Ο καιρός άρχισε να δροσίζει και οι μοτοβόλτες είναι πλέον σε πρώτο πλάνο.
Μέχρι πριν λίγες μέρες το πλάνο μας έλεγε διήμερη εξόρμηση προς Καρπενήσι, Προυσό και πέριξ για το ΣΚ 04/05 του μήνα.

Το μετεωρολογικό δελτίο όμως είχε άλλη άποψη. Μεσοβδόμαδα ξαφνικά εμφανίστηκαν βροχές, καταιγίδες και ακραία καιρικά φαινόμενα για την Κυριακή, οπότε αναγκαστικά το πλάνο άλλαξε για ημερήσια κοντινή απόδραση.

Που αλλού, στην πανέμορφη Πίνδο!

Η μονοήμερη ξεκίνησε με την προοπτική αν ο καιρός αλλάξει να επεκταθεί και να γίνει διήμερη με διαμονή κάπου στην Πίνδο χωρίς να σκάμε για το που θα είναι αυτή. Το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να διαψευστούν οι προβλέψεις και να έχουμε την ευκαιρία να παραμείνουμε στο δρόμο για δεύτερη συνεχόμενη μέρα.

Τα πράγματα ετοιμάστηκαν αποβραδίς και ο σάκος γέμισε με την προοπτική διημέρου. 
Με τα πολλά και με τα λίγα η ώρα περνούσε και δε με έπαιρνε ύπνος... Το ξυπνητήρι πρωινό 06:45 με δεύτερο λίγα λεπτά αργότερα για επιβεβαίωση και τα εισιτήρια για το καράβι που αναχωρεί στις 08:15 ήδη κλεισμένα online.

Στην Ηγουμενίτσα θα μας περίμενε ο Ανδρέας που είχε ήδη φύγει από την Παρασκευή με το blackbird αυτή τη φορά καθώς είχε και κάποιες δουλειές να κάνει.

Ξημερώνει...ανοίγω το ένα μάτι και κοιτάζω το ρολόι μου...Η ώρα...08:06 και εγώ ακόμα είμαι στο κρεβάτι!!!

Τηλεφώνημα στο Μπάμπη και ακολουθεί ο εξής διάλογος...
- Καλημέρα που είσαι?
- Πηγαίνω προς το καράβι...
- Ωραία καθυστέρησέ τους αν μπορείς γιατί τώρα μόλις ξύπνησα...
- Α, καλά...Το χάσαμε δλδ?
- Καθηστέρησέ τους είπαμε...Γειά!
Παράλληλα με το ένα χέρι φορούσα ρούχα, κάλτσες, μπότες και τα σχετικά...
Σάκος διαγώνια στον ώμο καθώς δεν υπήρχε καν χρόνος για χάσιμο να τον δέσω στη μοτό και 5 λεπτά αργότερα ήμουν έτοιμος και καβαλούσα ήδη τη μηχανή...

Σημειωτέον, χωρίς να ξεχάσω τπτ έτσι!!!

08:14 ήμουν έξω από το καράβι όπου περίμενε ο Μπάμπης, όντας σίγουρος ότι δε θα προλάβουμε. Με γοργές κινήσεις επιβιβαστήκαμε και αφού ασφαλίσαμε τις μοτό γελούσαμε κοιτώντας ο ένας τον άλλον. Ούκ ολίγες φορές το σενάριο αυτό έχει επαναληφθεί στο παρελθόν για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό πρωταγωνιστή...

Μετά από περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά αποβιβαζόμαστε στην Ηγουμενίτσα όπου μας περιμένει ο Ανδρεάς και ξεκινάμε με κατεύθυνση τα Ιωάννινα, μέσω εγνατίας οδού, από όπου θα κινούμασταν μέσω επαρχιακού οδικού δικτύου με κατεύθυνση την Κόνιτσα.

Πρώτη στάση για καφεδάκι στην Κόνιτσα σε ένα από τα γνωστά μπαλκόνια με θέα την πεδιάδα που απλώνεται ανάμεσα στις ψηλές βουνοκορφές της Πίνδου.


Η ομορφιά της φύσης που απλώνεται γύρω μας πολλά υποσχόμενη για τη συνέχεια της διαδρομής και ο καιρός ως αυτή την ώρα απόλυτος σύμμαχος με την απαραίτητη δροσιά και κάποια σύννεφα να μας καλύπτουν από τον ήλιο και την ανάλογη ζέστη που θα νιώθαμε.

Αφού περάσαμε λίγη ώρα με κουβεντούλα και χαλάρωση, είχε έρθει η ώρα να καβαλήσουμε και πάλι με κατεύθυνση το χωριό Πάδες.

