Ας προσθέσω κι εγώ λίγες συνοπτικές φωτογραφίες από το διημεράκι που κάναμε με το παρεάκι από Κέρκυρα για την κοπή της πίτας.

Ξεκινήσαμε λοιπόν 3 Caponord κι ένα Hornet 600 κατά τις 11:00 το πρωί του Σαββάτου.
 Στις 13:00 είχαμε άφιξη Ηγουμενίτσα όπου φουλάραμε και ξεκινήσαμε με βάση το αρχικό σχέδιο να ανηφορίσουμε προς Μέτσοβο - Χαλίκι με τελικό προορισμό τη λίμνη Πλαστήρα, όπου θα ξεκουραζόμασταν θα γεμίζαμε τα στομάχια μας και θα ρίχναμε έναν ωραιότατο ύπνο πρίν ξεκινήσουμε το πρωί της Κυριακής για το Πολύδροσο Παρνασού όπου θα κόβαμε την πίτα μας.

Δυστυχώς φτάνοντας μέχρι ένα σημείο στο δρόμο προς Χαλίκι αντιληφθήκαμε οτι ο δρόμος μπροστά ήταν κλειστός από έντονη βραδυνή χιονόπτωση καθώς τα εκχιονιστικά μηχανήματα δεν είχαν περάσει ακόμα να καθαρίσουν κι όσο το υψόμετρο θα ανέβαινε το ύψος του χιονιού θα γινόταν απροσπέλαστο. Δεν πτοούμαστε και πάμε στο πλάν Β που έλεγε επιστροφή και είσοδος στην Εγνατία με προορισμό  Καλαμπάκα-Μετέωρα  - Τρίκαλα - Λίμνη Πλαστήρα. Έτσι κι έγινε!

Το απογευματάκι φτάσαμε στα Καλύβια Πεζούλας (λίμνη Πλαστήρα) όπου και έγινε μάχη στο τραπέζι που ακολούθησε. Ήπιαμε και τα κρασάκια μας και τα τσιπουράκια μας αφού πρώτα αποφασίσαμε ό,τι θα διανυκτερεύσουμε σε κοντινό ξενώνα  κι έτσι δεν είχαμε να οδηγήσουμε.
Συνεχίζεται...

Αφού το φαγοπότι έλαβε τέλος επιστρέψαμε στον ξενώνα να χαλαρώσουμε και ξεκουραστούμε. Αφήσαμε τα αλόγατα στην αυλή κατόπιν διαβεβαίωσης γι ατην αφάλειά τους και ανηφορήσαμε στο δωμάτιο. Μπανάκι, χαλάρωση και ύπνος...χμ μάλλον όχι ύπνος ακόμα, καθώς είδαμε οτι στο σαλόνι είχε τζάκι και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τα τσιπουράκια και τις ιστορίες γύρω από το τζάκι.
Αφού περάσαμε 1-2 ώρες εκεί πήγαμε για ύπνο για να είμαστε ξεκούραστοι το πρωί.

Πρωινό ξύπνημα και από το μπαλκόνι μας βλέπαμε τις χιονισμένες βουνοκορφές της γύρω περιοχής. Τοπίο μαγικό.

Συνεχίζεται...

Μπράβο στο μάχιμο κλιμάκιο της Κερκυρας

Κατεβαίνουμε και αδειάζουμε το μπουφέ του πρωινού για να ξεκινήσουμε δυνατά τη μέρα μας κι αφού φουλάρουμε ξεκινάμε για το φράγμα της λίμνης Πλαστήρα απ όπου και θα συνεχίσουμε προς Καρδίτσα με τελικό προορισμό το Πολύδροσο!

Στη διαδρομή προς το φράγμα, εντοπίζω τη διαστάυρωση προς Ιερά Μονή Πελεκητής, που δεσπόζει πελεκημένη πάνω στο βράχο και προστατευμένη από τις επιθέσεις ανά τους αιώνες. Κι αφού οι υπόλοιποι τρείς έχουν προχωρήσει ελαφρώς και την έχουν προσπεράσει τους ειδοποιώ και επιστρέφουμε παρακάμπτοντας την πορεία μας με κατεύθυνχη προς τη Μονή.

Πρίν από χρόνια σε κοπή της πίτας ξανά, τότε στη λιμνη Πλαστήρα είχα ξαναπατήσει τα χώματα της μονής με τον πήγασο μου και φυσικά το capo μου δεν έλειπε από εκείνη την μάζωξη στα χέρια του Αργύρη τότε. Ωραίες αναμνήσεις από εκείνη την πίτα πραγματικά!

Ανηφορίζοντας προς τη μονή η θερμοκρασία πέφτει καθώς η περιοχή ειναι καλυμμένη από χίονι. Η μονή ειναι κλειστή λόγω απουσίας του μοναχού, όμως αφού φτάσαμε και παρκάραμε μια ηλικιωμένη κυρία έρχεται και μας ανοίγει αφού μας είχαν εντοπίσει νωρίτερα και αντιλήφθηκε οτι πάμε προς τη μονή.

Η θέα σου κόβει την ανάσα, είτε προς την πλευρά της λίμνης και του φράγματος που απλώνεται μπρός στα πόδια σου είτε προς την απέναντι πλευρά των χιονισμένων κι αγέρωχων βουνοκορφών!

Το απολαύσαμε όσο μπορούσαμε, γεμίσαμε τα πνευμόνια μας με καθαρό αέρα και με βαριά καρδιά αφού πήραμε τα φυλαχτά μας, αφήσαμε πίσω μας τη Μονή για να συνεχίσουμε ξανά προς το φράγμα. Όποιος βρεθεί στην περιοχή αξίζει να επισκεφθεί τη Μονή!

Συνεχίζεται

 

 

 
Κάποια στιγμή χάσαμε το δρόμο κι ο ιχνηλάτης μας ανέλαβε να ανοίξει πέρασμα μέσα από το χιόνι!

 

Κι εδώ αφού φτάσαμε στο φράγμα και η ώρα ήταν ήδη περασμένη.Προχωρήσαμε απευθέιας για τον τελικό μας προορισμό χωρίς άλλες στασεις μιας και το υπόλοιπο team από Αθήνα και αλλού θα έφτανε σύντομα στο Πολύδροσο.
Αφού φτασαμε Πολύδροσο κι εντοπίσαμε το ταβερνάκι που είχε κανονιστεί, συναντήσαμε οικεία πρόσωπα.
Η επιστροφή μας έπρεπε να ξεκινήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα καθώς είχαμε αρκετό δρόμο μπροστά μας.
Άντε και σύντομα να ξαναβρεθούμε όσο το δυνατόν περισσότεροι σε επόμενη συνάντηση.