Όπως έγραψα και σε άλλο ποστ, το Σαββάτο που μας πέρασε, έκανα την μεγαλύτερη βόλτα στην μέχρι τώρα μοτοσυκλετιστική μου πορεία. Είχα τους ενδοιασμούς μου αν θα την "έβγαζα" αλλά τελικά όλα κύλισαν ρολόι (και με λίγο τύχη ή προνοητικότητα) και γύρισα σπίτι το βραδάκι γεμάτος εικόνες και παραδόξως όχι κουρέλι από την κούραση.

Η βόλτα εντοπίστηκε σε διπλανό φόρουμ (advride.gr) και την προγραμμάτισε ο Θωμάς (naftilos) και από την πρώτη στιγμή που την είδα, κάτι μου έκανε "κλικ". Προορισμός τα Τζουμέρκα που δεν είχα ξαναεπισκεφθεί αλλά αυτό που με ιντρίγκαρε περισσότερο ήταν το πέρασμα του Μπάρου. Από την πρώτη στιγμή που είχα δει φωτό από το σημείο, ήθελα να πάω, το έβλεπα ή ένοιωθα σαν ένα μικρό προσωπικό Nordcap, ένας μοτοσυκλετιστικός προορισμός που ήθελα να δω! Το πρόβλημα ήταν ότι τα χλμ είναι αρκετά μέχρι να φτάσεις εκεί και για να βάλουμε και το κερασάκι στη τούρτα, θα ήταν και αυθημερόν. Τα ζύγισα και το αποφάσισα, ο προγραμματισμός ήταν σφικτός για να βγουν τα χλμ, η όποια παρέα άγνωστη (πέραν του Θωμά που γνωρίζω και σαν άτομο αλλά και σαν αναβάτη) αλλά ο Μπάρος τραγούδαγε στα αυτιά μου σαν οι Σειρήνες στα αυτιά του Οδυσσέα.

Ο προγραμματισμός έλεγε 6πμ αναχώρηση για Καλαμπάκα και από εκεί, μετά από μια στάση για ένα καφεδάκι, βουρ για τα βουνά. Δολιανά, Μπάρος, Πράμαντα, Καλέντζι, Μουζάκι και επιστροφή πάλι από Καρδίτσα. Συνολικά χλμ περίπου στα 900-950 όπως τα υπολόγιζα στο google maps αλλά το κυριότερο, περίπου 14-15 ώρες οδήγησης! To είδα σαν μια προσωπική πρόκληση, να δω αν μπορώ να τα καταφέρω. Για κάποιους που κάνουν τέτοια ταξίδια μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά για μένα ήταν μια δοκιμασία, το παρήγορο της υπόθεσης ήταν ότι η μοτοσυκλέτα που έχω πλέον βοηθάει πολύ στο να "καταπίνει' χλμ ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού είχα βάλει την επιλογή της διανυκτέρευσης σε περίπτωση που κουραζόμουν.

Το XR είχε μόλις βγει από το συνεργείο για την προγραμματισμένη του συντήρηση και ήταν έτοιμο οπότε και το Σάββατο το πρωί ήμουν στο ραντεβού στα McDonalds όπου και συνάντησα τον Θωμά αλλά και την υπόλοιπη παρέα.

Τα χλμ μέχρι την Καλαμπάκα βγήκαν σχετικά απροβλημάτιστα, πριν τη Θήβα βγήκαμε στον επαρχιακό, ήταν λίγο κουραστική η οδήγηση μέχρι να ξημερώσει ενώ δεν έλειψαν και τα απρόοπτα όταν μετά τον Μπράλο πέσαμε σε ένα δυστύχημα έξω από ένα χωρίο (αν και φαινόταν αρκετά σοβαρό, μάλλον πρέπει να την γλύτωσαν οι εμπλεκόμενοι με τραυματισμούς μόνο) όπου το ασθενοφόρο και η πυροσβεστική είχαν κλείσει τον δρόμο και αναγκαστήκαμε να βγούμε στα χωράφια για να συνεχίσουμε.
Οι στροφές του Δομοκού ήταν απολαυστικές και χωρίς άλλα απρόοπτα φτάσαμε Καλαμπάκα κατά τις 10πμ και απολαύσαμε ένα καφεδάκι και λίγο ξεκούραση. Το κρύο είχε αρχίσει να γίνεται έντονο (περίπου 8-10 βαθμοί) οπότε και για το επόμενο μέρος της διαδρομής επιστρατεύτηκε και το αδιάβροχο. Να σημειώσω εδώ ότι ήταν το πρώτο μου ταξίδι με μοτοσυκλέτα με θερμαινόμενα γκρίπ και μπορώ να πώ ότι ήταν πολύ χρήσιμα, ένα γκατζετάκι που όσο δεν το είχα δεν με είχε απασχολήσει ποτέ αλλά πλέον θα το ζητάω σε οποιαδήποτε άλλη μοτο μου (μαζί με το cruise control βεβαίως βεβαίως).

