Κάτι που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, με δεδομένο ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα οι μετακινήσεις απαγορευόταν λογω covid-19,  ήταν ότι στο δρόμο δεν συναντήσαμε μηχανάκια. Από ελάχιστα έως κανένα! Θα ορκιζόμασταν πριν ξεκινήσουμε ότι στη διαδρομή θα συναντηθούμε με αρκετούς σύντροχους...

 

Στην πλατεΐτσα  της Βοβούσας απολαύσαμε το καφεδάκι μας και συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων για αρκετή ώρα δίπλα στο πολυφωτογραφημένο τοξωτό γεφύρι της! Εκεί είδαμε και τους πρώτους σύντροχους με τα μοντέλα γνωστής γερμανικής εταιρίας. Ονόματα δε λέμε οικογένειες δε θίγουμε..   Πετύχαμε σίγουρα 6-7 GS πάντως...

Στο καφέ-εστιατόριο που καθίσαμε αρκετοί θαμώνες απολάμβαναν το μεσημεριανό τους γεύμα και οι γεύσεις από τα ψητά της ώρας μας έσπασαν τη μύτη. Αντισταθήκαμε σθεναρά όμως καθώς είχαμε αρκετό δρόμο μπροστά μας και αν τρώγαμε τώρα θα βαραίναμε και δε θα ήταν το ίδιο στην οδήγησή μας στη συνέχεια.

Αφού απολαύσαμε τον καφέ μας περπατήσαμε προς τη γέφυρα η οποία στέκει αγέρωχη και κουβαλάει αρκετή ιστορία στην πλάτη της.

Εδώ το Νοέμβριο του 1940 μια μικρή χούφτα κουρασμένων Ελλήνων στρατιωτών αιφνιδίασε την επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών αλπινιστών "Τζούλια" και σήμανε την αρχή του τέλος της προέλασης του ιταλικού στρατού στην Πίνδο ενώ καθόρισε ταυτόχρονα και τις μετέπειτα εξελίξεις!
Μια σταγόνα ιστορία ΕΔΩ για περισσότερες πληροφορίες...

Η θέα πάνω από τη γέφυρα σε γαληνεύει. Το τοπίο μαγευτικό και η ηρεμία συνολικά καθόλη τη διάρκεια της παραμονής μας στην περιοχή μας άδειασε από την αρνητική ενέργεια και την πίεση των προηγούμενων ημερών και της καθημερινότητάς μας!

To be continued...

Αφού απολαύσαμε την παραμονή μας στη Βοβούσα, ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε καθώς ή ώρα περνούσε.
Το αρχικό πλάνο της επιστροφής έλεγε να περάσουμε Κόνιτσα μέσω Πάδων. Στη διαδρομή όμως συνεπαρμένοι από την ομορφιά της φύσης χάσαμε μια διασταύρωση στην οποία συνεχίσαμε ευθεία αντί να στρίψουμε αριστερά και κάναμε κάποια κμ παραπάνω ενώ δεν περάσαμε ποτέ από το κομμάτι αυτό  . Το επιπλέον κομμάτι που διανύσαμε το ευχαριστηθήκαμε όμως όσο δεν φαντάζεστε! Υπέροχη στριφτερή χάραξη του δρόμου και η άσφαλτος σε άριστη κατάσταση! Σε μια στάση παρακάτω τα χαμόγελα είχαν χαραχτεί για τα καλά στα πρόσωπά μας.

Η διαδρομή της επιστροφής είναι η παρακάτω:

https://www.google.com/maps/dir/%CE%92%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1/40.2155213,21.03038/%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B1/%CE%97%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1+461+00/@40.0297161,20.4876323,9.05z/data=!4m27!4m26!1m5!1m1!1s0x135bd51e7cbc2d13:0x4ac93ca3b01584f7!2m2!1d21.0488912!2d39.9380336!1m0!1m5!1m1!1s0x135a351a807a743d:0x5fb178ab9a9484bc!2m2!1d20.7528378!2d40.0480719!1m5!1m1!1s0x135be9a2defedd67:0x400bd2ce2b997c0!2m2!1d20.8537466!2d39.6650288!1m5!1m1!1s0x135b7e5b559cf363:0x621a7ebb7b4f5f13!2m2!1d20.2655339!2d39.5061499!3e0

Και ως γνωστόν αν δεν πιεστούμε σε κάποια εξόρμηση να προλάβουμε το καράβι της επιστροφής, δεν έχει νοστιμάδα  . Στο παρα πέντε επιβιβαστήκαμε και αυτή τη φορά! Δε μας ένοιαζε όμως από ένα σημείο και μετά, καθώς και να το χάναμε ή μέρα ήταν τόσο γεμάτη και τίποτα δε θα μπορούσε να μας χαλάσει όλη αυτή τη θετική ενέργεια που είχαμε εισπράξει!

 

 

 

 

Μια σύντομη στάση για πιτόγυρα στην Κόνιτσα όπου θαυμάσαμε και τη θεϊκή διαδρομή που θα κάναμε αν στρίβαμε σωστά κατά μήκος της επιβλητικής οροσειράς και σύντομα ξανά στις σέλες με κατεύθυνση προς Καλπάκι, Ιωάννινα και προορισμό την Ηγουμενίτσα.


Την επόμενη φορά θα κάνουμε και τη "διαδρομή του Θεού" Μπάμπη!




Ελπίζω να απολαύσατε την αφήγηση όσο εμείς την εξόρμηση!