Γειά σας! Με χαρά ανέκτησα αρκετά αρχεία και φωτό από το καλοκαιρινό μου ταξίδι στην Ήπειρο που νόμιζα πως ήταν χαμένα μετά από βλάβη του pc μου και έτσι σας παρουσιάζω την τελευταία καλοκαιρινή μου περιπέτεια με το Strada. Κάποια από τα βίντεο τα έχω ανεβάσει μεμονωμένα στο FB. Όμως μόνα τους χάνουν την αξία τους αφού είναι όλα μαζί που λένε μια ιστορία. Φτιάξτε λοιπόν καφεδάκι, αράξτε και απολαύστε!

21/7/2021.
Μετά τη λήξη του περσινού lock-down κάπου λίγο μετά το Πάσχα, η δουλειά μπήκε πολύ δυναμικά. Τόσο δυναμικά που κάπου στα μέσα Ιουλίου η κούραση είχε βαρέσει κόκκινο και η προηγούμενη περίοδος έμοιαζε μακρινό παρελθόν. Όμως στις 21/7 το γραφείο έκλεινε και οι καλοκαιρινές διακοπές ξεκινούσαν. Στις 14:00 είχα σχολάσει, στις 18:00 είχαμε φτιάξει μπαγκάζια και φορτώναμε το Strada, στις 19:00 χαιρετούσαμε φίλους και στις 20:00 είχαμε ξεκινήσει για ένα καλοκαιρινό ταξίδι στην Ήπειρο! Εκείνη τη μέρα πολλοί ξεκίναγαν το ταξίδι τους. Πρώτη στάση και διανυκτέρευση στην Πάτρα.

Την επομένη το πρωί πουρνό πουρνό ξεκινάμε για Σμόλικα και συγκεκριμένα για Πάδες και τον ξενώνα- καταφύγιο του χωριού. Κατά τις 12 έχουμε τελειώσει με την βαρετη Ιονία Οδό και έχουμε φτάσει Κόνιτσα. Η ζέστη είναι πλέον έντονη. Η ομορφιά των βουνών όμως δεν αφήνει τίποτα να μας χαλασει τη διαθεση! Παίρνουμε τον δρόμο για Πάδες.
Οριστε και ο χάρτης της διαδρομής από Αθήνα ως Πάδες: https://www.google.gr/maps/dir/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1/%CE%A0%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82+440+19/@39.2435282,21.1156522,8z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x14a1bd1f067043f1:0x2736354576668ddd!2m2!1d23.7275388!2d37.9838096!1m5!1m1!1s0x135a2d8ec94c26c9:0xb8f8002af1962a36!2m2!1d20.9100243!2d40.0399531!3e0?hl=el
Από τις πρώτες μέρες είχα αποφασίσει ότι θα γράψω την ανάβαση Κόνιτσα- Πάδες στην κάμερα. Οριστε!

Οι μέρες στο βουνό περνάνε άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε λίιιιγο λιγότερο ευχάριστα. Η ζέστη των ημερών και η ένταση από την κούραση, των αναβατών του Πήγασου κάποιες φορές δυσκόλευαν τα πράγματα, αλλά το πιστό Stradaκι φρόντιζε να οδηγεί τους αναβάτες του σε μέρη του βουνού που γαληνεύουν την ψυχή και σώζουν από την ηλίαση. Ο Σμόλικας δε, έχει να προσφέρει πολλές όμορφες μεριές για να πάρουν από πάνω μας την αθηναϊκη τρέλα! Μια από αυτές είναι η πεζοπορία από το καταφύγιο του Σμόλικα προς τη Δρακόλιμνη και εν συνεχεία την κορυφη. Το καταφύγιο αυτό το προσεγγίζεις από τον δασικό δρόμο που παίρνεις από το χωριό Παλιοσέλι. Από το καταφύγιο αυτό και μετά λοιπόν η διαδρομή είναι πανέμορφη και αρκετά βατή ακόμα και για τους μη πεζοπόρους, αν και σε κάποια σημεία έχει αρκετή κλίση. Σε αρκετά μεγάλο κομμάτι της σκεπάζεται από τα έλατα και την πολύτιμη σκιά τους ενώ όταν μπείς στην αλπική ζώνη η θέα απλά σου κόβει την ανάσα! Δυστυχώς ο ήλιος δε μας αφησε να τιμήσουμε αυτή τη φορα την κορυφη του βουνού. Η Δρακόλιμνη όμως και η θέα από εκει ήταν υπεραρκετή για τις ορέξεις και τις δυναμεις μας!

