Καιρό τώρα είχα ριζώσει στην Αθήνα. Πότε η δουλειά, πότε οι υποχρεώσεις, πότε η κούραση δεν με άφηναν να φύγω. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, ειδικά όταν σκεφτόμουν ότι πριν μερικά χρόνια, όντας φοιτητής δεν το είχα σε πολύ με το ρημάδι το CB-1, ένα πεντοχίλιαρο στην τσέπη δανεικό μπουφάν και κράνος, να ξεκινήσω από Κομοτηνή για Αθήνα έτσι, γιατί βαρέθηκα. Ενώ τώρα με καλύτερο μηχανάκι, δουλειά και πιστωτική φάνταζε υπέρμετρα δύσκολο το να κάνω μια μεγαλούτσικη βόλτα.

Αυτό όμως το σαββατοκύριακο όλα εδειχναν ιδανικά : ο καιρός καλός, ο πήγασος στην εντέλεια (πάντα είναι), από δουλειά ελεύθερος και πάνω από όλα το έτερον ήμισυ στο πατρικό της.

Αφορμή στάθηκε αυτό το άρθρο που πιθανότατα πολλοί θα διαβάσατε σε διάφορα forum.

http://www.magnesia-online.gr/portal/modules/news/article.php?storyid=1333

H "Ελβετία της Ελλάδας" έλεγαν και έτσι ξεκίνησα να το διαπιστώσω.

Παρακάμπτοντας τα 200 κάτι χιλιόμετρα βαρετού αυτοκινητοδρόμου μέχρι τη Λαμία συνέχισα προς Δομοκό με αποτέλεσμα να βρεθώ λίγο πριν την Ανάβρα Μαγνησίας.

Με την πρώτη ματιά φαίνεται σαν μια ακόμη υπερβολή των δημοσιογράφων. Η αλήθεια είναι ότι το χωριό δείχνει αρκετά συνηθισμένο και όχι ιδιαίτερα όμορφο σε σύγκριση με τα γειτονικά χωριά του Πηλίου. Εκεί πάνω όμως, στα χίλια μέτρα, κάτι φαίνεται να αλλάζει και το παρατηρείς αυτό σε τέσσερα πέντε σημεία του χωρίου όπως για παράδειγμα στο περιβαλλοντικό και πολιτιστικό πάρκο. (Πέραν δηλαδή του δημαρχείου, του διώροφου πάρκινγκ, του σχολείου και του κτηνοτροφικού πάρκου που διαθέτουν).





Μέσα στο πάρκο η ομορφιά σε αφήνει με το στόμα ανοικτό

 

Εκεί θα βρούμε το "μαντάνι" μια μηχανή κινούμενη με τη δύναμη του νερού που σκοπό είχε με τα κινούμενα "σφυριά" της, χτυπώντας τα μάλλινα υφάσματα να τα κάνει πιο συμπαγή.



Ο τροχός



και τα "σφυριά" που σας έλεγα που κινούνται από κάτι σαν εκκεντροφόρο.

Λίγες ακόμη από το πάρκο γιατί μου άρεσε πολύ εκεί πέρα.





πηγές νερά και γεφύρια πάνε πάντα μαζί.

Καιρός όμως να φύγουμε από την Ανάβρα και περνώντας από την καυτή με 35 βαθμούς Λαμία να κατευθυνθούμε προς Καρπενήσι. Δεν έχω αρκετές φωτό από τη διαδρομή γιατί ειλικρινά δεν είχα καμία διάθεση να σταματήσω σε στροφές όπως αυτή :



Ή αυτή :



Ή αυτή :



Άντε και μια τελευταία :

Προσπερνώντας το Καρπενήσι (όπως καταλαβαίνετε Λαμία και Καρπενήσι δεν μου κάνουν καμιά ιδιαίτερη εντύπωση) σαν γνήσιος ερημίτης κατευθύνθηκα προς το χιονοδρομικό. Δεν ξέρω γιατί τα χιονοδρομικά το καλοκαίρι και οι παραλίες το χειμώνα μου ασκούν τέτοια ακαταμάχητη έλξη.









Εκεί παίξαμε και λίγο με τα χιόνια ενώ "κάτω" η Λαμία ψηνόταν στους 35

Καιρός όμως να φεύγουμε γιατί δεν θα προλάβουμε,



Από ψηλά το Καρπενήσι καλό φαίνεται.



