13/8/2019 part 3

Η βροχερή πορεία…
Αφήνουμε πίσω μας την Ιταλία και μπαίνουμε σιγά σιγά στη χώρα της Χάιντη! Γιαλα λα χουου! Στα πρώτα χλμ περνάμε το Ελβετικό φυλάκιο. Και αυτό άδειο… Εμ, τι να τους κάνει η Ελβετία τους φαντάρους; 2 παγκόσμιοι πόλεμοι ξετυλίχτηκαν γύρω τους αλλά στην Ελβετία ήταν Κυριακή…

Από τα πρώτα χλμ στην Ελβετία ο ουρανός βάρυνε επικίνδυνα και λίγο μετά άρχισε η ψιχάλα. Ένταξη, τέτοιο ταξίδι σε τέτοια μέρη δε θα γινόταν να μην βραχούμε λίγο. Βασικά ήμασταν αρκετά τυχεροί αφού θα ήταν η μοναδική φορά που θα μας έπιανε βροχή στην περιπέτεια μας αυτή.

Στην αρχή ήταν ακριβώς αυτό. Ψιχάλα που έδενε με τα βουνά τα δέντρα και το γρασίδι που υπήρχε παντού! Ντυθήκαμε σωστά, με τα αδιάβροχα και τα όλα μας και κυλούσαμε ευχάριστα προς το πρώτο ελβετικό πάσο το passo- Bernina. Σιγά σιγά όμως δυνάμωνε και ίσα που προλάβαμε να πάρουμε αυτοκόλλητο και μια δυο γρήγορες φωτο από εκεί και συνεχίζουμε για St. Moritz ακολουθώντας ένα δρόμο που πήγαινε παράλληλα με τις γραμμές του τρένου. Για λίγη ώρα ακόμα θα απολαμβάναμε την διαδρομή.


Μόλις φτάνουμε όμως στο st. Moritz η βροχή έχει γίνει βρόχια και μας στερεί κάθε ταξιδιωτική απόλαυση.  Το St. Moritz, με τη λίμνη του έμοιαζε όμορφο μέσα στη βροχή αλλά και με Ευρωπαϊκή ψυχρότητα. Ας μην το αδικώ όμως. Η βροχή ήταν τέτοια που δεν μπορώ να πω ότι έχω μια εικόνα του στο μυαλό μου.

Στάση στο υπόστεγο ενός βενζινάδικου, για οργάνωση εμψύχωση και έλεγχο αν αντέχει το νερό ο εξοπλισμός μας. Τελικά αποδεικνύεται σωστός και waterproof, εκτός από τα γάντια που μούσκεψαν τόσο, που αρχίσαν να οδηγούν το νερό προς τα μανίκια… Συμβουλευόμαστε τον καιρό σε 2-3 site και βλέπουμε πως εκεί που είμαστε δεν προβλέπετε να κόψει σύντομα. Ακολουθώντας την πορεία που έχουμε χαράξει όμως, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Μέχρι να βγούμε από τη βροχή, θα έχουμε μουσκέψει ώς το σόβρακο ή όχι; Ιδού η απορία… Προσπαθώντας να εμψυχώσω την συνταξιδιώτισσα μου της εξηγώ ότι μπορεί να είναι κόντρα στην κοινή λογική και το ένστικτο επιβίωσης της, αλλά αν σταματήσουμε τώρα, δε θα μπορέσουμε να φύγουμε ποτέ, ενώ αν φύγουμε τώρα, θα βρεχόμαστε για κανα 45λεπτο αλλά μετά, το google λέει πως, θα βγούμε από τη βροχή και θα είμαστε μέσα στα καταπράσινα και γρασιδάτα Ελβετικά βουνά. Εμφανώς ταλαιπωρημένη συμφώνησε και αφήσαμε πίσω μας το st. Moritz πέρνωντας το δρόμο για το juliierpass.
 
Πολύ στενοχωριόμουν που ανεβαίναμε σε ένα πάσσο και από τα σύννεφα και την κακοκαιρία δεν βλέπαμε τίποτα. Κρίμα αφού όλα έδειχναν ότι το jullierpass είναι πολύ ωραίο μέρος…

Φτάνουμε επάνω και… Στάση υπό καταρακτώδη βροχή. Αγορά αυτοκόλλητου και εσπρέσο και αποκλεισμός στο υπόστεγο της καντίνας του πάσου, εμείς και ένα βανακι τουρίστες από την Κίνα, μέχρι να κοπάσει. Ευτυχώς δεν αργεί πολύ, στύβουμε τα γάντια και παίρνουμε τον κατήφορο… όσο κατεβαίνουμε η φάση καλυτερεύει και καλυτερεύει μέχρι που η βρόχα σταματά και πλέον έχουμε ορατότητα. Βρισκόμαστε μέσα σε μια από τις κοιλάδες του park ela. Είμαστε χαμογελαστοί πια σε φιδίσιους δρόμους δίπλα από έλατα, ποτάμια και μικρές λίμνες. Τι μέρος! Και τα βουνά της Ελβετίας, τι ωραία! Σαφως πιο στρογγυλοποιημένες οι πλαγιές και οι κορυφές τους και καλυμμένα όλα με γρασίδι. Το φως αρχίζει να τρυπά τα πυκνά ακόμα σύννεφα και το τοπίο είναι πια βγαλμένο από ταινία. Κυλάμε προς τον προορισμό μας πλέον χάλαρα με μόνη μας έγνοια την απόλαυση του ταξιδιού.

Λίγο πριν βρούμε τα δωμάτια μας αποφασίζουμε, πως μετά από τόση ταλαιπωρία, δεν είμαστε για υπαίθριο πικ-νικ αλλά μας άξιζε να βρούμε ένα μέρος να φάμε και ας ελπίσουμε ότι δε θα μας πιάσουν το κ***. Βρίσκουμε μια πιτσαρία- εστιατόριο σε ένα χωριό καθόμαστε και… προς μεγάλη μας έκπληξη, παίρνουμε μια πίτσα και μια μακαρονάδα και τη βγάζουμε καθαρή με 20 ευρώ. Εντάξει, σκέφτομαι, ακριβά αλλά όχι και τραγικά. Μέσα μου αναθάρρησα για το τι θα συναντήσουμε στην Ελβετία (κούνια που με κούναγε…).

Φαγωμένοι και κουρασμένοι βρίσκουμε το μέρος που θα διανυκτερεύαμε. Ένα πολύ ζεστό και φιλόξενο rbnb, με μια πιο ζεστή και φιλική οικοδεσπότη. Πως είναι αυτή η Ευρωπαική ψυχρότητα… ε, το ανάποδο. Παραδοσιακή, χωριάτικη, ελβετική ζεστασιά! Κάτσαμε από νωρίς στο δωμάτιο μας, με ζεστό τσαγάκι και διάθεση χουχουλινκγ. Η καλύτερη διανυκτέρευση όλου του ταξιδιού σαν ανταμιβή για την πιο δύσκολη μέρα μας!