Ακόμα μερικες

Μια άλλη τέτοια γωνιά είναι η Βάλια Κίρνα. Χωμένη βαθιά μέσα στο βουνό η προσέγγιση της γίνεται από το Δίστρατο. Μια μέρα λοιπόν αποφασίσαμε να κυκλώσουμε τον σμόλικα και να κάνουμε την διαδρομή: Παδες- Βάλια Κίρνα- Σαμαρίνα- Κεράσοβο- Κόνιτσα- Πάδες: https://www.google.gr/maps/dir/%CE%A0%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82+440+19/%CE%92%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1+%CE%9A%CE%AF%CF%81%CE%BD%CE%B1/%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1,+510+32/%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1,+441+00/%CE%A0%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82,+440+19/@40.0900063,20.811582,12z/data=!3m1!4b1!4m32!4m31!1m5!1m1!1s0x135a2d8ec94c26c9:0xb8f8002af1962a36!2m2!1d20.9100243!2d40.0399531!1m5!1m1!1s0x135a2ecfaa20ed8d:0x4034301fa388ba18!2m2!1d20.9864294!2d40.0813786!1m5!1m1!1s0x135a289e9ba402d7:0x400bd2ce2b9a220!2m2!1d21.0188662!2d40.1055585!1m5!1m1!1s0x135a351a807a743d:0x5fb178ab9a9484bc!2m2!1d20.7528378!2d40.0480719!1m5!1m1!1s0x135a2d8ec94c26c9:0xb8f8002af1962a36!2m2!1d20.9100243!2d40.0399531!3e0?hl=el
Ξεκινάμε και λίγο πριν το Δίστρατο παίρνουμε αριστερα τον δασικό δρόμο. Το strada που δε λέει οχι πουθενά έβγαλε την πίστα με απόλυτη αξιοπρέπεια! Η αλήθεια είναι οτι δεν φτάσαμε τέρμα μέσα στην βάλια Κίρνα γιατί δεν κρατιόμασταν να βουτήξουμε στο ποτάμι!

Αφού ξεμεσημεριάσαμε πήραμε το δρόμο για Σαμαρίνα σε μια διαδρομή μέσα στα βουνά και τα φαράγγια! Λίγο πριν τη Σαμαρίνα πιάνουμε πια άσφαλτο και τσουλάμε πάνω στο οροπέδιο.

Αφού γλιτώνουμε από τα δόντια μια παρέας τσοπανόσκυλων αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τον Σμόλικα ως την Κόνιτσα! Τι να λέμε τώρα! Κατηφόρα και στροφές σε μέρη παραμυθένια! Για κάτι τέτοια καβαλάμε μηχανες! Ηταν τόσο όμορφη αυτη η κατάβαση που δεν είχαμε μυαλό ούτε για φωτο ούτε για τίποτα