Δρόμο όμως γιατί ο προορισμός είναι μια κοντινή λίμνη,

Η διαδρομή συνεχίζει να κόβει την ανάσα.



στάση για τσιγάρο.



Το πηγασάκι δεν πρέπει να ίσιωσε για πάνω από 50-60 μέτρα συνεχόμενα.

Πριν φτάσουμε όμως στη λίμνη που σας έλεγα απαραίτητη μια στάση στη νεροτριβή της Παναγιάς. Εκεί με υποδέχτηκε με τον καλύτερο τρόπο ο "Μυλωνάς". Δεν ξέρω το όνομα του, όλοι μυλωνά τον έλεγαν. Είναι ιδιοκτήτης της νεροτριβής, του παραδοσιακού αυτού πλυντηρίου και του νερόμυλου που αλέθει λίγο παρακάτω σιτηρά και καλαμπόκι. Η νεροτριβή επί το έργον :





Έχει βάθος 2 μέτρα και αν πέσεις μέσα όπως λέει ο μυλωνάς δεν καταφέρνεις να βγείς λόγω της πίεσης του νερού και της δίνης που δημιουργείται. Η πίεση είναι τέτοια που χαλιά και κουβέρτες καθαρίζουν σε 5 λεπτά χωρίς απορρυπαντικό.

Αν ο δρόμος σας σας βγάλει ποτέ από εκεί, σταματήστε, αξίζει τον κόπο. Ο Μυλωνάς είναι από τους πιο ατόφιους και "πλούσιους" (αν και κυκλοφορεί με ρούχα που σε άλλους θα φαίνονταν κουρέλια) ανθρώπους που έχω γνωρίσει.

Ας ξαναβγούμε όμως στον δρόμο γιατί έχουμε να περάσουμε και μερικά βουνά ακόμα



Μέχρι να φτάσουμε στη Λίμνη που σας έλεγα, στη λίμνη των Κρεμαστών.

Ο πήγασος ανυπομονεί να ξεχυθεί στη γέφυρα.



Να τη διασχίσει και να περάσει απέναντι.

Ο καιρός όμως είχε άλλα σχέδια και εγώ προετοιμασμένος άριστα όπως πάντα δεν είχα πάρει ούτε ένα αδιάβροχο. Αναγκάστηκα λοιπόν να φύγω με τον καιρό στην πλάτη μου παρά το γεγονός ότι δίπλα στη λίμνη μοσχομύριζαν πέστροφα και κοψίδια στα κάρβουνα.



Ο καιρός στη δυτική Ελλάδα ακόμα και το καλοκαίρι δεν αστειεύεται.



Λίγα ορεινά χιλιόμετρα ακόμα.



Για να φτάσουμε εδώ.

Εδώ τελειώνει η βόλτα για εσάς ενώ εμένα μου απέμειναν 200 χλμ μέχρι την Αθήνα στη λατρεμένη  Κορίνθου-Πατρών η οποία παραδόξως δεν είχε καθόλου κίνηση Σάββατο βράδυ και ήταν αρκετά διασκεδαστική.

Η διαδρομή που ακολουθήθηκε ήταν Αθήνα-Λαμία-Ανάβρα-Καρπενήσι-Λίμνη Κρεμαστών-Αγρίνιο-Μεσολόγγι-Αντίριο-Αθήνα.

Και λίγα στατιστικά. Ξεκίνησα στις 09:00 το πρωί και επέστρεψα στο σπίτι μου στις 09:30. Η βόλτα διήρκεσε 12μιση ώρες με καθαρό χρόνο οδήγησης 10 ώρες. Τα συνολικά χιλιόμετρα που έγραψε ήταν 790. Γέμισα 4 φορές βενζίνη. Χονδρικά κατανάλωση 200 χλμ στο γέμισμα. Ο πήγασος δεν έκανε κιχ ούτε στα 150 στην εθνική ούτε και στο στροφιλίκι πάνω στα βουνά όπου πραγματικά είναι ιδανικός.

Και μια φωτό αφιερωμένη στους ρομαντικούς του forum.



Ελπίζω να μη σας κούρασα. Καλές βόλτες σε όλους 

Α ρε τρελοκομείο...

 

Πολύ καλή βόλτα. Τώρα που "γεννήσαμε" αν αποδράσεις ξανά πάρε κανένα τηλέφωνο. 

Ο τίτλος "απόδραση" αφορά αυτό?

... και πάνω από όλα το έτερον ήμισυ στο πατρικό της.