Ουσιαστικά η βόλτα ξεκινάει από εδώ και πραγματικά η διαδρομή δεν με απογοήτευσε! Κινηθήκαμε προς Δολιανά αρχικά και επισκεφθήκαμε την εκκλησία του Τίμιου Σταυρού σε μια μαγική τοποθεσία. Η δε εκκλήσια ήταν πολύ όμορφη και κατά τα λεγόμενα του επιστάτη εκεί, η μοναδική σε όλα τα Βαλκάνια με 13 τρούλους!

Από εκεί συνεχίσαμε για το προσωπικό μου Nordcap , το πέρασμα του Μπάρου.
(γουλιά καφέ)

Μαγικό, απόκοσμο.
Μια διαδρομή που όσο ανηφόριζε και μπαίναμε σε αλπικό τοπίο με ενθουσίαζε, η θερμοκρασία έπεσε κι αλλό (έφτασε στου 1-2 βαθμούς στο διάσελο) αλλά ούτε που το καταλάβαινα, οι γύρω κορυφές χάνονταν στα σύννεφα. Οι φωτογραφίες δεν αποτυπώνουν την συνολική εμπειρία...

Απο εκεί κατηφορίζουμε προς Ματσούκι όπου και συναντιόμαστε με άλλο ένα παιδί, τον Δημήτρη, επίσης άγνωστο σε μας αλλά ωραίο τύπο από τα Γιάννενα, και συνεχίζουμε την διαδρομή μας μέσα στα βουνά αλλά και τα φαράγγια.
Όμορφες εικόνες που δεν μπορούσα να αποτυπώσω μιας και ο χρόνος κύλαγε εις βάρος μας, στάση για φωτογραφίες απέναντι από τα Πράμαντα (μπαίνοντας στο χωρίο πριν μου έκανε τρομερή εντύπωση η κορυφή από πάνω που φαινόταν σαν ένας τεράστιος βράχος, ο Δημήτρης με πληροφόρησε πως λέγεται Στρογκούλα και είναι η μυτερή κορυφή που φαίνεται απέναντι από την φωτογραφία)


μια με το εργαλείο


Μια φωτό κατηφορίζοντας, στο βάθος τα Ιωάννινα


Ακόμα μια στάση στο γεφύρι της Πολιτσάς όπου και συναντήσαμε αρκετό κόσμο για ράφτινγκ

Από εκεί συνεχίσαμε μέχρι τη Πλάκα όπου και ήπιαμε ένα καφεδάκι ακόμα και καταναλώσαμε διάφορα σνακ μας (ξέχασα να αναφέρω πως φαγητό σε ταβέρνα ΔΕΝ προβλεπόταν λόγω χρονοδιαγράμματος οπότε και είχαμε οργανωθεί αναλόγως).
Η ώρα πλεόν πλησίαζε 5μμ και το πρόγραμμα έλεγε άλλες 2-2.30 ώρες για Μουζάκι συν τα χλμ (και την ώρα) της επιστροφής για Αθήνα. Η νύχτα κινδύνευε να μας βρει στα βουνά, κάτι που προσωπικά δεν ήθελα καθόλου. Ήδη είχαμε γράψει πάνω απο 600χλμ και ενώ δεν ένοιωθα ιδιαίτερα κουρασμένος, αποφάσισα να διασπαστώ από την υπόλοιπη παρέα και να κατευθυνθώ προς Ιονία Όδο οπου και θα οδηγούσα μέχρι την Αθήνα, τα χλμ της Εθνικής είναι μεν βαρετά αλλά και πιο άνετα να βγουν το βράδυ.
Χαιρετηθήκαμε λοιπόν και 4.55μμ αναχωρώ. Κατευθύνομαι προς Άρτα ενώ ο Άραχθος μου κάνει παρέα
Βγήκα Εθνική στο ύψος της Φιλιππιάδας και τρώω μια ήττα στην πρώτη ταμπέλα που έλεγε Πατρα 140χλμ μιας και δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσα χλμ έχω να διανύσω (η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές έχω περάσει από Δυτική Ελλάδα και δεν είμαι εξοικιωμένος) αλλά το XR έκανε ότι μπορούσε και σε καμιά ώρα διέσχιζα την γέφυρα στο Ρίο. Την πετυχα στο σούρουπο και ήταν πολύ όμορφα (να σημειώσω εδώ ότι το κόστος διέλευσης είναι πολύ λογικό σε σχέση με αυτό του αυτοκινήτου), συχτίρησα ακόμα μια φορά που δεν πήρα κάμερα μαζί μου!
Από εκεί, η διαδρομή γνωστή, τα σημεία αναφοράς αρκετά και τα χλμ κύλισαν εύκολα μέχρι την Αθήνα. Έχει μια ατμοσφαιρική αίσθηση το να ταξιδεύεις βράδυ, ειδικά στην ασφάλεια της Εθνικής κλειδώνεις το cruise λίγο πάνω από τα όρια ταχύτητας, τα angel eyes δημιουργούν ένα φωτείνο διάδρομο σε αντίθεση με το σκοτάδι που σε περιβάλλει και σε κάνει να νοιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε ταινία sci-fi ενώ τα ολόφωτα τούνελ να σπάνε τα σκοτάδια και να κάνουν ακόμα πιο έντονη την αντίθεση μετά.
Στάση για τον τελευταίο ανεφοδιασμό και λίγο τσιμπολόγημα ακόμα από τις προμήθειες μου