Μια εβδομάδα στο βουνό πια και σιγά σιγά έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για καμία παράλια. Δε θα φεύγαμε όμως, μονοκοπανιά. Τώρα είναι που θα ξεκίναγε το καλοκαιρινό βουνίσιο moto tour. To σχέδιο ήταν απλό. Από Πάδες θα κατευθυνόμασταν Βοβούσα όπου και θα διανυκτερεύαμε και από εκεί θα παίρναμε το δρόμο για Μέτσοβο- χαλίκι- Πάσσο μπάρος- Καλαρρύτες, για να καταλήξουμε και να περάσουμε και μερικές μέρες στο καταφύγιο των Μελισσουργών.
Ξεκινάμε λοιπόν για αυτή τη διαδρομή https://www.google.gr/maps/dir/%CE%A0%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82+440+19/%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%9F+%CE%A7%CE%99%CE%9F%CE%9D%CE%9F%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%9F+%CE%9A%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%A1%CE%9F+%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%A3%CE%91%CE%A3,+%CE%95%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%97+%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A3+%CE%93%CE%A1%CE%95%CE%92%CE%95%CE%9D%CE%A9%CE%9D-%CE%92%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%A3%CE%91%CE%A3,+%CE%A3%CE%BC%CE%AF%CE%BE%CE%B7+510+32/%CE%92%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1,+440+14/@40.0430173,21.0065305,10.25z/data=!4m20!4m19!1m5!1m1!1s0x135a2d8ec94c26c9:0xb8f8002af1962a36!2m2!1d20.9100243!2d40.0399531!1m5!1m1!1s0x135984c38080e6c7:0x65b012e312f8f21c!2m2!1d21.0835713!2d40.0583641!1m5!1m1!1s0x135bd51e7cbc2d13:0x4ac93ca3b01584f7!2m2!1d21.0488912!2d39.9380336!3e0?hl=el
Από πάδες παίρνουμε κατεύθυνση προς Βασιλίτσα και αφού ανεβαίνουμε εκεί, ξεκινά μια από τις πιο ωραίες καταβάσεις που έχω κάνει ποτέ! Καλή άσφαλτος με κίτρινες γραμμές! Πολύ μου άρεσε!

Φτάνουμε Βοβούσα, στήνουμε και χαλαρώνουμε με μπυρίτσα διπλά από το ποτάμι! Σύντομα βραδυάζει και στον ουρανό συμβαίνει κάτι μαγικό. Χρόνια είχα να δω τόσο σκοτεινό καλοκαιρινό ουρανό όπως είδα εκείνη τη μέρα στη Βοβουσα! Η απουσία του φεγγαριού έκανε τόσο καθαρή και ευχάριστη την απουσία του ηλεκτρισμού και της φωτορύπανσης!

