούθ, caponord και λοιπά, να επισκεφθούν τους προγόνους τους  .

 

 

 

 

 

Αφήνουμε πίσω μας τα Γρεβενά και συνεχίζοντας από παλιά εθνική οδό φτάνουμε με χαλαρούς ρυθμούς το μεσημεράκι στην Καστοριά.
Αφού παρκάραμε και τακτοποιήσαμε τα μηχανάκια δίπλα στο ξενοδοχείο κατεβήκαμε με τα πόδια σε κοντινή απόσταση για να φάμε κάτι ελαφρύ  δίπλα στη λίμνη. Τα παιδιά στο εστιατόριο βέβαια μπερδεύτηκαν και μας έφεραν κάτι από τα μαμουθ που είδαμε νωρίτερα στα Γρεβενά...

Αφού φάγαμε η παρέα έσπασε και κάποιοι πήγαν για ύπνο, κάποιοι για καφέ δίπλα στο εστιατόριο ενώ εμεις περπατήσαμε μέχρι τον Ναυτικό όμιλο Καστοριάς όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας σε έναν όμορφο πολυχώρο στην ταράτσα πάνω από τη λίμνη, αγναντεύοντας τον Ήλιο να πέφτει. Στη διαδρομή πετύχαμε και τη στιγμή που οι ψαράδες έβγαζαν έναν ωραιότατο κυπρίνο.

Το βραδάκι αφού είχαμε ξεκουραστεί κι εμείς μετά από καμιά ωρίτσα ύπνο είχε έξοδο για ποτάκι σε κοντινή απόσταση δίπλα στη λίμνη και επιστροφή για να ξυπνήσουμε χαλαρά το επόμενο πρωί.

Συνεχίζεται...

Η επόμενη μέρα θα κυλούσε χαλαρά στα πέριξ της Καστοριάς.
Ξύπνημα χαλαρό και πρωινό στο ξενοδοχείο.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με επίσκεψη στο Δισπηλιό και τον αντίστοιχο νεολιθικό λιμναίο οικισμό που χρονολογείται περί το 5.000 π.Χ!

Ο αρχαιότερος οικισμός της Ευρώπης παρακαλώ κύριοι!!!

Η απόσταστη από την πόλη της Καστοριάς πολύ κοντινή γύρω στα 10 km.

Ανακαλύφθηκε τυχαία πριν από περίπου 100 χρόνια όταν η στάθμη της λίμνης είχε πέσει αρκετά και αποκαλύφθηκαν  τα υπολείμματα των ξύλινων πασσάλων πάνω στους οποίους ήταν στημένος ο οικισμός.

Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φώς σημαντικά ευρήματα που οδήγησαν στην αναπαράσταση σε πλήρη κλίμακα του αρχαίου οικισμού καθώς και αρκετών εργαλείων και αντικειμένων καθημερινής χρήσης των κατοίκων του οικισμού. Υπολογίζεται ότι ζούσαν περί τους 3000 κάτοικοι στον οικισμό, ενώ έχουν βρεθεί τόσο μουσικά όργανα αλλά και επιγραφές που δηλώνουν ύπαρξη γραφής και αντικείμενα από πολύ μακρινές περιοχές όπου αποτελούν μυστήριο πως ταξίδεψαν σε τόσο μεγάλες αποστάσεις, πιθανότατα μέσω του ανταλλακτικού εμπορίου.

Αξίζει μια επίσκεψη αν βρεθείτε κοντά στην περιοχή.

Για το σκελετό των καλυβών χρησιμοποιήθηκαν κορμοί δένδρων, για τους τοίχους κλαδιά και σχοινί, ενώ από την λάσπη της λίμνης φτιάχτηκε ο σοβάς κάθε καλύβας και οι στέγες σκεπάζονται με άχυρα.

Μέσα στις κατοικίες έχουν τοποθετηθεί αντικείμενα καθημερινής χρήσης, πιστά αντίγραφα των ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών. Πήλινα αγγεία, κύπελλα και φιάλες, καθώς και εργαλεία φτιαγμένα από πυριτόλιθο ή οστά ζώων συμπεριλαμβάνονται στα εκθέματα.

Τα αυθεντικά εκτίθενται στο κτίριο του μουσείου που βρίσκεται στο χωριό Δισπηλιό σε κοντινή απόσταση.

Ανάμεσα στα σπουδαία αντικείμενα που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι ξεχωρίζουν οστέινες φλογέρες που μαρτυρούν ότι ο προϊστορικός άνθρωπος γνώριζε μουσική αλλά και μια ξύλινη πινακίδα με εγχάρακτα γραμμικά στοιχεία, η οποία χρονολογείται με βεβαιότητα στο 5260 π.Χ. και δεν αποκλείεται να αποτελεί μια πρώιμη μορφή γραπτού λόγου.