και επιστροφή σπίτι

935χλμ, 15 ώρες στον δρόμο.
Σχετικά λίγες φωτογραφίες (η αλήθεια είναι πως περίμενα ότι θα έβγαζα ακόμα λιγότερες) αλλά αμέτρητες εικόνες στο μυαλό. Μια βόλτα μεγάλη σε όλα της που μου άνοιξε την όρεξη για αντίστοιχες εξορμήσεις!
Μεγάλη διαφορά στο πως "γράφεις" χλμ με ένα όρθιο μηχανάκι και ακόμα μεγαλύτερη διαφορά όταν αυτό έχει και κάποιες ανέσεις. Το cruise control είναι πραγματικά σωτήριο στην Εθνική, μπορείς να ξεκουράσεις τα χέρια σου εναλλάξ ενώ η καταπόνηση στον δεξί καρπό είναι κατά πολύ μικρότερη.

Αυτά, να 'μαστε καλά να γράφουμε χλμ
 

ΥΓ: Τα υπόλοιπα παιδιά φτάσανε πολύ πολύ πιο αργά, έμαθα ότι φάγανε τρελή ταλαιπωρία στο πέρασμα προς Μουζάκι με πολύ κρύο και ομίχλη, 1,5ω για 12 χλμ οπότε και ήμουν και λίγο τυχερός που "λιγοψύχισα" και προτίμησα την ευκολία της ΕΟ.

Πολύ ωραία βόλτα Γιώργο!!!

Άντε και στην επόμενη!!!

ωραιος ψηλε,πολυ γ@μ@τη η διαδρομη

Βολτάρα! Πάντα τέτοια!

Ευχαριστώ πολύ παιδιά, πράγματι ήταν βολτάρα!

Μπράβο ρε φίλε πολύ ωραία βόλτα! Πάντα τέτοια. Καλή επιλογή που βγήκες εθνική για επιστροφή! Κι εμείς χθες από εγνατία γυρίσαμε και πάλι σε κάποια σημεία το κρύο δεν το γλυτώσαμε.


Οι εικόνες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό γεμίζουν μπαταρίες και ας μην έχουν αποτυπωθεί κάπου ψηφιακά.


Τα γκριπς και το cruise δείχνουν την αξία τους σε ανάλογες συνθήκες.


Σταθερή αξία οι βόλτες του Θωμά. Πειραξέ τον λίγο για το γεγονός ότι ήταν κάτω από 1000κμ σε μια μέρα.

Μπράβο ρε φίλε πολύ ωραία βόλτα! Πάντα τέτοια. Καλή επιλογή που βγήκες εθνική για επιστροφή! Κι εμείς χθες από εγνατία γυρίσαμε και πάλι σε κάποια σημεία το κρύο δεν το γλυτώσαμε.


Οι εικόνες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό γεμίζουν μπαταρίες και ας μην έχουν αποτυπωθεί κάπου ψηφιακά.


Τα γκριπς και το cruise δείχνουν την αξία τους σε ανάλογες συνθήκες.


Σταθερή αξία οι βόλτες του Θωμά. Πειραξέ τον λίγο για το γεγονός ότι ήταν κάτω από 1000κμ σε μια μέρα.

απο της καλυτερες διαδρομες..πανω κατω αυτη που καναμε περσι για πηλιο..

Cruise control
το πιο γαματο gadget που μπορείς να έχεις σε μοτοσυκλέτα εφόσον κάνεις χλμ 

Cruise control
το πιο γαματο gadget που μπορείς να έχεις σε μοτοσυκλέτα εφόσον κάνεις χλμ 

Έχω εκτυπώσει το cruise control του φτωχού και δεν διανοούμαι να βγω σε αυτοκινητόδρομο χωρίς αυτό.
Απο τα πιο χρήσιμα DIY γκάτζετ που έχω