Την επομένη ξύπνημα νωρίς και ξεκινάμε για Μέτσοβο ακολουθώντας αυτή την διαδρομή:
https://www.google.gr/maps/dir/%CE%92%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1,+440+14/%CE%9C%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%BF,+442+00/@39.8262468,20.931688,11z/data=!3m1!4b1!4m14!4m13!1m5!1m1!1s0x135bd51e7cbc2d13:0x4ac93ca3b01584f7!2m2!1d21.0488912!2d39.9380336!1m5!1m1!1s0x13596350e1138389:0xddae3e8f90e0788e!2m2!1d21.1828612!2d39.7702467!3e0?hl=el
Μια ακόμα μαγική βουνίσια διαδρομή! Στενός δρόμος μέσα στα έλατα! Από αυτούς που μπορεί να μην προσφέρονται για να τους κάνεις βίντεο, προσφέρονται όμως για τουριστική οδήγηση και απόλαυση του τοπίου. Γι αυτό και δεν υπάρχουν τεκμήρια από εκεί. Θα πρέπει να πάτε να τον απολαύσετε μόνοι σας! Περνάμε την λίμνη του Αωού και το τοπιο αλλαζει ριζικά! Κυλάμε πια στο οροπέδιο του Μετσόβου. Πρώτη φορά που οδηγούσα σε αυτό το μέροσ! Μα που είμαστε ρε φίλε! Στην Ελβετία?
Φαγητό στο Μέτσοβο και άραγμα για να βγει το μεσημέρι! Τι άραγμα δλδ? Δεν ήταν άραγμα αυτό. Τραγωδία ήταν. Ευτυχώς στο τέλος είχε κάθαρση! Εκείνο το μεσημέρι οι σχέση των δυο αναβατών τεντώθηκε στα άκρα και τίποτα δε θα μπορούσε να συνεχιστεί αν δεν βρισκόταν τρόπος να λυθούν όλα… όταν όμως σε ένα τσακωμό το μέλημα και των 2, δεν είναι ποιος θα νικήσει, πάντα υπάρχει λύση. Κατά τις 5 λοιπόν, αγκαλιασμένοι πια καβαλάμε το φτερωτό μας άλογο και ξεκινάμε για χαλίκι- πάσο Μπάρος- Μελισσουργούς. https://www.google.gr/maps/dir/%CE%9C%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%BF,+442+00/%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B9/%CE%A0%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1+%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82,+%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%81%CF%81%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%82/%CE%9F%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C+%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%B9%CE%BF+%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8E%CE%BD,+%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%AF/@39.6371127,21.0109606,11z/data=!3m1!4b1!4m26!4m25!1m5!1m1!1s0x13596350e1138389:0xddae3e8f90e0788e!2m2!1d21.1828612!2d39.7702467!1m5!1m1!1s0x135966b4bdaf110b:0xe62f1fc5c72d64c9!2m2!1d21.1898854!2d39.6828083!1m5!1m1!1s0x13595e1a53317613:0x6e83f1c1dec54af6!2m2!1d21.1737107!2d39.6151997!1m5!1m1!1s0x135959acaa7e36bd:0x9884930039b03f3c!2m2!1d21.1414879!2d39.5049554!3e0?hl=el

ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΑΡΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ! Τα πρώτα της χιλιόμετρα, από το ανήλιο και μετά οδηγούσαμε σε δρόμο που με το ζόρι χωρούσαν δίπλα δίπλα ένα αυτοκίνητο και μια μοτο. Άκρη άκρη στον γκρεμό και από κάτω το χάος! Ο δρόμος και το τοπίο αγαλλιάζανε σιγά σιγά την καρδιά μας και σύντομα βρισκόμαστε να ανεβαίνουμε ένα δρόμο μαγικό! Από αυτούς που είναι σκεπασμένοι από τα κλαδιά των δέντρων και σου δίνουν την αίσθηση ότι οδηγείς μέσα σε ένα τούνελ από δέντρα! Ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε! Το τοπίο από ένα σημειό και μετά γίνεται αλπικό. Πολύ ωραιά διαδρομή και το χαλίκι ένα μικρό μα και πολύ ζηλευτό και όμορφο χωριουδάκι πάνω από πηγές του Αχελώου . Η ώρα περνούσε όμως και δεν το τιμήσαμε με στάση. Κατεβήκαμε προς το χωριο Ανθούσα και λίγο πριν κάναμε δεξια, περάσαμε το ποτάμι και αρχίσαμε την ανάβαση προς Μπάρος. Είμασταν πια στα Τζουμέρκα! Θα το πω, λοιπόν. ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΒΟΥΝΑ. Καλές και οι Άλπεις, καλή και η υπόλοιπη Πίνδος καλός και ο Παρνασσός αλλά τα Τζουμέρκα και την αγριάδα τους τα αγαπώ.

Καβαλάμε τον Μπάρο και σταματάμε να χαζέψουμε αυτό το υπέροχο μπαλκόνι. Η μέρα είχε πολύ θολούρα και υγρασία και έκοβε πολύ από την υπέροχη θέα αλλά ακόμα και έτσι σου έκοβε την ανάσα. Γι αυτό οδηγώ μηχανή! Για να φτάνω και να χαίρομαι τέτοια τοπία!