Να είστε καλά και πάντα τέτοια!!
Το πρωινό ξύπνημα να το κοιτάξεις..

Η διαδρομή ξεκινάει και σιγά σιγά το μεγαλείο τη φύσης γύρω μας αποκαλύπτεται όλο και πιο επιβλητικά!


Δυστυχώς στην πορεία θα συναντήσουμε και κάποια σημεία όπου είχε ξεσπάσει πρόσφατα πυρκαγιά και έκαψε ένα σεβαστό κομμάτι, με το ευτύχημα της αλλαγής κατεύθυνσης του ανέμου να σώζει την παρτίδα καθώς η φωτιά γύρισε προς το καμένο όπως μας ενημέρωσαν οι ντόπιοι και έτσι γλύτωσε την μεγάλη καταστροφή η περιοχή.


Μερικές φωτό ακόμα από το σημείο της πρώτης στάσης μας.

Αποχαιρετούμε την Κόνιτσα και ακολουθούν τα χωριά Ελεύθερο, Παλαιοσέλλι και Πάδες...

Σε κάποιες φωτογραφίες θα δείτε τον Ανδρέα ελαφρώς προβληματισμένο και όχι άδικα...
Κοιτάζει το gps και ψάχνει μια εναλλακτική σκεπτόμενος  "Που με φέρανε με το xx 1100 αυτά τα ζαγάρια στα κατσάβραχα!!! Ανοιχτές καμπές και υψηλές ταχύτητες μου είχαν υποσχεθεί! Ρε που να στρίψω να τη σκαπουλάρω?" 


Ακολουθεί διάλογος Μπάμπη - Ανδρέα...
- Μ: "Ρε συ, θυμάσαι ακόμα πως το οδηγάνε αυτό το πράμα τόσο καιρό που έχεις να το βολτάρεις?"
- Α: "Θα θυμηθώ, θα θυμηθώ μη φωνάζεις..."

 

 

Η φύση αγέρωχη απλώνεται μπροστά μας. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου, ένα δέος σε κυριεύει απ' τη μεγαλοσύνη της! 

 

 

Φτάνουμε στην κεντρική πλατεία στο χωριό Πάδες στα 1140 μ υψόμετρο όπου και παρκάρουμε τις μηχανές για να επισκεφθούμε τον ξενώνα που έχει εκεί μήπως πιούμε κανένα καφεδάκι, το μνημείο πεσόντων αλλά και τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το χαρακτηριστικό καμπαναριό του τοποθετημένο στο γεροπλάτανο που στέκει λίγα μέτρα παραπέρα.

Ο ξενώνας αποτελεί ιστορικό κτίριο, που στο παρελθόν λειτουργούσε ως αρρεναγωγείο για αρκετά χρόνια ξεκινώντας από το 1901.

Δυστυχώς πέραν ενός φιλήσυχου, όπως απεδείχθη τελικά, γαϊδουρόσκυλου του Έκτορα (Πληροφορίες ΕΔΩ) δεν υπήρχε ψυχή στον ξενώνα. Μέχρι να βεβαιωθώ ότι ο σκύλος ήθελε απλά να μας μυρίσει ένα ρίγος με διαπέρασε...χαχαχα

Καθίσαμε για λίγη ώρα στον όμορφο αυτό χώρο να ξεκουραστούμε και να τον απολαύσουμε.

Λίγα μέτρα πιο πέρα στον προαύλιο χώρο του ναού υπάρχει ένα σημείου στο οποίο κήρυξε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Μάλιστα έχει ανάλογο πέτρινο μνημείο με την εικόνα του, έναν ξύλινο σταυρό και την ανάλογη επιγραφή.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι καθόλη τη διαδρομή παρατηρούσα διάσπαρτες πολλές μηλιές αλλά και αρκετά βατόμουρα! Δεν άντεξα στον πειρασμό και μάζεψα κάμποσα βατόμουρα τα οποία καταβροχθίσαμε με τους συνοδοιπόρους. Οι μηλιές ήταν λίγο πιο μακρυά και βαρέθηκα να παω. Μου θύμισαν όμως τα παιδικά μου χρόνια όπου στην αυλή του θείου μου υπήρχαν αρκετά οπωροφόρα δέντρα και οι μηλιές είχαν περίοπτη θέση. Η γεύση τους δε δεν περιγράφεται με λόγια!!!

Αφήνω μερικές ακόμα φωτογραφίες εδώ και θα σας γράψω λίγο παρακάτω για μια ακόμα έκπληξη που μας περίμενε κατά την αποχώρησή μας.


Στην περιοχή του Σμόλικα γίνονται πολλές δραστηριότητες γενικά και αρκετό υλικό μπορεί να δει κανείς στη σελίδα του ξενώνα ΕΔΩ