Ετσιγουσταρικά
Την συμπάθειά μου για το εργοστάσιο του Noale την απόκτησα απο όταν παρακολουθούσα τις αγωνιστικές τους προσπάθειες στην TV.Επίσης πολύ βοήθησε το ότι ένα μικρό εργοστάσιο έφτιαχνε αυτά τα αριστουργήματα σε οπτικό επίπεδο που πάντα ήταν κάτι ξεχωριστό και είχαν ταυτότητα.Οι δίχρονες αγωνιστικές ρέπλικες που ήταν διαθέσιμες στα χρόνια της νιότης μου δεν είχαν αντίπαλο.
Ο μεγάλος έρωτας ήρθε όταν οδήγησα για πρώτη φορά το ολοκαίνουργιο τότε RSV 1000 Factory σε μαύρο.Δεν είχε πολύ καιρό που είχα αγοράσει εγώ τότε ένα GSXR1000 k5,το οποίο ήτανε ότι καλύτερο είχα οδηγήσει μέχρι εκείνη την στιγμή.Το είχα παρκάρει δίπλα στο RSV και ήταν η πρώτη φορά που μου φάνηκε απελπιστικά άσχημο και φθηνοφτιαγμένο.Είχα πει τότε θυμάμαι οτι μου θύμισε το Suzuki μηχανή κατασκευασμένη από την TaperWear
.Οδηγικά το RSV ήτανε δύσκολη και ιδιότροπη μοτό,απο ότι θυμάμαι μετά τόσο καιρό,αλλά είχε κάτι που μέ έκανε να θέλω να την αποκτήσω.Ακόμα την σκέφτομαι καμιά φορά
.
Το τελικό χτύπημα το έφαγα το 2007 όταν αντίκρισα για πρώτη φορά το Strada,το όποιο και αγόρασα επιτόπου με μετρητά,ενώ είχα άλλες 2 μηχανές στο γκαράζ μου.Μια μικρή ψιλοαπογοήτευση απο τα μικρά αλλά άκρος σπαστικά προβλήματα με την απόκριση του γκαζιού και τα λιωμένα καλώδια της κλειδαριάς η οποία όμως ήταν πολύ μικρή μπροστά στον ενθουσιασμό για το στήσιμο,τα φρένα και την εμφάνισή της.Τον πούλησα το 2012 και το μετάνιωσα πολύ.
Τώρα έχω τον Πήγασο 650 IE του 2004 και αυτήν την φορά δεν την πατάω.Με καλύπτει πλήρως στην τωρινές μοτοσυκλετιστικές μου ανάγκες και αποφάσισα οτι δεν θα τον πουλήσω ποτέ.Αν χρειαστώ κάτι άλλο στο μέλλον απλά θα το προσθέσω στο γκαράζ μου,ΔΕΝ τον ΔΙΔΩ
.
Viva Aprilia !!!!!!