Αλλη μια

 

Κατηφορίζουμε προς Καλαρρύτες όπου σε 2-3 φουρκέτες κατεβήκαμε τόσα μέτρα που τα αυτιά μου πονέσαν όπως λίγες φορές από την απότομη αλλαγή της πίεσης. Αφήνουμε την επίσκεψή μας σε αυτούς για αύριο. Η ώρα περνά και πρέπει να φτάσουμε στους μελισσουργούς και να ξεκουραστούμε μετα από μια τόσο έντονη και μεγάλη μέρα. Η διαδρομή Καλαρυτες μελισσουργοί είναι εντυπωσιακότατη. Σαν να βρίσκεσαι σε ένα βουνίσιο λαβύρινθο. Ξαφνικά η Στρογγουλα, η κορυφή, εμφανίζεται μπροστά μας και λίγο μετα περνάμε τα Πράμαντα και φτάνουμε στο καταφύγιο. Ξεφορτώνουμε και απολαμβάνουμε μπυρίτσα στο πανέμορφο μπαλκονάκι του καταφυγίου!

Η επόμενη μέρα έχει πολύ ζέστη και η λύση ήταν μια και μοναδική. Θα ξεμεσημεριάζαμε στους Καλαρρύτες και πιο συγκεκριμένα στον Καλαριτικο ποταμό! Ένα φυσικό ψυγείο! Όταν στις 13:00μμ ειχε 40 υπο σκια, εκεί στο ποτάμι, κάτω από τα πλατάνια που σκέπαζαν τον ουρανό παίζει και να είχε 20! Τα λόγια είναι λιγα για να περιγράψουν αυτό το μέρος. Σαν βγαλμένο από τις ιστορίες του τόλκιν. Ένα μέρος που όταν είσαι εκεί, είσαι σίγουρος ότι εκεί δεν μένουν άνθρωποι αλλά ξωτικά!

2 βράδυα μείναμε στο καταφύγιο των μελισσουργών και μετά τα σχέδια ανατράπηκαν. Οι φωτιές του καλοκαιριού είχαν ξεκινήσει και το χωριό μου ήταν έτοιμο να τυλιχτεί στις φλόγες. Πακετάρισμα άρον άρον και φεύγουμε για Πάτρα. Στην στάση στην Άρτα μαθαίνω πως η φωτιά πέρασε από το χωριό και έκανε μεγάλη ζημιά… συνεχίζουμε για Πάτρα και μετά για Πελόπιο Ηλείας. Η περιοχή είχε πληγεί άσχημα από τις φωτιές του 2007 αλλά μέχρι και φέτος τα πεύκα είχαν ξανασηκωθεί στα 3 μέτρα και έλεγες «θα ΄γειάνει ο τόπος». Φαίνεται πως κάποιοι είχαν άλλη άποψη… η καταστροφή είναι μεγάλη…
στο βίντεο αυτό που είναι στο δρόμο που ενώνει το δίπλα χωριό με το δικό μου φαίνεται το μέγεθος αυτής της καταστροφής.

Μια εβδομάδα μετά, αφού έχουμε συνέλθει από το σοκ, θα βρεθούμε σε παραλία να μας ξεπλύνει από την στενοχώρια που μας φόρτωσε η καμένη γη...

Κάπως έτσι τελειώνει και η περιγραφή του τελευταίου μου καλοκαιρινού ταξιδιού με το Strada. Αυτή και μόνο η φράση είναι μια αρκετά στενάχωρη φράση για μένα. Όμως η ζωή προχωρά, και ότι έχουμε ζήσει ως τώρα δεν είναι για να μας κρατά πίσω αλλά για να μας δίνει την δύναμη και τα εφόδια για να πάμε ακόμα πιο μπροστά. Από εδώ και πέρα το Shiver θα είναι αυτό που θα με συντροφεύει στις περιπέτειές μου. Τα καλυτέρα έρχονται!

Ωραίο ταξιδιωτικό!
Κι εγω απο βουνά ψηφίζω Τζουμέρκα!